Sen Geldin Bahar Geldi - Mevsim Serisi 2 (Kitap oldu)

2. Bölüm

Merhabalar :  ) 

 Sevrek Ayrılalım başlığında belirttiğim gibi biraz yoğun bir dönemdeyim. Bu yüzden son eklediğim bölümlerin yorumlarına dönemedim. Bunun için çok çok üzgünüm. : ( Ama en kısa zamanda yine eskisi gibi yorumlara dönmeye başlayacağım. Anlayışınız için teşekkürler.  : )

Birbirinden güzel yorumlarınız, oylarınız için çok çok teşekkürler : ) Ellerinize sağlık.

2. Bölüm

"Baba ne olur aç gözlerini. Korkuyorum..." Konuşmalarına gözyaşları karışıyordu.

"Cemal Usta!" Birkaç adımda yerde yatan adamın yanına gelmişti. "Neler oluyor burada?"

"Ba...babam fenalaştı. Uyanmıyor."

"Ambulansı aradın mı?"

Kendine korku ve endişeyle bakan kıza içi acımıştı. "Tamam ben arıyorum."

Birkaç dakika sonra adresi vermiş ve tekrar yerdeki adama yönelmişti. Kızı adamın kafasını kucağına almış, gözyaşlarıyla sesleniyordu. "Babam ne olur kendine gel." derken sesindeki tını insanın içini titretiyordu.

"Sakin ol. O iyi olacak." derken Cemal Usta'nın gömleğinin düğmelerini gevşetmiş ve nabzına bakmıştı. Neyse ki yaşıyordu.

"Ne zamandır bu halde?"

"Ben gürültüyü duyanca aşağı indim. Babam... babam yerde yatıyordu. Ben... ben çok korkuyorum." derken ağlamaktan kıpkırmızı olmuş gözleriyle bakmıştı.

"Daha önce böyle olmuş muydu?"

"Geçen günde kalbini tutuyordu. Ona bir şey olmayacak, değil mi?"

Kendine çaresizlikle bakan kızı rahatlatmayı çok istese de, durum hiç iç açıcı görünmüyordu. "Cemal Usta güçlüdür."

Dakikalar sonra dışarıdan gelen ambulans sesini duymuşlardı.

Genç adam gelenleri karşılamıştı. "Bu taraftan..."

Genç kızı kenara çekmiş, görevlilerin işlerini yapmasını sağlamıştı.

"Nabzı çok zayıf..."

"Ne kadardır böyle?"

"Sanırım yarım saat olmuş."

"Bilinen bir kalp problemi falan var mıydı? Aldığı ilaçlar falan..."

"Yok... yoktu..."

"Tansiyon 8/5"

Dakikalar içinde Cemal Usta ambulansa alınmıştı. Endişeyle gidenlerin ardından bakan kızı arabasına bindirmiş ve giden ambulansı takip etmeye başlamışlardı.

"Babam ben yanında olmazsam kendini yalnız hisseder." derken hala ağlıyordu.

"Merak etme yanında olacaksın. Hadi artık ağlama."

"Ben onsuz ne yaparım?" derken daha fazla ağlamaya başlamıştı.

Yanındaki kıza nasıl davranacağını bilmiyordu. Küçücük bir çocuk gibiydi. Ne kadar da savunmasızdı."İyi düşün Ayaz. İyi olsun." derken acıyla karışmıştı bakışları.

Sonunda hastaneye varmışlar, hemen Cemal Usta kontrol için odaya götürülmüştü. Yapılan tetkikler ve muayeden sonrada yoğun bakıma alınmıştı. Yanına kimse sokulmuyordu.

"Babamı görmek istiyorum."

"Sadece iki dakika. Fazlası değil, tamam mı?"

"Tamam doktor bey." derken ağlamaktan kıpkırmızı olmuş yüzüyle bakmıştı karşısındaki adama.