••Жиминий анхны хайр•• [COMPLETED]

Мэдрэмж

A/N: Next 50vote-ийн дараа

Жимин танил бус газар сэрсэндээ цочих ч өөрийгөө аялалаар явж буйгаа санан тайвширлаа. Аавууд нь их л ядарсан бололтой хэзээ ч сэрэхгүй мэт бөх унтаж байлаа.

Тэрээр чимээгүйхэн босон нүүр гараа угаан сэргэчихээд хийх юм хайн өрөөгөөр нэг хэсэх ч түүнд хийх юм олдсонгүй. Эцсийн эцэст зүгээр л өнөөдөр өмсөх хувцсаа бэлдэн аавуудыгаа сэрээх эсэхээ бодолхийлнэ.

***

Юнги: Жиминаа би чамд хайртай.

Жимин: Юу? худлаа биз дээ?

Юнги: Би юу гэж чамд худал хэлэх юм?

Жимин: Тэгэхээр би итгэж болно гэсэн үг үү?

Юнги: Тэгэлгүй яахав

Жимин: Тэгэхээр бид одоо ү-ерх-энэ гэсэн үг үү?

Юнги: Тийм ээ хэмээн чин сэтгэлээсээ инээмсэглэхэд Жимин сөхрөн суугаад "Би таныг надад хайргүй л гэж бодсон, тэгээд тэгээд тэгээд өөрийгөө хорьж байсан. Бас танаас холдох гэж оролдсон. Гэтэл та надад хайртай байжээ. Мэдсэн бол эртхэн танд хэлдэг байж" хэмээн уйлагнан хэлэхэд Юнги доош өвдөглөн суугаад Жиминий жижигхэн мөрийг нь атган өөртөө ойртууллаа.

Тэд яг одоо бие биенээ хайрлан тэврэлцэж байна……

***

Жин: Жиминаа сэрээрэй!!

Намжүүн: Жимин миний хүү сэр л дээ

Жин: Тэр яагаад сэрэхгүй байгаа юм бэ? *сандрах*

Намжүүн: Чи ядаж тайван байлдаа, Жиминаа Жиминаа сэрээрэй!!

Жимин алгуурхан нүдээ нээхэд Жин тэр дороо л уйлах бөгөөд Намжүүн санаа амран хүүгийнхээ хажууд суун түүнийг тэврэн авлаа.

Жин: Я-а-гаад с-эрэх-гүй байсан юм?

Жимин: Би Юнги ахтай уулзаад тэгээд бид үерхэ- юу? Зүүд байсан юм уу?

Намжүүн: Миний хүү зүүдлээ юу?

Жимин: Үгүй ээ жинхэнэ байсан түүний надад хүрэх хүрэлт нь ямар тод мэдрэгдэж байсан гээч. Гэтэл би яаж энд ирчихэв?

A/N: Ёстой ийм зүүд зүүдлэхээр бодит байдал зүүд хоёроо ялгахаа больчихдог жүү хммм.