Accidentally Married a Billionaire (LOB series #5)

Chapter 19

Chapter 19

I was busy sipping from my morning coffee when my phone lit up. As usual, wala ngayon si Trei kaya mag isa akong nag aagahan, although I understand him. He's working in a hospital while being the CEO of a company. Syempre mahirap yun, hindi biro ang ginagawa niya at ang dapat ko lang gawin ay suportahan at intindihin siya. I took my phone and a smile appeared on my face upon reading the message.

We would like to formally inform you that you are officially hired as an employee at the Zouwen Hospital's Cafe. You are expected to report on Monday, 7 a.m., for your first day.

Kiana Jane Zamora
HR Department

"Ang saya mo yata Maam." Puna sa akin ni Manang Belen. I beamed at her.

"May trabaho na po ako." Alanganin naman ang ngiti na ibinalik niya sa akin kaya kumunot ang noo ko. "May problema po ba manang?"

"Alam po ba ni Sir na naghanap kayo ng trabaho?"

"Hindi ko pa rin po nasasabi eh. Palagi kasi siyang tulog at pagod kapag umuuwi." Sinubukan ko one time sabihin sa kanya pagkatapos nung interview ko kaso hindi ko lang din nasabi. Minsan nga nakokonsensya na ako kasi pagod na nga siya sa trabaho tapos kapag magkasama kaming dalawa sa kwarto pagod nanaman siya.

"Pero sasabihin ko pa rin naman po bago ako magsimula magtrabaho."

Monday came and I still haven't told him about my work. Hindi kasi ako nakakahanap ng tiyempo at kagaya ngayon hindi nanaman siya makakauwi. Huminga ako ng malalim at nag ayos na. Nagsoot lang ako ng puring tshirt at maong na pantalon. I took off my rings and wore them as a necklace. Trevisano kasi ang ginamit ko at single ang inilagay ko sa resume ko. Hindi ko naman pwedeng ilagay na asawa ko si Trei. I just want to work and for them to treat me like an ordinary employee. Miss ko na kasi yung kagaya ng dating working environment ko.

Inihatid ako ni Kuya Cardo sa hospital at nakarating ako thirty minutes bago mag seven.

"Ikaw yung bago?" A woman approached me. Nakangiti siya at nakatingin sa akin. Inilahad niya ang isang kamay sa harap ko. "Ako nga pala si Danaya. Naya for short."

"Jude." At saka ngumiti at nakipag kamay sa kanya.

"Buti naka white shirt ka. Heto nga pala yung magiging locker mo tapos ito na din yung apron mo. Sunod ka nalang sa akin sa labas pagkatapos mo diyan." Inilagay ko na ang mga gamit ko sa locker at sumunod na kay Naya. Hindi pa naman nagbubukas ang cafe kaya tinuruan niya muna ako. Kami palang dalawa ang cashier.

"Ke bago bago cashier agad." Rinig kong sabi ng isa sa kasama niya na kakarating lang.

"Malamang may kapit to."

Naya looked at me apologetically until the two employees passed us and entered the locker room.

"Pagpasensyahan mo na sila. Matagal na kasi nila gusto diyan sa position mo pero hindi sila napo-promote. Eh nakita ko naman kasi yung resume mo, syempre kukunin ka ng management."

Ngumiti na lang ako. Nakita niya pala yung halos six pages na CV ko. Sa dami ba naman ng experience ko. Kahit ihampas ko pa sa mukha nung dalawa na kakarating lang eh.

"Good afternoon po." I greeted the next customer on the line while I'm looking at the monitor in front of me. Grabe ang daming tao. Sobrang busy ngayon kaya pala immediate hiring dito. I didn't expect for this cafe to be this jam packed.

"No ring today?" Agad na umangat ang tingin ko sa nagsalita sa harap ko. I found Doctor Sebastian beaming at me. "Hi... Jude."