A Kidnapper's Mistake (Watty's 2020 Winner)

Mistake 23

[Kabanata 23]

"Ang mahulog sa bitag ng pag-ibig..." patuloy nito habang nakatingin ng derecho sa mga mata ni Nightmare. "Ang pag-ibig na 'yan ang siyang papatay sa'yo, Nightmare"

Natauhan lang si Nightmare nang marinig niya ang boses ni Siyam mula sa earpiece na suot nila "Bilisan niyo na! Bukas na ang mga CCTV!" nagmamadaling saad ni Siyam. Isinara n ani Nigtmare ang pinto at agad hinila si Audrey, mabilis silang tumakbo papunta sa fire exit at doon nila tinahak ang hagdan pababa.

"Si Leon?" tanong ni Nightmare mula sa maliit na mic na nakasabit sa polo niya. "Hindi naitakas ng mga kasamahan natin si Leon, mahigpit daw sa kabilang kampo" sagot ni Dos. Nang marating ni Nightmare at Audrey ang ground level, dahan-dahang binuksan ng binata at pinto, napatingin siya sa itaas ng kisame kung saan naroroon ang isang CCTV na ngayon ay gumagana na muli.

"B-bakit?" kinakabahang tanong ni Audrey habang hawak pa rin ni Nightmare ng mahigpit ang kamay niya. Agad hinubad ng binata ang leather jacket na suot at ipinatong iyon sa mukha ni Audrey. "Pagbilang ko ng tatlo, tatakbo tayo ng mabilis papunta sa sasakyan" saad nito, magsasalita pa sana si Audrey pero muling nagsalita si Siyam mula sa kabilang linya.

"Boss! Nahuli na nila ang sasakyan natin! May backup na motor na pinarada si Dos kanina sa labas ng boundary! Papunta na kami doon nila Melissa, tatlong motorsiklo---" hindi na natapos ni Siyam ang sasabihin niya dahil biglang lumabo ang sinasabi nito hanggang sa tuluyang maputol ang linya.

"A-ano nang gagawin natin?" kinakabahang tanong ni Audrey, nanlalamig na ang kaniyang kamay na hanggang ngayon ay hawak pa rin ni Nightmare ng mahigpit. "Dadaan tayo sa likod, sana lang walang bantay doon ngayon dahil nagkakagulo ang lahat dito sa building na'to" saad ni Nightmare sabay tingin ng derecho sa mga mata ni Audrey na ngayon ay maluha-luha na.

"Huwag ka matakot... hindi kita iiwan" saad ni Nightmare, napatulala si Audrey sa kaniya. Kasabay nito ay naalala niya ang sinabi sa kaniya noong batang si Antonio habang naglalaro sila ng tagu-taguan sa loob ng bahay ng pamilya Medina.

Takot na takot ang batang si Feliciana dahil madilim ang bahay nang biglang nawalan ng kuryente habang naglalaro sila ng tagu-taguan. Napatigil lamang siya sa pag-iyak nang hawakan ni Antonio ang kamay niya sabay sabing "Huwag ka matakot... hindi kita iiwan"

Magmula sa gabing iyon, hindi na siya nakaramdam pa ng takot mag-isa dahil alam niyang may isang taong hinding-hindi siya iiwan kahit anong mangyari.

"A-audrey?" tanong muli ni Nightmare dahilan para matauhan si Audrey. "Handa ka na ba? Tatakbo na tayo palabas" ulit ng binata. Napatango lang si Audrey ng dalawang beses at napatingin sa kamay niyang mahigpit pa ring hawak ni Nightmare ngayon.

"Isa... dalawa... tatlo!" mabilis na binuksan ni Nightmare ang pinto at tumakbo sila ng payuko papalabas mula sa likod ng building. Sandali silang tumigil sa likod ng isang pader, sumilip ng kaunti si Nightmare at nakita niyang wala na roon ang dalawang kotse na sinakyan nila kanina.

Ilang beses din niyang sinubukang magsalita sa maliit na mic na nakasabit sa damit niya pero wala nang sumasagot mula roon. Hindi na niya alam kung nasaan ngayon ang mga kasamahan. Napalingon si Nightmare sa isang manhole na nasa tapat nila, itinuro niya iyon kay Audrey at agad itong tumango.

Maingat nilang iniangat ni Audrey ang mabigat na bakal na takip ng manhole. Agad niyang binuhat si Audrey papasok sa manhole saka siya sumunod sa loob at dahan-dahang hinila ang takip nitong bakal para ibalik sa kinalalagyan nito kanina.

Makipot ang lagusan sa ilalim ng daluyan ng maruruming tubig. Halos magasgas ang magkabilang balikat ni Audrey at Nightmare dahil sa sikip ng lagusang iyon. Mabuti na lang dahil maliwanag ang imburnal at kahit papaano ay tumatagos na sinag ng araw mula sa dulo nito kung saan bumabagsak ang mga tubig.