Ride or Die (Season 1 and 2)

[5 | 오] - He's Weird

[5 | 오] - He's Weird

Dara's POV

"Dara, kakain na ng dinner!" Narinig kong tawag ni Bom sa akin. Nasa dining area na pala silang lahat, hindi ko man lang napansin. Ano ba 'yon?

"Oo! Sandali lang!" Dahil kasi ito sa kanya! Kung hindi kami nag-away edi sana okay ang lahat. Aish! Ano ba itong nangyayari sa akin?

Psh. Nandoon kaya siya? Malamang Dara, Magkasama pa nga kayo sa kwarto diba? Aish! Bahala na nga. Basta dapat hindi ko ipahalata na affected ako.

"Unnie, dalian mo nagugutom na kami oh." Makapanermon naman itong si Minzy akala mo siya ang katiwala ng feeding program ng mga malnourished na mga bata dito sa islang ito. Psh. Oo na ako na ang high blood.

"Eto na nga oh. Teka saan yung upuan ko?" Tanong ko habang nililibot ko yung mga mata ko.

"Dun sa tabi ni GD oppa." Sabi naman ni CL habang nginunguso ang direksyon kung nasaan si Jiyong. Hanggang sa pagkain ba naman namin magkatabi pa rin kami?

Relax Dara. Wag kang pahalata. Inhale. Exhale. This is it.

"Uhm." Papalapit na sana ako ng biglang magsalita si Jiyong. Teka, kakausapin niya ba ako? OMG. O.O

"A-ano busog pa pala ako. Sige doon muna ako sa taas ha?" Pero actually palusot ko lang iyon. Ewan ko ba, nung papalapit na ako kay Jiyong bigla na lang nawala confidence ko. :|

Napagdesisyunan ko na pumunta na talaga sa taas. Baka kasi may makakita sa akin na wala ako sa taas, sabihan pa ako ng sinungaling. Tss. I don't like that to happen naman. Not again.

Ayaw ko lang namang mahusgahan tulad ng sinabi sa akin ni Jiyong kanina. He called me desperate for pete's sake! Hindi naman niya alam ang buong kwento but heto siya dinedegrade ang sarili ko.

Isasara ko na sana yung pintuan sa kwarto namin ni Ji ng may tumawag sa akin. "Dara, wait."

"Oh YB, bakit?"

"Ano kasi... Si... I mean.. Dara a-alam mo k-kasi..."

Napataas naman bigla ang kilay ko. Ano bang gusto niyang sabihin?

"YB, magrelax ka nga."

"*sigh* Okay, I'm sorry." Sabi niya pagkatapos ay hinawakan niya ang mga kamay ko.

"Sorry? Para saan naman?"

"Alam ko naman na ako ang dahilan kung bakit kayo nag-away ni Jiyong. Sorry talaga."

"Ano ka ba, wala yun. Sa katunayan nga, ako talaga ang may kasalanan nun. Kaya wag mo nang sisihin ang sarili mo." Sabi ko then pinat ko yung shoulders niya.

"Sige na papasok na ako sa loob ha?" Dagdag ko pa. Ngumiti lang naman siya. Tss. Nagpapacute na naman siya. :3

Sinara ko na ang pintuan pagkaalis niya. "Hay, sa wakas! Mag-isa na l--- Aray naman!" Kaasar naman talaga! Buksan ba naman daw ang pintuan, nakasandal kaya ako! Si YB talaga naku!

"Aray! Ikaw talaga, ang siraulo mo Y--Jiyong?" Sabi ko habang nakasalampak pa rin ako sa sahig. Huhu! T.T Balakang ko!

"Bakit? Kelan ba nagbago pangalan ko? Tumayo ka nga para ka diyang baboy." Aba! Akala mo kung sino siya ha! Tawagin ba naman akong baboy? T.T Hindi na nga lang ako sumagot, baka mamaya lumala pa ang sitwasyon.

Pinilit kong tumayo pero sa kasamaang palad sa sahig pa rin ang bagsak ko. Hay, mukhang masama talaga ang lagapak ko kanina. Ang sakit ng balakang ko. TT___TT

"Tsk. Ang clumsy mo kasi." Sabi niya sabay indian sit sa tapat ko.

"Ako pa ang clumsy ngayon? *sniff* I-IKAW NGA ITONG NAGBUKAS NG PINTO!!! *sobs*" Grabe talaga, nakakaiyak talaga itong kapalaran na ito.