Haunted Boy (Charlie Puth FanFic)

-29-

2 ay sonra...

"Victoria uyan artık. Sıkıldım." Yanağıyla oynamayı kesip oflayarak kendimi yatağa bıraktım. Yüzümü asıp kollarımı çaprazladım. "Sana küstüm ben."

Yüzünü bana doğru döndü. "Neden ya? Ben ne yaptım şimdi?"

"Bana ilgi göstermiyorsun sen." Elini yanağıma uzattığında yüzümü çevirdim.

"Sen ciddi ciddi trip mi atıyorsun şu an? Aşkım yeni uyandığım için yoksa tabii ki sana ilgi gösteririm." Yanağımı okşadı.

Bugün özeldi. Bugün ona küs kalmamalıydım. Tabii bipolarım izin verirse.

"Tamam, affedildin." Kendimi kaldırıp onu yanağından seslice öptüm. Kıkırdadığında gülümsedim. "Hadi aşağı inelim. Mikaela ve Stephen hazırlar, sizi kahvaltıya çıkaracağım."

"Bugün özel bir şey mi var Charlie? Ne bu ilgi falan?"

"Hayır bebeğim, sıradan bir gün işte."

Yalandı.

***

Bir buçuk saat içinde evdekileri ve bizim arkadaş grubunu kahvaltıya çıkarıp geri eve dönmüştüm. Arkadaşlarıma vedam sanki onları son görüşüm gibiydi, hiçbiri bir anlam verememişti.

Mikaela ve Stephen abi sözü dinlemeyip dışarıda gezmeye gitmişlerdi.

Şimdiyse Victoria'yı tuvalete bile göndermiyordum.

"Charlie senin neyin var? Sabahtan beri çok garip davranıyorsun."

Yüzümü buruşturdum. "Bir şeyim yok. Gayet iyiyim. Sadece sana her saniye yakın olmak istiyorum."

Göz devirmesinden içinden 'Hamile olmasam nerede bu ilgi.' diye geçirdiğine yemin edebilirdim.

Ama öyle değildi işte.

Ayağa kalktı. "Sana söz veriyorum iki dakikaya döneceğim, tamam mı? Karnım patlamak üzere." Onu isteksizce başımla onayladım ve gelişini beklemeye başladım.

Geldiğinde sağ kolumla onu sararken sol kolumu da önümden geçirip karnının üzerine koydum. Orası bir nevi bebeğimizin eviydi. Victoria'nın karnı oldukça şişmişti. Bu hali ona gerçekten yakışmıştı. Güzel bir hamileydi. O her haliyle güzeldi.

"Hadi isim düşünelim." Victoria fikrimle gülümsedi. Bir süre sonra gülüşü tam olarak olmasa da soldu.

"Bu küçüğün cinsiyetini bilmiyoruz ama."

"Cinsiyetin belli olması gerekmiyor zaten. Hem kız hem erkek olarak düşünürüz biz de." Aklıma gelen soruyla gülümsedim. "Hani yeni anne olacak kadınlar bazen hisseder ya bebeğin cinsiyetini... Sen de hissesiyor musun bir şeyler?"

O da gülümsedi. "Aslında evet. Her ne kadar kız istesem de hislerime göre sanırım sen kazandın."

Heyecanla oturduğum yerde dikleştim. "Nasıl yani, erkek mi hissediyorsun?"

Başıyla beni onayladı ve mırıldandı. "Evet."

"O zaman ilk erkek ismi düşünelim."

"Pekala, bence Blake çok güzel."

Onu onayladım. "Güzel isim, düşünelim ama benim aklımda bir şey var aslında." Beni dinlediğini belirten kafa hareketinden sonra konuştum. "İkimizin de ikinci ismi var, bence bebeğe ikinci isim olarak kendi ikinci adlarımızı verelim. Yani eğer kız olursa ikinci adı Marie, erkek olursa Otto olsun. Bizim gibi iki ismi olsun onun da."