Carrying The Billionaire's Baby (Book Two)

Chapter Fifty (Last Chapter Part Two)

Hello guyseu :) How are you mga babes? Ipinagdarasal ko na sana nasa maayos kayong kalagayan :) Keep safe always guyseu and God bless <3

Chapter Fifty (Last Chapter Part Two)

Carrying the Billionaire's Baby

[A/N: Waaahhh! Ito na po! Revelation time :) I'll apologise but I will spoil you with our update. Warning this is heartbreaking scene. Please if you do not want to be upset, wag niyo po muna basahin. Ayoko kayong masaktan pero ganito po talaga ang magiging update natin ngayon. Since book one, ganito na talaga ang plano kong mangyayari sa book two kaya please, bare with me. Sorry na po agad. I didn't mean to upset anyone by this story. Sorry po kung laging madrama pero ganito po talaga ang tema niya. This is just a part of the story kaya po please do not be so affected. Ayoko pong maapektuhan kayo sa malulungkot na update huhu. Gusto ko lagi kayong masaya kaya sorry po kung minsan sa mga update ay nalulungkot kayo o nasasaktan. Sorry po. I didn't mean it po. Please, always be happy mga babes <3 I love you po <3

May dalawang update pa po after nito. Last part at epilogue. Marami pa pong mangyayari. Sorry na po agad kung malulungkot, magagalit o masasaktan po kayo sa update. I'm so sorry. Please don't get mad at me hehe.

So ayun. Enjoy reading po :) God bless everyone <3 Saranghae <3]

***

Hindi ko inaasahan na makikita ko ang mama ni Lucian ngayon. Habang iginigiya ko siya papunta sa upuan ay parang lumulutang ang mga paa ko dahil sa halu-halong emosyon at sa mga iniisip. Ano kayang ginagawa ng mama ni Lucian dito? Anong kailangan niya sakin? Bakit gusto niya kong makausap?

Lahat ng mga tanong ko ay talaga namang gumugulo sakin. What does his mom needs from me?

“Upo po kayo,” paanyaya ko at nagpapasalamat na hindi ako nautal nang sabihin iyon. Ang kaba ko ay talaga namang abot-abot.

Bigla kong naisip noon ang ginawa ni Lucila. Na kaya siya noon pumunta samin ay dahil gusto niyang magkahiwalay kami ni Lucian. Marami siyang sinabi na nagpagulo sa isipan ko. Humiwa sa puso ko at naging dahilan nang pag-alis ko.

Ganoon din kaya ang mama ni Lucian? Gagawin din ba niya ang ginawa noon ni Lucila? Paghihiwalayin din ba niya kami?

Nawala ako sa iniisip nang makita kung gaano ka graceful naupo ang mama ni Lucian sa sofa sa harap kung saan ako nakatayo.

“Ano pong gusto ninyong inumin?” tanong ko. Tinignan niya ko kaya naman mas dumoble ang kaba sa dibdib ko. The way her eyes sparks with coldness reminds me of my Lucian.

“Hindi na ko magpapatumpik-tumpik pa, Miss. I want to talk to you straight to the point. Ayokong masayang ang mga oras ko sa lugar na ito kasama ka.” walang awa at prangkang sabi niya.

Her harsh words at ang disgust ay mahahalata sa kanyang boses. My heart aches.

“Ano pong ibig ninyong sabihin?” magalang na tanong ko. Dahan-dahan akong umupo. The way she sit, she’s so perfect. She looks so innocent, beautiful and warm… pero bakit kabaligtaran ng itsura niya ang mababakasang lamig at galit sa boses niya?