NIGHT BLOOD UNIVERSITY

xlix

[WARNING:

This is a close chapter. No scenes, conversations, or any part of this chapter may be copied and pasted on any of the social media platforms. This is to avoid unwanted despoliation of the contents.]

BETRAYAL

"Xy?!" I whisper as I gaze into her face. I can't find any reason for her to betray me like this! And never did I ever imagine, not even in my wildest dream, that things would unfold like this. Who would have thought that behind her innocent face, she was a traitor?

"This can't be real!" Hindi makapaniwalang saad ko habang seryuso akong nakatingin sa mukha niyang walang bakas ng kahit ano mang emosyon. Papaanong ang taong inosente at mukhang walang alam sa mga nangyayari ay nandito ngayon sa harapan ko at siya pa palang mag t-traydor sa akin ng ganito?

"Kamusta na, Hyrreti?" I clench my fist when a sinister smile curled into her lips. Ngayon ay sigurado na akong isa nga siyang traydor! Napailing nalang ako saka ko ulit ipinikit ang mga mata ko dahil sa matinding pagkirot na nararamdaman ko sa buong katawan ko epekto narin siguro ng gamot na itinurok nila sa katawan ko.

"Iwanan niyo muna kami." Utos niya sa mga tauhan ng Zapero  na mabilis din namang sumunod sa kaniya. Gustohin ko mang tanungin siya sa mga nangyayari ay hindi na ako nag-abala pa. Sa paraan palang ng pagtrato sa kaniya ng mga tauhan ng Zapero ay alam ko ng hindi lang siya isang normal na miyembro lang ng organisasyon na ito. 

"How does it feel, Hyrreti? Naguumpisa na bang tumalab sa katwan mo ang gamot na itinurok nila sa 'yo?" Rinig ko ang pag hakbang niya papalapit sa kinaruruonan ko. Pati ang paraan ng pananalita niya ay nag bago narin. Ni wala akong mahimigang emosyon sa boses niya. Parang hindi siya ang Xy na nakilala ko sa tagung paaralan na iyon. 

I clench my fist when I remember how she skillfully acted back when we were still at Night Blood University. Ni hindi ko man lang nahalatang hindi pala totoo ang mga pinapakita niya. "Fvck you, Xy!" I murmured which she just responded with a low chuckle. 

I hurriedly cover my ears when I start to hear a loud noise that I couldn't decipher. Naitukod ko ang kamay ko sa sahig habang pilit kong hinahabol ang hininga ko. Pakiramdam ko ay pinipiga ang dibdib dahilan para hindi ako makahinga ng maayos.

"Look at you, Hyrreti. You look pathetic! Sigurado akong ilang sandali nalang, tuloyan ng kakalat sa katawan mo ang gamot na 'yan. Lilinisin niyan ang bawat pampakalma na tinuturok mo noon sa katawan mo. Sa ganung paraan, malalaman mo kung anong uri ng halimaw ka ba talaga!" Her small chuckle turns into an evil laugh. I squinted my eyes at what she just said. I know those sedatives have something to do with my lost memories, but what confuses me is her last words. Anong ibig niyang sabihin sa totoong pagkatao ko? 

"Don't worry, the pain you are dealing with right now won't last any longer. Maalala mo rin lahat ng mga nawala mong alaala pero sa pagkakataong 'yon, hindi mo na kuntrolado ang sarili mo. gagawin mo kung ano man ang i-uutos sa 'yo na parang isang aso. Isn't it great? Papatayin mo ang last heir ng mga bampira. Sa ganung paraan lang matatapos ang misyon mo." Ngumisi siya saka niya inabot ang collar ng suot kong damit. 

"Hindi ko nga lang alam kung gugustohin mo pa bang mabuhay matapos mong gawin ang bagay na 'yon." Saad niya tsaka niya marahas na binitawan ang damit ko. Sinamaan ko siya ng tingin nang tumawa ulit siya ng malakas na ani mo ay nawawala na siya sa katinuan. Kung ganon, 'yon pala ang plano nila. Ang gawin akong sunod-sunuran sa mga gusto nila. Ganun pala ang magiging epekto ng gamot na itinurok nila sa katawan ko kanina.