Sobrang bilis ng mga pangyayari ngayon ay nasa loob na ng operating room si Noah habang ginagamot naman sina tito Anton at si Mama dahil nadaplisan ng bala sa binti si Mama pero sa kasamaang palad ay hindi na rescue si Tita Lucy.
"Ano bang iniisip ng Mama mo, pwede nyang ikamatay ang desisyon nya kanina"
"Pa ilang beses ko na po iyang sinabi kay Mama"
"Mabuti nalang at ligtas sya"
"Pero paano po si Tita Lucy, nakatakas po si Mr. Torres at isinama nya si tita"
"Mahahanap ko rin si Lucy"
"Mommy!!!"
"Rachel bakit pumunta pa kayo dito?"
"Mommy mamamatay po ba si daddy?"
"No, pag natanggal na yung bullet sa kanya mabubuhay pa sya okay?"
"Dapat pinigilan ko po sya"
"Anong ibig mong sabihin kuya?"
"Mom, I'm sorry"
"Anak its not your fault"
"Pero I heard dad, kausap nya si Mr. Marcos ang sabi nya susunod sya because she doesn't want Lola Dawn to get hurt because he doesn't want to see you cry again. Mom, dad loves you"
Iyan ang unang beses kong narinig na nagsalita si Rafael ng tungkol sa ama nya, alam kong hindi sila gaano malapit ni Noah but hearing those things from my son breaks my heart because I know that at some point sinisisi nya ang sarili nya sa nangyari kay Noah.
"Rafael stop thinking about those things okay?"
"But mom-"
"No buts. I know that your dad will survive so no need to blame yourself honey"
"Kuya you love dad na?"
"Rachel he's our father"
"So, if he isn't our father then you will not love him?"
"Rachel try to read some books instead of playing with your barbie dolls"
"But its so boring reading those thick books"
"Okay kids why don't you just sit there and sleep I will wake you up when the doctors came out of the emergency room."
"Okay mom, I love you"
"I love you too Rachel, I love you both"
Nagpasalamat naman ako sa mga body guards na nagdala kina Rachel sa ospital matapos noon ay binantayan na ulit nila ang dalawang bata sa upuan, hindi ko na ipinasama pa sina Ayisha dahil alam kong hindi makabubuti na makita nila ang nangyayari kila Mama at Tito Anton.
"You bitch!!"
Nagulat ako sa pagdating ni Juliana bigla nya akong sinampal at iyak sya ng iyak.
"Juliana what's your problem?"
"You are my problem, together with your reckless Mom"
"What do you mean by that?"
"It is all your fault, pati si lolo dinamay nyo sya na nga lang ang kakampi ko kasi kinuha mo na si Dad si Mommy na kidnap tapos ngayon si lolo ang palalabasin nyong masama hindi mo ba alam na nasa ICU ang lola ko dahil sa nalaman nya na pinapahanap nyo si lolo at inaakusahan ng crimes na alam kong hindi nya magagawa."
"Juliana kung malinis talaga ang lolo mo dapat hindi sya tumakas, alam mo bang siya ang tinuturo ni Tito Anton na nagpasabog ng eroplanong sinasakyan nila ni Mama noon."
"Gusto nyo lang sirain ang pamilya ko dahil sira ang pamilya mo!"
"HIndi ko gagawin yun at isa pa may pamilya ako, nandyan ang mga anak ko, nandyan si N-Noah kaya may pamilya ako."
"Iiwan ka rin nila tulad ng pag iwan sayo noon nila Daddy at Tita Dawn"
Hindi ko na napigilan ang emosyon ko kaya nasampal ko si Juliana.
"Avery!"
"Dad, did you see that? Sinampal ako ng magaling mong anak"
"Ano bang ginagawa mo dito Juliana?"
"HIndi mo manlang ba sya pagsasabihan? Palibhasa sya ang palagi mong kinakampihan"
"Juliana, please tigilan mo na to"
"Hindi ako titigil hanggat hindi nyo naibabalik sakin si Mommy"
Matapos ng pag uusap nila ni Papa ay umalis na si Juliana nagbago na talaga sya hindi na sya ang Juliana na nakilala ko noon.
Juliana's POV
Kung ayaw na sakin ni daddy at ayaw nya akong tulungang hanapin si mommy ako ang gagawa ng paraan. Habang pasakay sa kotse ay tumunog naman ang cellphone ko
Lolo calling...
"Lolo where are you?"
"....ok I'll wait for you lolo, sasama po ako sa inyo ni mommy"
Unedited
