Sen Geldin Bahar Geldi - Mevsim Serisi 2 (Kitap oldu)

1. Bölüm

1. Bölüm

“Bunu bize yapma Şimal!”

"Beni anlamalısın Tuğrahan."

Genç kızın açıklamaları hiç mantıklı gelmiyor, bu da içinden çıkılmaz bir karmaşaya neden oluyordu. Elini saçının arasından bezgince gezdirip konuşmaya başlamıştı. "Bu konuda benden anlayış bekleme. Çünkü hiçbir şey anlamıyorum."

"İkimiz içinde zor olduğunu biliyorum."

"İkimiz içinde?" derken karşısındaki kıza manalı manalı bakmıştı.

"Sana her şeyi anlattım."

"Bana anlattıkların ilişkimize mani değil. Sana evlenelim diyorum."

"Nasıl evleneceğiz söyler misin?"

"Birbirimizi seviyoruz ve evlenecek yaştayız."

"Daha on sekiz yaşındayız." derken şaşkınlıkla bakıyordu.

"On sekiz yaşındaysak ne olmuş?"

Vereceği hiçbir yanıt olmadığından karşısındaki gencin gözlerine özür diler bir şekilde bakmıştı.

"Kaçıyorsun. Bunun başka açıklaması yok."

"Tuğrahan lütfen..."

"Sanırım gitme zamanın geldi. Ben seni daha fazla tutmayayım." derken sevdiğinin gidecek olmasının ağırlığı kalbine oturmuştu.

"Böyle mi ayrılacağız?"

"Nasıl bir ayrılık bekliyordun ki..." derken ifadesiz olmasına çalıştığı bir yüzle bakıyordu.

"Ben... Şey..."

"Bu durumu ikimiz içinde zorlaştırmayalım. Sana yeni yaşamında bol şans." deyip genç kıza arkasını dönmüştü. Bakışlarındaki hüznün görünmesini istemiyordu.

"Seni unutmayacağım." diyerek yavaşça yaklaşmış ve heykel gibi dimdik duran gencin boynuna küçük ama etkili bir öpücük bırakmıştı. "Elveda aşkım." Sonrasında tek laf daha etmeden kapıdan çıkmış ve kendini bekleyen arabaya yönelmişti.

Camdan gidişini izlerken, eli biraz önce genç kızın dokunduğu yerdeydi. Gözünden akan birkaç damlayı kurulayıp, aşağı arabaya yönelen kıza dalıp gitmişti. Yıllardır sevdiği kızla böyle ayrılmayı hiç beklememişti. "Elveda aşkım. Mutlu ol." derken bu mutluluğun kendine uğramayacağını düşünüyordu.

***

8 yıl sonra

"Nasılsın Cemal Usta?"

"Nasıl olayım evlat. İç güveysinden hallice."

"Alem adamsın." derken gülümsemişti.

"Eee senden ne haber?"

"İç güveysinden hallicenin biri de benim."

"Desene o yüzden birbirimizi iyi anlıyoruz." derken neşeli bir kahkaha atmıştı. "Yine her zamankinden mi?"

"Senin köftelerinin yerini bir şey tutmuyor ki..."

"Sana öyle geliyor olmasın."

"Hadi bana öyle geliyor. Diğerlerine nasıl geliyor?" diyerek müşterileri işaret etmişti.

"Hemen de lafın hazır." derken gülümsemişti.

"Başarı her zaman takdir edilmeli."

"O zaman övgülerini sahibine iletirim. Biliyorsun kızımın bunda emeği çok büyük."