He is nothing but my boss || H.S.

Chapter 25

~ Nikki her point of view ~

''Wil je wat drinken?'' Vraagt Liam als ik op z'n bank ga zitten. Ik knik voorzichtig en kijk de kamer rond. ''Cola goed?'' Ik knik weer en kijk naar de foto's op de muur. Er hangen wat foto's van Liam, en waarschijnlijk zijn familie op de muur. Het is mooi ingericht. Wit met een tintje licht blauw. Het is niet kinderachtig ingericht maar ook niet te chic.

M'n oog valt op een foto die op een wit kastje staat. Het is een foto met Liam en een meisje met krullen. Het meisje heeft een iets wat getinte huid en de mooiste bos krullen die ik ooit heb gezien. Ze heeft een zonnebril op die haar ogen verbergt. Verder heeft ze wit soort van blousje aan met een rood jasje. Liam staat naast haar met waarschijnlijk een hand om haar middel. Z'n lach is betoverend en in z'n ogen zie je hoe dol hij was op dit meisje.

''Dat is Danielle,'' zegt een stem plotseling. Ik kijk op en zie Liam staan met twee cola's. Ik bedank hem voor de cola en neem een klein slokje. Danielle Paezer, ik had iets over haar gelezen. Ze hebben iets gehad, iets wat niet goed was afgelopen.

''Mis je haar?'' Vraag ik als het een tijdje stil is geweest. Ik weet dat het me eigenlijk niet aangaat. Ik denk dat ik zelfs niet een wil weten of hij haar mist of niet. Ze is verleden tijd en ik ben hopelijk zijn toekomst. Maar ergens is er iets in mij dat wilt weten of hij haar mist.

Liam komt naast me zitten en legt z'n hand op m'n been. Ik heb nog steeds m'n cola vast maar Liam pakt m'n cola uit m'n handen en zet het glas op de tafel. Daarna pakt hij mijn handen vast met z'n ene hand en legt z'n hand onder mijn kin en dwingt me om hem aan te kijken.

''In het begin miste ik wat we hadden. Maar hey, het was m'n eigen schuld dat het uitging. Ik moest de consequenties aanvaarden. Als ik twee maanden geleden kon kiezen, of ik alles kon veranderen dan had ik dat gedaan, zonder er over na te denken,'' zegt Liam zacht. Ik trek m'n handen weg en voel me al gelijk vreselijk. Hoe kan hij dat zeggen?

''Dan ga je toch lekker terug naar haar,'' zeg ik half geïrriteerd. ''Ik wil geen tweede keus zijn. En zeker niet als je mij kiest omdat zij je niet vergeeft.''

''Maar twee maanden geleden kende ik jou nog niet. Ik ken je pas één maand, lieverd. Geloof me als ik zeg dat ik hier met niemand liever zit dan jou.'' Liam pakt m'n handen en geeft er een kusje op. ''Zij is verleden tijd en hell, ik weet niet eens waarom ik die foto nog heb. Ik had hem al lang geleden weg moeten doen. Jij, Nikki, jij bent mijn toekomst.''

Ik moet gelijk weer glimlachen. Tuurlijk was ik even bang dat ik een tweede keuze zou zijn voor Liam. Maar gelukkig ben ik dat niet. Hij zei het zelf, ik ben z'n toekomst. En hij is de mijne. Want ik hoop dat we nog een hele tijd samen mogen zijn. Ondanks dat we nu pas net, misschien twee uurtjes, iets hebben. Het voelt vertrouwd, alsof het hoort. Ik wil Liam niet kwijtraken, niet nu ik hem nu net heb.

''Maar vertel is, Nikki. Jij weet wat dingen van mijn verleden en ik weet alleen iets over jouw adoptie verhaal,'' zegt Liam dan. Ik slik even en kijk weg. Het liefst stop ik m'n verleden weg en praat er met niemand over. Niall, Zayn, Trisha en mijn moeder zijn de enige die weten van mijn verleden. En het liefste houd ik het zo. Het iets namelijk niet iets om trots op te zijn. En daarbij wil ik Liam niet afschrikken met mijn verhalen.

''Het is .. Iets gecompliceerd.'' Liam knikt en geeft een kneepje in m'n hand. ''H-Het is niet dat ik het je n-niet wil vertellen.. I-Ik ben er g-gewoon niet trots op..''

''Lieverd, luister is naar me.'' Liam pakt m'n kin vast en zo kijken we elkaar weer aan. ''Het maakt me niet uit wat er is gebeurd. Ik ben zelf ook niet de liefste geweest, maar als je nu verandert bent en blij bent met jezelf is het oke voor mij.'' Liam geeft me een voorzichtige kus op m'n lippen en geeft me daarna z'n geweldige glimlach.