Accidentally Married a Billionaire (LOB series #5)

Chapter 4

"Wow, you're here? Don't you need to go to work?" Tinaasan ko ng isang kilay si Terrence. He's sipping his coffee while watching the tv. At nakataas pa talaga ang dalawang paa sa coffee table, astang mayaman. Ako pa talaga ang tinanong niya tungkol sa trabaho eh sa aming dalawa siya ang walang trabaho!

"Di ba dapat ako ang magtanong sayo niyan?" Tinawanan niya lang ako. Kung makapag salita akala mo dami niyang pera eh nagkatrabaho lang naman siya dahil sa akin.

"Aga-aga ang taray." Natatawang sabi niya habang sinusundan ako ng tingin na naglalakad sa kusina. He looked amused. Everytime na iniirapan ko siya natatawa lang siya.

"Kung hindi ka lang din naman manunood patayin mo nalang yang tv sayang sa kuryente." Mataray na sabi ko habang naglalagay ng kape sa mug. Palibhasa walang masiyadong pinag gagastusan kaya kung anu-ano lang sinasayang. I put some bread on the toster. Sinimangutan ko siya nang makita na nakatingin parin sa akin. "Don't you have better things to do than just looking at me?"

"Bakit palaging mainit ang dugo mo sakin?" I took a sip from my coffee and looked at him. Oo nga naman, bakit palaging mainit ang dugo ko sa kanya? Wala naman siyang ibang ginawa kundi mang inis at magpaka tamad. "Was it because I told you you were not my type?"

"Eh kung buhusan kita nitong kape ko nakuha mo? Yabang nito. Yan! Kaya mainit ang dugo ko sayo dahil ang yabang mo. Ang aga aga binu-bwiset mo ang araw ko." Inayos ko ang salamin na soot ko ko.

Kainis talaga itong lalaki na to. Akala mo kung sinong gwapo. Oo nga gwapo siya pero lahat ng yun na sapawan ng pagiging tamad niya. When I looked at him, he's still smiling at me so I scowled at him. The doorbell started ringing so I looked at him and waited for him to get the door, but he just remained his butt seated.

"Ikaw na kaya bumukas? Siguradong bisita mo yan." He cocked his head to one side. "Di mo bisita yan?"

"No one knows that I live here, so it's probably yours." He said as he sipped from his coffee and looking back at the tv again. Sumimangot ako. Tamad talaga kaya di umaasenso.

I stomped my way to the door and was shocked to see Wendy and Connor grinning at me and holding a cake. They started singing Happy Birthday and my tears just started to pool in my eyes as I watch the both of them.

"Crybaby!" Pang aasar ni Connor at niyakap ako. Inilapag naman ni Wendy ang cake sa lamesa bago ako niyakap ng sobrang higpit.

"Happy Birthday Jude!" I hugged her back. She's the only friend that I kept ever since I moved here. Masayang masaya ako dahil isa siya sa tumulong sa akin na makapag-adjust.

"It's your birthday?" Napatingin kaming tatlo kay Terrence na nakatingin sa akin. Inirapan ko lang siya.

"You don't know? You live in the same house, man." Conor said while shaking his head and clicking his tongue. Tumango naman si Wendy.

"Hayaan niyo na, kung siya din ang may birthday siguradong hindi ko din naman alam." Hindi naman nagsalita si Terrence at nakatitig lang sa akin. "Okay lang kahit binuwisit mo ako ng pagka aga-aga sa araw ng birthday ko. Di naman talaga to big deal sa akin. Itong dalawa lang ang mahilig mag surprise."

Mukha kasi siyang guilty kaya nakunsensya naman ako. Sa sobrang bait ko, ako pa ang nakunsensya talaga kahit na ako yung binuwiset.

"I thought they've already made an improvement." Rinig kong bulong ni Wendy kay Connor.

"Me too." Alam ko nanaman yang plano nila. Akala siguro nila porket magkasama kami ni Terrence sa iisang bahay magugustuhan na namin ang isa't-isa. Imposible. This guy is too annoying for my being. Maghahanap lang ako ng bato na ipupokpok sa ulo ko.