Abaddon School (Part 1&2)

Abaddon School 2.5

Chapter Five: 2nd day of School

LINCOLN'S POV:

Maaga akong bumangon, hindi ko alam bakit? Basta ang alam ko, gusto ko na marinig ang sasabihin ni Rey sa amin. Ano bang mayroon sa field trip na iyon. Tsk.

Naligo at nagsepilyo ako. Ginawa ko lahat ang aking routine tuwing umaga. Nagbibihis na ako ng may tumatawag sa telepono ko.

Debra's calling...

Bakit kaya siya napatawag ng ganitong oras? May problema kaya?

Walang alinlangan kong sinagot ang tawag.

"Hello,Debra?" Bati ko sa kanya.

Habang hinihintay ko ang sagot ni Debra. Nag-aayos na ako ng aking sarili.

"Hello,Lincoln? Nasaan ka na raw?" Napahinto ako sa pagsuot ng uniform ko dahil sa narinig ko.

"Huh? Nasaan na ako? Nandito pa ako sa bahay. Nagbibihis. Maaga pa naman,ah." Nagtatakang sabi ko sa kanya.

Wala naman sa akin sinabi na dapat maaga kami ngayon? Wala naman yata? Ewan ko.

"Ano?! Bakit nandyan ka pa sa inyo? Hindi mo ba natanggap niyong text kagabi? Lincoln naman!"

A-anong text? Ano ba pinagsasabi ni Debra? Tsk naman,oh!

"Anong text? Wala akong natanggap na text. Kaninong text ba iyon?" sunod-sunod na tanong ko sa kanya. Kasi naman wala naman talaga akong natanggap. Wala nga ba?

"May tinext kami---"

"Wait,Debra! Anong oras kayo nagtext sa akin?" Naalala ko, maaga pala akong natulog kagabi. Pagkatapos kong marinig ang sinabi ni Rey sa akin, nakatulog na ako kakaisip iyon.

"Anong oras ka nagtext,Rey? Tinatanong ni Lincoln." Rinig kong tanong ni Debra. Teka, magkakasama na sila?

"Bwisit talagang kumag na iyan! Sabihin mo Debra, mga 11 pm ako nagtext sa kanya! Siya iyong may gustong malaman tungkol sa field trip,  siya pa iyong wala... Oy,Lin! Narinig mo naman diba? 11 pm daw sabi ni Rey." Tngina ng mga 'to! Humanda sa akin 'tong si Rey mamaya.

"Salamat,Debra! Ito na aalis--"

"Hoy,kumag! Bilisan mo, kanina ka pa namin hinihintay rito sa canteen. Ikaw na lang kulang... hindi kasi tumitingin sa cellphone agad. Tss." Aba! Ang mga ogag nagsama-sama. Tsk.

"Oo na, aalis na! Mga Bwisit kayo!" Ie-endcall ko na ang tawag pero langya narinig ko pa ang mga tawa nila.

Kinuha ko agad ang bag ko at lumabas na agad ng kwarto. 

Pagkababa ko, nakita ko si Mama.

"Lincoln, ang aga mong nagising. Pupuntahan na sana kita para kumain na at pumasok na."

Lumapit ako kay mama at hinalikan ito sa pisngi.

"Ma, una na ako. Nandoon na kasi sa school sina Ivan,e. Ako na lang ang wala." sabay kamot ko sa batok ko.

"Aba, hindi ka man lang kakain? Masama iyon. Ang breakfast ang importanteng meal sa lahat." sermon sa akin ni mama.

"Ah-eh. Ma, doon na lang ako kakain sa canteen. Sige na,ma." pangungumbinsi ko sa kanya.