Love In The Moonlight

Epilogue

Dahlia's Pov

Pagkatapos namin ni Dama ligpitin,linisin at hugasan ang mga pinagkainan sa birthday ng kambal ko,Ay napag-pasyahan kong pumunta sa lugar na iyon kasama ng kambal.

Di naman nagtagal ay nakarating narin kaming mag-ina sa malaking bato. Tumalon kami papunta sa ibabaw.

(a/n: Yung bato pong tinutukoy niya is yung bato dun sa Chapter 6 if di niyo na natatandaan, you can read back 😃)

Well hindi naman delikado sa kambal dahil mabilis na ang reflexes nila, kahit 2 yrs old palang sila kaya na nilang umakyat ng puno ng walang kahirap-hirap.

Okay back to me naman tayo, Naalala ko noong bago umalis si Akino.... he promise me that he'll return bago pa ako manganak, At gusto niya  sa batong ito mismo na tinutungtungan namin na dito niya ako babalikan. Thats why everyday and everynight pumupunta ako/ kami ng kambal ko to be exact.

And now heto ako ngayon nakatitig sa buwan thinking kung iniisip ba niya ako...

"Ma look shooting strar!" sigaw ni Khira na siyang nagpa-agaw ng pansin ko at napa-tingin sa tinuturo niya.

"The slow shooting strar..." dugtong pa ni Hiro na manghang tinitignan yung shooting star KUNO.

"Its not a shooting star baby.." natatawa kong saad.

"Huh? bakit?" takang tanong sakin ni baby Khira.

"Its an airplane " dugtong ko sabay gulo ng buhok niya.

"Erprane?"takang tanung ulit ni baby Khira sakin.

"I-eexplain ko na lang yun pag lumaki kana ng konti" saad ko dahil alam kong kahit ipaliwanag ko di niya iyon maiintindihan.

Lumalalim narin ang gabi kailangan na naming umuwing mag-iina. Maybe hindi pa ngayon ang tamang oras...pero kailan pa? hanggang kailan pa ba kami maghihintay?

"Namiss mo ba ako Dahlia?"

This voice.. kahit may japanese accent iyon.... alam kong siya iyon..

"Papa!!" rinig kong sigaw ng kambal ko.

My ghad Dahlia pigilan mong umiyak sesermonan mo pa siya. Hinarap ko siya na ngayon ay karga-karga ang kambal.

"Luh look papa umiiyak si mama"

"Nani ga son'nani jikan ga kakaru no?" naiiyak kong tanong sa kanya. 

(a/n: What take you so long? translated from Nihonggo or Japanese)

"Gomen ne,Watashi wa chōdo nanika o oemasu" paghingi ng tawad ni Akino sakin.

(a/n: Im sorry, I just finish something)

"Anata ga inakute sabishīdesu"

(a/n : I really miss you)

Binaba na ni Akino ang kambal at lumapit narin sakin.

"Wag kanang umiyak, nandito na ako hindi na kita iiwan ulit" saad niya sabay pahid ng  luhang tumulo mula saaking kanang mata.

Niyakap ko lang siya ng mahigpit. Namiss ko ang pagdampi ng balat niya balat ko, namiss ko lahat ng meron siya.

"Papa! Kiss mama!" sigaw ng kambal na ngayon ay kinikilig na naka-tingin samin.

Napatingin kami sa isa't-isa. Hindi naman masamang pagbigyan ang hiling nila at isa pa birthday nila ngayon.

I just give him a fast kiss on his lips, siguro naman okay na yun sa kambal.

"Awiiieee"

"T...tumigil na nga kayo, umuwi na tayo" saway ko sa kanila.

Nag-piggy backride si Hiro sa likod ng papa niya na siyang ikina-inggit ni Khira.

"Waaa daya ni kuya!" protesta pa niya.

"Hush Khira pwede ka naman mag-piggy backride sakin ah, hindi mo ba gusto si mama?" pag-aalo ko sa kanya.

"Khira want you mama!" naka-ngiti niyang sigaw at nag-piggy back ride narin sakin.

Hindi rin naman nauwi sa wala ang aking dalawang taong paghihintay. Basta tatandaan mo lang na patience is a virtue...

End

🐕🐱🐕🐱🐕🐱🐕🐱🐕🐱🐕🐱
FierceyCrimson