Άλλη μια μέρα αδιαφορίας.
Πόσο αόρατος πρέπει να γίνει ένας άνθρωπος για να τον αγνοείς;
Εγώ πώς να νιώσω;
Πώς πρέπει να νιώσω μετά από τόσες μέρες τέτοιας αντιμετώπισης;
Με βλέπεις. Δεν μιλάς. Συνεχίζεις την μέρα σου, όπως ο υπόλοιπος κόσμος. Και σίγουρα θα έπρεπε να κάνω το ίδιο και να μην στέκομαι σε κάτι που κανένας δεν στέκεται, γιατί προφανώς δεν νοιάζεται κανένας.
Ενώ, λοιπόν, προσπαθώ να κάνω το ίδιο, αποτυγχάνω κάθε φορά και προσπαθώ να κρυφτώ.
Όλες οι αναμνήσεις μας γυρνάνε στο κεφάλι μου σαν να 'ταν χθες.
Μα δεν ήταν εχθές.
Κι εσύ δεν είσαι ο άνθρωπος που περίμενα, πίστευα και νόμιζα πως ήσουν.
Τελικά απέτυχα και σε αυτό.
Κι ενώ προσπαθώ να βρω τρόπους, λύσεις και λογικές απαντήσεις, καταλήγω στο απόλυτο κενό, με εσένα να μου επιβεβαιώνεις ό,τι είχα στο μυαλό μου για 'σένα, με τις πράξεις σου.
Δεν θέλει πολύ για να χάσεις την εμπιστοσύνη του άλλου.
Εσύ την έχασες κι εγώ δεν την είχα ποτέ πιστεύω.
Αυτή σου η φράση έφτανε: " Σου έχω πει εγώ ποτέ ψέματα; ".
Η επόμενη μέρα, μετά τα λόγια σου, ήταν καταθλιπτική. Τα λόγια σου ήταν λανθασμένα.
Τελικά, ναι, μου είπες εκείνη την μέρα ψέματα κι εγώ, ακόμα και να ήταν ασήμαντος ο λόγος, σε εμπιστεύτηκα.
Προφανώς μεγάλο λάθος. Και θυμάμαι τον εαυτό μου να μου λέει " Δεν έχει λόγο να σου πει ψέματα. Δεν έχει κάτι να κρύψει. Σωστά; Αλλά αν λέει; Την έχω πατήσει αρκετές φορές. Μήπως δεν θα έπρεπε; "
Και κάπου εκεί κάνουν την εμφάνισή τους για χιλιοστή φορά οι αμφιβολίες.
Δεν είχα τίποτα άλλο, παρά να αναρωτηθώ ποιες ήταν οι προθέσεις σου και πόσο σοβαρές ήταν. Άρχισα να αμφιβάλλω. Συνηθισμένη σε τέτοιες καταστάσεις.
Τι κατάλαβα τελικά;
Με τον καιρό μου έδειξες ότι αφού δεν πήρες αυτό που ήθελες από εμένα, δεν σε ένοιαζε και τόσο η παρουσία μου.
Αυτό ή προσπαθούσες να κρυφτείς.
Λοιπόν εχθές το βράδυ, 2 η ώρα, δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Ποτέ δεν είχα τέτοιο θέμα. Ποτέ δεν είχα μείνει ξύπνια για κάποιες σκέψεις ή αμφιβολίες μου και αυτό με έκανε να σκέφτομαι ακόμα περισσότερο, με αποτέλεσμα να μην μπορώ να κοιμηθώ.
Αυτές είναι οι σκέψεις του χθες. Οι σκέψεις που έκανα χθες το βράδυ προσπαθώντας να βρω μια λογική εξήγηση για την ύπαρξή σου στην ζωή μου. Για τις προθέσεις σου. Για 'μένα.
Τελικά κατέληξα στο γεγονός πως θα κάνω κι εγώ ότι κάνεις εσύ καταπληκτικά και φαίνεται να σε βοηθάει αρκετά.
Η μόνη λύση είναι η αδιαφορία.
Όμως, δεν μου πάει. Δεν είναι του χαρακτήρα μου. Δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος. Δεν μπορώ να το κάνω.
Και μου σπάει τα νεύρα που δεν μπορώ.
Πώς το κάνεις;
Αυτό για 'σένα. Ξέρεις να τα μεταχειρίζεσαι όλα τέλεια. Μπορεί αυτό που έγραψα να ήταν πολύ ρεαλιστικό για ΄σένα, αλλά έτσι αντιμετωπίζω τα προβλήματά μου στην ζωή μου. Όταν και αν το διαβάσεις ποτέ, πρέπει να ξέρεις ότι είχα τελείως διαφορετική άποψη για 'σένα, η οποία άλλαξε αλλά παρέμεινε κάτι. Μπορεί τα λόγια μου να σε πόνεσαν μα δεν ήταν αυτός ο σκοπός.
Σε εσένα,λοιπόν.
أنت تقرأ
Dead Poetry
الشعرΤον τελευταίο καιρό, νιώθοντας υπερβολική πίεση, νιώθοντας χαμένη στις σκέψεις μου και στο μυαλό μου, θέλοντας να εκφραστώ μέσα από την λογοτεχνία για αυτά που συμβαίνουν σε εμένα αλλά και στον καθένα από εμάς , αποφάσισα να αρχίσω ένα βιβλίο, στο ο...
