She's Argon Neomy Mendez, an ordinary girl with an ordinary life, until one day she meet Krypton Lee an arrogant Student Council President who make her life upside down.
Her peaceful life was ended when she discovered the secret of the Elysium Acade...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Third Person POV
"I know the truth" the guy yelled with angered in his face "This Academy is a lie..... It's all faked!"
"Uh... What are you ta—"the Prof interrupted.
"I died without accomplishing anything!" He confessed "I know that already!, but what's the point of doing this... will you take me to heaven if I score well on tests?" he blurt out
He looked at his classmates.
"Hey! Someone tell me!...Tell me!" he yelled
All eyes were staring at him without bothering to answer. Suddenly the door opens.
"Crap, it's the Student Council President..." they murmured "What a timing, she's going to kill him" other one said.
The girl appeared and walked toward to the guy
She grabs the polo of the guy. And says "Then quit complaining and do something about it" she said calmly
"There's something you need to do right?" she said "How will you accomplish it?" she continue.
"Tell me what you need!? Tell me?" She yelled
The guy shocked "Some people needed courage to face their past. Some people needed strength to reach their dreams. Some people needed time and friends. What do you need" she said
"Right now...the courage to face the truth!" the guy yelled.
"Okay, see you can do it. You know what to do now" she turned away. "If you ever feel unreasonable resentment or hesitation come to the student council room, I'll always be waiting there." Then she left the room with a smirked on her face, leaving the guy speechless.
"Damn, she's cool!"
"I've never seen anything like that"
"Her name is Argon Mendez, right?"
"Does she have a boyfriend~"
"They say she's waiting for someone"
"Really"
"Come on, be quiet, Get back to the test!" their Prof Restraint "you too. Sit down!" he said on the guy.
Argon's POV
It's been a years since that nightmare happens, pero walang araw na hindi ko naisip ang taong nagmahal sakin ng buo. I looked at the sky, sa tuwing nandito ako ay siya lang ang naalala ko, saksi ang lugar na to sa una naming pagtatagpo.
Sa taong wala siya, madami na ang nag bago, ako na ang umupo sa dati niyang pwesto. Mas pinili ni Xenon na maging Vice President parin dahil alam niya kung gano kahalaga kay Krypton ang posisyon.
Tama ako na nga ang pinaka makapangyarihan sa buong Elysium academy ngunit pakiramdam ko ay hindi parin buo, hindi ko nga lama kung mabubuo ulit ako.
Lagi lang akong mag isa, nakatulala. Mas pinili kong dumistasya sa kanila dahil na sasaktan ako, nasasaktan ako sa tuwing nakikitang pinipilit lang nilang ngumiti para malakasin ang loob ko.
Gusto kong ipakita na malakas ako, ngunit sa pagkalipas ng araw ay iiyak pa din ako.
Hanggang ngayon ay hindi ko parin matanggap, sa mga kaibigan ko nalang ako humihila ng lakas para mag patuloy.
"Umiiyak ka nanaman" sabi ng boses sa likod ko. Agad kong pinhid ang basa sa aking pisngi.
"Anong ginagawa mo dito" I managed to sounds cold.
"Wala, nabalitaan ko lang ang ginawa mo sa isa sa mga first year" sabi niya habang nakatingin sakin. Hindi ako nagtapon ng tingin dito.
"Nakikita ko ang sarili ko sa kanya, isang taong... uhaw sa katotohanan" sabi ko.
"After all, you've never change Argon, tulad ng dati ay malambot pa din ang puso mo" sabi niya na kinainis ko.
"Hindi na ako ang dating argon na nakilala nyo, wala na ang dating Argon" sabi ko.
"Ano pa bang hinihintay mo, nasayo na ang kapangyarihan kayang kaya mong gawin ang lahat... pero bakit hanggang ngayon ay hindi mo pa rin siya makalimutan" may lungkot sa mga boses nito.
Napabuntong hininga ako " Hindi ko kailangan ang kapangyarihan Xenon hinding hindi ko siya makakalimutan dahil nandito... nandito parin siya sa puso ko kahit na anong gawin ko... siya pa rin---siya parin ang mahal ko" sabi ko. kasabay ng pagbuhos nanaman ng luha ko.
"Ngunit wala na siya Argon, naglaho na siya tulad ng iba, hahayaan mo nalang ba na dalhin yang hinanakit mo habang buhay, Mahal kita Argon, at kahit minsan ay hindi ako nawala sa tabi mo, sa mga oras na nahihirapa ka dahil wala siya, pwede bang ako naman, ako naman ang bigyan mo ng pansin at mahalin mo" sabi niya habang nakayakap mula sa likod ko.
"Sorry Xenon, siya parin ang mamahalin ko, at walang kahit sino ang magpapabago non" malamig na sabi ko at kinalas ang kamay niya sa pagkakaaka sakin at tuluyan nang umalis.
