Elementa- Ölümsüzlük Masalı

140. Bölüm

Bölüm 140: Apollo'nun İntikamı 

Devamlı olması için tasarlanmış bir yer için fazla hayal gücüne yer bırakmayan bir yerdi Dünya.

Hayal gücü konusunda çığır açan şeylere sahipti, orası ayrı. Ama içinde yaşayan canlılara fazla iş kalmamıştı. Bu da Apollo'da garip bir açlık yarattı. Daha fazlasını görmek istiyor, olasılıkları araştırıyordu. Büyü, simya ve kehanetleri araştırırken yaşadığı şeylerden sonra insanlarla daha da yakınlaşmak onun için bir hobi değildi, hayır! Bir yaşam şekliydi. Onun Daosuydu.

Evet, eski tanrılardan biri olan Apollo o zamanlar Apollon isimli neşeli bir adamdı.

Aslında o kadar neşeli olması ise eşi olan güzel ve akıllı kadınla daha çocukken karşılaşması olabilirdi. Daha çocukken nefesi kesilen Apollo tüm gençliğini eşine harcadı.

Para bile icat edilmemiş o dönemde çokça malı ve hayvanı olması da eşinin zekasındandı. 

..

"Görmek istiyorum!"

"Neyi Apollon?"

"Göremediğim her şeyi!"

"O zaman beraber görelim. Görülmeyen diyarları.."

Bu sözler duyulduğunda Apollon tatlı hayat arkadaşı ile yeni evlenmişti. Siyah saçın baskın olduğu bir coğrafyada doğal olarak simsiyah saçlı bir kadın gülümsüyordu.

"Hayal etsene. Bu dünyanın ötesinde cenneti bile kıskandıracak diyarlara gidebiliriz. Çocuklarımızla beraber bütün gizemleri tek tek keşfederiz. Belki melekleri ve kutsal ruhları bile görürüz."

"Görelim o zaman!"

"Ömrümüz buna yeter mi?"

"Görmek için zamanımız yetecektir. Bir yolunu buluruz."

"O zaman beraber görelim. Görülmeyen tüm diyarları.."

..

Ama Apollonun güven verici sözlerine rağmen ömürleri yetmedi. En azından birininki önceden sona ermişti. Eşinin mezarının başında ağlayan adam o zamanlar bir tanrıya bile benzemiyordu. Gülümsemiyor, sakin kalamıyor ve öfkesini dindiremiyordu.

İntikam almak isteyen aşık bir koca ne yaparsa onu yapacaktı. Tüm ömrünün kalanını, ideallerinin hepsini, eşiyle beraber kurduğu hayalleri geride bırakacak ve intikamın yoluna baş koyacaktı.

Tüm dünyanın iki tarafa ayrılıp savaşmasına yol açacak antik bir savaşı başlatacak, tanrıların hepsini katledecekti. Hemde bu intikam yolu sırasında kendinin de bir tanrıya dönüştüğünü bile fark etmeden.

Sadece eşinin son günlerinde çektiği işkenceyi düşünen Apollon hala gülümsüyordu aslında. 

Ama onu yakından bilen eşi görseydi, bu yeni gülümsemenin tamamen sahte olduğunu şıp diye anlardı. 

Savaşın ortasında gülümserken neden bu kadar büyük bir gelişimi yok ettiğini düşünmedi bile. Artık bu tarz bir güce bu gezegende gerek olmadığına inanıyordu. İnsanların bu gezegende normal hayatlara sahip olmaları yeterliydi.

Bu savaş yüzünden de dünyadaki antik dinler ve inançlar sayesinde tanrılaşmış tüm tanrılarla birlikte kalan evrimleşme yollarını da yok etti. Apollon tüm insanların, hatta tüm canlıların eşit bir seviyede belli bir süre kadar yaşamalarını uygun gördü.