A Kidnapper's Mistake (Watty's 2020 Winner)

Mistake 15

[Kabanata 15]

"Naiinip na ko" bulong nito gamit ang malalim niyang boses na makakapagpahulog sa puso ng sinuman. Halos maduling si Audrey dahil sa lapit ng binata sa kaniya. Naiinip na siya? Saan? Sa'kin? Ano ba?

"U-umusog ka nga" pakiusap ni Audrey sabay tulak ng marahan kay Nightmare papalayo dahilan para magtaka ang hitsura nito. Magiging violent na ba siya ngayon dahil tinulak ko siya---

"Ano bang iniisip mo?" walang emosyong tanong ni Nightmare. Ang pagtama ng buhok nito sa kilay ng binata ang mas lalong nagpakaba kay Audrey dahil hindi niya maitatanggi na mas gwapo si Nightmare kapag bagong ligo. Parang nanunuot din sa kanyang ilong ang mabangong sabon na ginamit nito.

"Sandali nga, iniisip mo bang may mangyayari sa'tin?" patuloy nito sabay taas ng kilay. Napalunok naman sa kaba si Audrey, ramdam niya ang biglaang pag-init ng kanyang buong mukha dahil sa hiya.

"A-ano bang pinagsasabi mo----"

"Kaya ganyan ang reaksyon mo kasi iniisip mong... Tayong dalawa... Baka---"

"Stop!" sigaw ni Audrey sabay takbo papasok sa banyo. Dali-dali niyang sinarado iyon at ni-lock, napasandal din siya sa pinto. P*cha, akala ko pa naman----

Nagulat si Audrey nang biglang kumatok si Nightmare "Bilisan mo na, magbihis ka na" wika nito, agad itinapat ni Audrey ang tenga niya sa pinto sa pag-asang maririnig ang yapak ng paa ni Nightmare papalabas ng bahay.

"Pupunta tayo sa bayan, 'wag ka na malungkot diyan" habol pa ni Nightmare. Sa pagkakataong iyon ay napatulala sa kawalan si Audrey habang hawak ang kanyang puso na hindi na maawat sa pagpintig nito.

***

Itim na cardigan na binagayan ng puting blouse at itim na pantalon ang suot ni Audrey. Pinasuot din siya ni Nightmare ng face mask dahil siguradong may mga reporter na mag-fefeature ng balita tungkol sa festival.

"Hindi ka ba mapapagalitan kapag nalaman nila na tinakas mo ko?" tanong ni Audrey habang nakaangkas siya sa motor ni Nightmare. Kasalukuyan nilang tinatahak ang maluwag na kalsada pababa sa bayan.

"Kapag nalaman nila, sasabihin kong tumakas ka mag-isa" sagot ni Nightmare, napayakap ng mahigpit sa kaniya si Audrey dahil sa bilis nito magpatakbo ng motorsiklo.

"So, ako ang mapaparusahan?" nagtatakang tanong ni Audrey, nahihirapan din siya iangat ng maayos ang ulo niya dahil sa bigat ng helmet na suot.

"Oo"

"P*cha! Ibalik mo na lang ako sa kampo! Ipapahamak mo pa ko e, nanahimik ako doon kanina" reklamo ni Audrey sabay hampas sa balikat ni Nightmare. Pero di-kalaunan ay napatigil siya nang marinig ang pagtawa ng binata na agad din nitong binawi nang mapagtanto niya na hindi dapat siya tumatawa ng ganoon.

Napaismid na lang si Nightmare at nag-seryoso muli sa pagmamaneho. Ilang sandali pa ay narating na nila ang ibaba ng bayan. "Bumalik na lang kasi tayo" ulit pa ni Audrey, sumalubong na sa kanila ang makukulay na banderitas na nakasabit pagpasok sa bayan.

"Malulungkot ka lang doon mag-isa, iiyak ka pa" saad ni Nightmare, hindi naman nakapagsalita si Audrey. Hindi niya malaman kung bakit ang bait sa kaniya ng binatang iyon ngayon.

"Ano bang meron ngayon?" tanong ni Audrey, mabagal na ang pagpapatakbo ni Nightmare sa motorsiklo at samu't-saring mga kotse, jeep, at tricycle din ang nagkalat na sa kalsada. Halos bihis na bihis din ang mga tao na makikiisa sa pista lalo na ang mga batang babae at lalaki na isinama ng kanilang mga magulang papunta sa simbahan.