Jesteś zwyczajną dziewczyną, żyjącą we współczesnym świecie (gdzie są smartphony i laptopy itp.) Uwielbiasz słuchać muzyki i grać na pianinie lub gitarze. Jednak pewnego dnia przenosisz się do innego świata, gdzie technologia jeszcze się nie rozwinę...
Szczerze to te dzieciaki nie wyglądały na jakieś bardzo "niebezpieczne". Dzieci popatrzyły na Ciebie z odrazom.
/O co im chodzi?/ - pomyślałaś i spojrzałaś na Ciel'a.
Jednak gdy powróciłaś wzrokiem na dzieci ich już tam nie było.
- Emm... Gdzie oni są? - spytałaś zdziwiona.
- Pewnie poszły nabroić - odpowiedział obojętnie - Lepiej uważaj na siebie - po tych słowach odwrócił się na pięcie i gdzieś poszedł.
Ty tak samo obojętnie wróciłaś do swojego pokoju, lecz po jakichś 5 minutach usłyszałaś odgłos tuczącego się szkła. Szybko pobiegłaś to sprawdzić. Głos prowadził do kuchni, a gdy do niej weszłaś zauważyłaś kucharza trzymającego się za głowę i Sebastiana, który patrzył z zadziwianiem na to co się dzieje. Co dziwniejsze demon nie miał na sobie marynarki. Junko i Hayato tłukli wszystkie naczynia i zrzucali jedzenie na ziemię. Jednak myliłaś się co do nich. Postanowiłaś szybko zareagować i powstrzymać ich.
- Przestańcie !! Co wy wyprawiacie?! Nie wiecie, że niektóre dzieci nie mają tyle pieniędzy co wy? I to, co wy teraz zrzuciliście na ziemie mogło by im uratować życie?!!! - Krzyczałaś, a demon razem z kucharzem patrzyli ze zdziwieniem.
- Eee.. To tak jakby w ogóle nie nasza sprawa - odezwał się nagle Hayato.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Po tym, chłopczyk razem z dziewczynką uciekli z pomieszczenia, a ty głośno westchnęłaś i popatrzyłaś na Sebastiana.
- Emm.. Co się stało z twoją marynarką?
- Ukradli mi ją - powiedział demon z niezadowoleniem.
/Serio? Nawet demon nie daję sobie z nimi rady?/ - pomyślałaś.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Postanowiłaś, że wrócisz do swojego pokoju. Ciągle nie mogłaś uwierzyć, że tak niegrzeczne dzieci istnieją. Westchnęłaś głośno i położyłaś rękę na szyi. Nagle poczułaś, że twój naszyjnik znikną. No ale przecież jak szłaś do kuchni jeszcze go miałaś, więc gdzie on jest teraz? Lekko spanikowałaś i zaczęłaś rozglądać się wokół siebie.
