A Kidnapper's Mistake (Watty's 2020 Winner)

Mistake 19

[Kabanata 19]

Halos napatigil ang lahat nang lumapag ang helicopter sa gitna ng patag na kagubatan. Tanging ang liwanag lang mula sa ilaw ng helicopter ang nagbibigay liwanag sa buong paligid. Ilang sandali pa ay sunod-sunod na ring dumating ang mga sasakyan lulan ang mga sundalong kasama ni Lieutenant Jacinto Mercado.

Patuloy pa rin ang pag-ikot ng malaking elesi ng helicopter dahilan para magliparan ang mga dahon sa paligid. Maging ang mga buhangin at alikabok ay naghahari sa ere kung kaya't hindi sila gaano makakita. Unti-unting nanghihina ang tuhod ni Audrey habang nakatago sa gilid ng kubo, alam niya at nararamdaman niyang alam ng lolo niya na nandito siya ngayon.

Ilang segundong naghari ang katahimikan, tanging ang nakabibinging ingay mula sa helicopter ang naghahari sa buong paligid. "Papa" pabulong na tawag ni Leon kay Ka Ferding habang gumagapang papunta sa ama na ngayon ay nakahandusay na sa lupa, may malaking tama ito ng bala sa tiyan at dibdib.

"Pa..." ulit ni Leon, naghahalo na ang putik, luha at pawis sa kaniyang mukha habang pilit na gumagapang papalapit sa kaniyang ama. May tama rin siya ng bala sab inti at balikat kung kaya't hirap na siyang gumalaw. Sinubukan niyang bumangon upang mas mapabilis ang paggapang ngunit mabilis siyang dinaganan ni Nightmare dahil muntik na itong tamaan ng bala.

"Yumuko ka!" saad ni Nightmare sabay hawak sa ulo ng kaibigan na ngayon ay nanginginig na sa takot. Hindi nila inaasahan ang pagdating ng mga sundalo at ang magkakasunod na pagsabog sa buong kampo. Naunang pinasabog ang mga lagusan papunta sa basement kung saan nakaimbak ang mga baril, armas at bomba upang hindi sila makadaan doon sa pamamagitan ng sikretong lagusan.

"M-may tama si papa!" wika ni Leon at hindi na maawat ang pagbagsak ng mga luha nito. "Yuko" ulit ni Nightmare sabay hawak sa ulo ng kaibigan at sabay nilang isinubsob ang mukha sa lupa dahil sunod-sunod na tumama ang bala sa direksyon nila. Tanging matataas na talahib at tatlong puno lang ang napagtataguan nila ngayon.

"T*ngina!" inis na wika ni Nightmare sabay kuha ng baril at ginantihan ng putok ang mga kalaban. Nagulat siya nang makita na sumabay din sa pagputok ng baril si Uno at Onse na nasa kaliwa habang sugatan at nagtatago rin sa likod ng mga puno at talahib.

Sa kabilang banda, sabay-sabay na dumapa ang mga sundalo sa pangunguna ni Jacinto Mercado. Matapos ang pagpapaulan ng bala ng panig ng mga rebelde ay agad niyang sinenyasan ang mga tauhan na dahan-dahang gumapang papalapit sa kalaban.

"Kami na ang bahala, puntahan niyo na si Ka Ferding" pabulong na wika ni Uno, tumango naman si Nightmare at agad inakay si Leon, kasabay niyon ang pagpapaputok muli ng baril nila Uno at Onse. Mabilis na inakay ni Nightmare si Leon papunta sa kabilang kubo kung nasaan nakahandusay ang duguan nitong katawan sa labas ng bahay.

Ngunit agad nakaganti ang mga kalaban at derechong tumama ang mga bala kay Uno at Onse. "Hindi!" sigaw ni Nightmare at akmang tatakbo papunta sa mga kasamahan ngunit maging siya ay nadaplisan ng bala sa binti kung kaya't sabay silang bumagsak ni Leon sa lupa.

"S-si Uno at Onse!" saad ni Nightmare sabay lingon sa mga kasama ngunit maging ang dalawa ay naliligo na rin mismo sa sariling dugo. Patuloy ang pag-abante ng mga sundalo, agad hinawakan ni Leon ang kwelyo ni Nightmare. "Tumakbo ka na, iligtas mo ang sarili mo" saad ni Leon habang patuloy ang pagbagsak ng mga luha nito.

"H-hindi. Makakatakas tayong lahat dito. Walang maiiwan!" tugon ni Nightmare, hindi na rin niya maramdaman ang buong katawan. Maging ang kaniyang kamay at labi ay nanginginig na rin dahil sa hindi inaasahang mga pangyayari, lalo na ang masaksihan ang pagkamatay ng mga taong malalapit sa puso niya.

"H-hindi na ako makakatakbo. W-wala na si papa, hindi ko alam kung nasaan na si lolo. Ako na ang magsusuko sa grupo para wala nang mamatay pa sa mga kasamahan natin" saad ni Leon habang pilit pa ring gumagapang papalapit sa kaniyang ama.