SÜRTÜK 2

Bölüm-14

Selamlar olsun :D Üzüldüğüm bir bölüm yazdım.Hatta az kalsın ağlayacaktım.Neyse çok konuşmayayım :D Ama yorumlarınız beni çok mutlu ediyor :D  Gerçekten.İyi ki varsınız.Sizleri çok ama çok seviyorum :* 

Resimde Ufuk var.Belki özlemişinizdir :D 

-Ufuk ben ayrılmak istiyorum.

     Alt dudağımı dişleyerek ona bakmaya başladım.Ağzını açmış bana bakıyordu.Göz de kırpmıyordu.İnme mi indi acaba? Ona doğru eğildiğim sırada başını sallayarak kendine geldi.

-A-anlayamadım Devrim,ne-ne istiyorsun?

      Önündeki elmalı sodadan büyük bir yudum aldı.Ben de derin bir nefes… Bana soran gözlerle bakıyordu.Ellerini nereye koyacağını şaşırmış gibiydi.Bende terden sırılsıklam olmuş ellerimi taytıma sildim.

-Ayrılmak.

      Soda şişesini sertçe masaya vurdu.Bütün bakışlar bize döndü.Oturduğum yere iyice sindim.

-Ayrılmak ha? Ayrılmak.Peki neden Devrim?

       Bana iyice yaklaştı bağırarak konuşuyordu.Dudaklarımı yalayarak gözlerimi kapadım.Derin bir nefes aldım ve başımı kaldırdım.

-Bak Ufuk.Ben yapamıyorum tamam mı? Sen ne kadar iyi bir sevgiliysen ben o kadar kötüyüm.Sen,sen benden daha iyisini hak ediyorsun.

    Sinirle ayağa kalktı.Ellerini saçlarının arasından geçirdi ve bana döndü.Ağzını birkaç kere açtı ve kapadı.Tekrar arkasını döndü.Sonra tekrar bana döndü.Ellerini masaya vurdu.Tanrım.

-Demek senden daha iyisini hak ediyorum.Buna benim karar vermem gerek Devrim.Benim! Lanet olsun bahaneler üretme bana! Ne istiyorsun Devrim! Senin için her şeyi yapmadım mı? Lanet olsun.

     Ufuk çıldırmış gibiydi.Bense şaşkınca onu izliyordum.Tek kelime edemiyordum.Böyle olacağını tahmin etmemiştim.Bu denli çıldıracağını.Başını sallayarak gözlerini bana dikti.

-Sebep o şerefsiz değil mi? O savaş pezevengi.Lanet olsun Devrim.Seni değiştirdiğimi sanmıştım.Beni seviyorsun sanmıştım.Sen,sen…

     Kaşlarımı çatıp ona bakmaya başladım.Sinirle ayağa kalktım.Evet,tüm kafe şuan bizi izliyordu.

-Evet Ufuk ben ne?

-Boşversene Devrim.Gerçekten de senden daha iyilerini hak ediyorum.Sense o pezevengi.Git ona koş Devrim.

     Sandalyeden ceketini alıp kafeden hızla çıktı.Titreyen ellerimi saçlarımın arasından geçirdim.Çantamı alıp garsona biraz para bıraktım.

-Be-ben gerçekten çok üzgünüm.

-İyi misiniz hanımefendi.

-E-evet.Gerçekten üzgünüm.

    Kafeden hızla çıkıp çantadan telefonumu çıkardım ve Berk’in numarasını tuşladım.Bu sırada kaldırıma çöktüm.

-Alo,Barbie?

-Be-berk?

-Devrim iyi misin? Ne oldu?

-Hayır Berk.Beni alır mısın?

-Evet.Elbette.Nerdesin?

-Kardelen Kafe.

-Hemen geliyorum.

     Telefonu kapayıp çantama attım.Yüzümü ellerimin arasına aldım.Hala titriyordum.Çok korkmuştum,çok sinirlenmiştim ve çok üzülmüştüm.Ellerimi saçlarımın arasından geçirdim ve akan gözyaşlarımı sildim.Ben,Devrim bir erkekten ayrıldığım için ağlıyordum.Burnumu çektim ve sinirle kaldırıma vurdum.

-Lanet olsun.Lanet.

      Ellerim iyice titremeye başlamıştı.Ellerimle tekrar yüzümü kapadım ve sarsılarak ağlamaya başladım.Bir süre sonra beni saran kolların arasındaydım.Berk.

-Barbie.Haydi gidelim.

     Beni yavaşça kaldırdı ve arabasına oturttu.Kemerimi de taktı.Kendi tarafına geçip arabayı çalıştırdı.

-Nereye gitmek istersin? Sahile?

-Ha-hayır.Sahil olmaz.

     Sahile asla gidemezdim.Onun anılarıyla dolu olan o yere asla gidemezdim.

-Sana gitsek? Kahveye ihtiyacım var.

-Elbette Barbie.

     Evine varınca kapımı açarak inmeme yardım etti.Artık ağlamıyordum ama sarsılıyor ve titriyordum.Beni koltuğa oturttu ve mutfağa gidip kahve getirdi.Bacaklarımı toplayıp iki elimle kahveyi tuttum.O da karşıma oturdu ve dirseklerini bacaklarına dayadı.

-Ufuk’la ayrıldım.

-Ne?Ne yaptın?

     Kahveden bir yudum aldım.Gözlerimi kapayıp içimi ısıtmasını bekledim.Ama ısıtmıyordu.Derin bir nefes aldım.

-Ben buyum Berk.İnsanları üzen biriyim.Bağlanamayan,nefret edilesi.Ama onu üzemezdim.Böyle olmalıydı.

     Karşımdan kalkıp yanıma geldi.Göğsüne yaslandım o da beni sardı.Saçlarımı okşamaya başladı.

-Hayır Devrim.Sen nefret edilesi biri değilsin.İnsanları da üzmüyorsun.Ama evet,bağlanamıyorsun.Bunu da yeneceğine inanıyorum.O gün gelene kadar yanındayım Barbie.

-Çok teşekkürler Berk.İyi ki varsın.

     Beni daha sıkı sararak karşılık verdi.Artık Ufuk yoktu.Eski ben olabilirdim.Rahatça ve özgürce.Mutlu olmalıydım.Ama değildim.

-Mutlu olmam gerekmez mi Berk? Niye değilim?

-Birinden yeni ayrıldın.Yakında geçecek.Bana güven.

-Nasıl?

-Onu göreceğiz.

     Gözlerimi kapayarak Berk’e iyice sokuldum.Evet geçecekti.Zor olacaktı ama geçecekti.

 Oylar ve yorumlar,cidden değerli :D