Haunted Boy (Charlie Puth FanFic)

-28-

Multiyi yerimm 😍💚

°•°•°•°•°•°•

"Nasılsın, bebeğim?" Victoria'nın bana getirdiği suyu alırken başımı salladım. "İyiyim sevgilim. Sen git artık eve. Bebeğimizin dinlenmeye ihtiyacı var."

"Seni burada yalnız bırakmak istemiyorum Charlie. Bebeğimizin babasına da ihtiyacı var."

"Bence babasını sabah da görebilir. Gerçekten, Vic, burada kalma. Senin dinlenmen gerek."

İç geçirdi. "Tamam. Yarın 3.ay kontrolüm var, oraya beraber gideriz."

"Tamam sevgilim..." Üzerime gelen dudaklarını öptüm. "Yarın sabah görüşürüz. Zaten öğlen taburcu olacakmışım. Yarın bebeğimiz babasını bol bol görecek." Yorgun gözlerimle gülümsedim ve Vic'in gülüp odamdan çıkışını izledim.

Lanet bipolarım bana manik atak geçirtmişti ve ben de iki gündür hastanede kalıyordum. Hastalığım tüm tedavilere rağmen son hız ilerliyordu ve buna yapılacak hiçbir şey yoktu. Müziği falan da bırakmıştım. Victoria ve bebeğimiz dışında hiçbir şey umurumda değildi.

Odama giren doktorla oturuşumu düzelttim. Adam, çaprazımdaki koltuğa oturana kadar onu izledim.

"Daha iyi misiniz, Bay Puth?"

"Evet. Çok daha iyiyim. Sağ olun."
İyi falan değildim.

Başını 'bir şey değil' anlamında salladı. "Hastalığınız kontrolden çıkmış durumda, tedavileriniz en yüksek seviyede olmasına rağmen büyümesini durduramıyor." Nefes aldı. "Ataklarınız sıklaşabilir, eğer kısa sürede birden fazla atak yaşarsanız özel terapiye gelmeniz gerekir..." Ayağa kalkarken devam etti. "İş ciddiye biniyor."

"Tabii. Mutlaka geleceğim." Gülümseyip başını salladı ve odadan çıktı.

Yavaş yavaş ölüyordum. Artık içimdeki sesten kendi sesimi duyamaz olmuştum.

Tabii bunu Victoria'ya yansıtmıyordum. Hamile haliyle bir de benim psikolojimle uğraşmasını istemiyordum.

Doktorlarla konuştuğumuz şeylerle Victoria'ya anlattıklarım arasında uçurumlar vardı. Ona ne kadar iyi olduğumu, kısa zamanda iyileşeceğimi anlatırken, doktorlarla hastalığım böyle giderse nasıl öleceğimi tartışıyordum.

***

Kapının tıklanmasıyla başımı telefonumdan kaldırdım. "Gel." Victoria dışardan kafasını uzatınca gülümsedim. "Biz geldik."

Yanıma geldiğinde fazla olmasa da şişmiş karnına elimi koydum. "Hoşgeldiniz aşklarım." Beni öpüp yanıma oturdu.

Onunla sohbet ederken birden doktor odama daldı. "Merhaba Bayan Campbell."

"Merhaba efendim." Sağ kolumu beline sardığımda Vic güldü.

Doktor da güldü. "Gerçekten güzel bir çiftsiniz."

Teşekkür ettikten sonra doktorun konuşmasını bekledik. "Bay Puth, az sonra hemşireler gelecek ve serumunuzu çıkartacaklar. Daha sonra beklemenize gerek yok, evinize gidebilirsiniz. Konuştuklarımızı da unutmayın lütfen. Geçmiş olsun."

"Sağ olun. Çok teşekkür ederim." Başını sallayıp odadan çıktı.

"Ne konuştunuz?"

Ah, yine yalan söyleyeceğim.

Sahte bir göz devirmeden sonra konuştum. "Her zamanki şeyler sevgilim. Durumumun iyiye gittiği, kısa sürede iyileşeceğim falan."

Victoria anladığını gösterircesine kafasını sallarken bir hemşire odaya girdi. Beni kolumdaki serumdan hızla kurtarıp 'Geçmiş olsun.' dedi, yine hızla odayı terketti.