Pan Niewłaściwy

Rozdział 9

- Przecież mówił Ci, że ma dziecko i żonę- Nina podała mi kieliszek z winem. Siedziałyśmy u niej w mieszkaniu, ponieważ nie chciałam wracać do domu, gdzie po pierwsze mama zaczęłaby mnie od razu wypytywać, dwa- mógł mnie znaleźć Paweł- Nie zareagowałaś zbyt wybuchowo?
Zaskoczona popatrzyłam na moją przyjaciółkę.
- Nie obraź się Kam, ale ona po prostu przyszła z dzieckiem, które stęskniło się za ojcem. Od kilku tygodni spotykacie się we dwójkę, zawsze gdy Paweł jest tutaj. Ta mała też ma prawo tęsknić. Związałaś się z facetem, który ma dziecko i musisz o tym pamiętać. Nie możesz mieć go tylko dla siebie.
Kolejny raz odrzuciłam połączenie od Pawła i wyłączyłam dźwięk w telefonie.
- Nie możesz go winić za to, że przyszła do jego mieszkania. Kam. Wiem, że jesteś zakochana w nim i chcesz go mieć cały czas dla siebie, ale pomyśl też o jego córce. Ona potrzebuje ojca! Chcesz, żeby potem mówiła, że jej tata nie miał dla niej czasu, bo zajmował się jakąś małolatą?
Zaśmiałam się.
- Kamila! To nie jest śmieszne- zabrała mi kieliszek- Nie pij już. Jest niedziela, dochodzi dwudziesta, jutro idziemy rano do pracy, a i tak masz już na pieńku u dyrekcji.
- Pieprzysz jak moja matka- wstałam z kanapy, lekko się chwiejąc. Podeszłam do lodówki i wyciągnęłam z niej wodę. W oddali usłyszałam westchnięcie Niny.
- Pij na rułę- Nina machnęła ręką, gdy nieudolnie szło mi szukanie szklanki- Mam jeszcze drugą, a ta bardziej ci się przyda
- Jesteś kochana- odwróciłam się w jej stronę i uśmiechnęłam. Wzięłam łyk wody i przy okazji się oblałam.
- Dam ci coś na przebranie- Nina podeszła do szafy i rzuciła we mnie bluzką i spodenkami- Przebierz się, ja rozłożę kanapę i przepiorę Ci ciuchy. Jutro powinny być suche.
Chwiejnym krokiem udałam się do łazienki, gdzie wrzuciłam moje ubrania do pralki, a potem szybko się umyłam. Przebrałam się w strój, który dała mi Nina i wyszłam z łazienki. Od razu położyłam się na kanapie i szybko zasnęłam.

Nina obudziła mnie rano lekkim szturchaniem.
- Co się dzieje?- popatrzyłam na nią zaspanymi oczami- Która godzina?
- Siódma. Za godzinę musimy być w pracy. I tak spałyśmy dłużej, bo nie muszę po ciebie podjeżdżać. Rzeczy masz na balkonie. Wszystko suche, więc możesz się przebrać i spakować.
- Dzięki Ci jeszcze raz- uśmiechnęłam się do niej i spojrzałam na telefon- Masz pożyczyć powerbanka albo ładowarkę? Mam kilkanaście połączeń i wiadomości nieodebranych od Pawła i parę od mamy.
- Jasne. Zaraz ci przyniosę. Wstałam z łóżka i wyszłam na balkon, by zebrać swoje rzeczy. Część spakowałam do torby, a w część miałam zamiar się ubrać. Podłączyłam telefon do powerbanka i poszłam się ogarnąć. Szybko zjadłyśmy śniadanie, zebrałam swoją torbę i wyszłyśmy z mieszkania. W drodze do pracy napisałam mamie SMS, żeby się nie martwiła. W czasie przerwy wysłałam wiadomość do Pawła:

Wybacz, ale muszę sobie przemyśleć naszą relację. Być może zareagowałam zbyt gwałtownie i dziecinnie, ale to była dla mnie niekomfortowa sytuacja. Kocham Cię , ale nie wiem czy jestem gotowa na dzielenie się Tobą z twoją córką i żoną. Daj mi czas, żeby to sobie przemyśleć i poukładać w głowie. Odezwę się. Kamila.

Prawie płacząc odłożyłam telefon do torebki, wcześniej odłączając go od powerbanka i oddając Ninie. Próbowałam skupić się na pracy, co w sumie dobrze mi wychodziło. Kiedy wróciłam do domu, starałam się uniknąć rozmowy z mamą. Ukradkiem udałam się do mojego pokoju i zamknęłam drzwi na klucz. Wyświetliłam wiadomość od Pawła:

Kocham, to poczekam.
P.S
Matylda jest moją byłą żoną i oprócz dziecka nic nas nie łączy.

Uśmiechnęłam się do telefonu i przebrałam się w piżamę. Umyłam się, pomimo tego że robiłam to rano, to z pracy wróciłam bardzo spocona. Postanowiłam spotkać się z Pawłem w weekend, żeby móc mu wszystko na spokojnie wytłumaczyć. Potem uświadomiłam sobie, że byłby to kolejny weekend pod rząd, kiedy nie widzi się on ze swoją córką. Musiałam tym razem odpuścić.