Wiersze zdobione uczuciami

Tam w wyobraźni

Zostanę przy tworze mej wyobraźni,
czuję się tutaj jak w dziwnej łaźni.
Nikt mi nie mówi w sumie co robić,
gubię się tutaj, nie czas IQ zdobić.

Zamknę swe myśli, zamknę swe oczy,
a mimo wszystko życie sie toczy.
Zamknę swe myśli, zamknę marzenia,
bo wszystko wkoło jest nie do zniesienia.

Tylko w wyobraźni ja tu króluję,
uwierz tu lepiej sie teraz czuję.
No bo w realu to ja jestem koniem,
i muszę ich dźwigać choć już nie mogę.

Wszyscy tu widzą kolejne życie,
kolejny człowiek w nieistniejącym bycie.
Lecz w wyobraźni to jestem znany,
tam uwielbiany, a tam kochany.

Lecz na realu znów galopuję,
ciągle mi mówią, że wciąż coś psuję.
Wciąż wytykają, że przeszkód się boję,
lecz w wyobraźni nad nimi stoję.

Znam to uczucie, wiem kiedy być dziwnym,
bo tylko na realu jestem naiwny.
Mam wciąż świadomość tego co robię,
lecz na realu jedyne co zrobię.

Jedyne co zrobię to znów coś zepsuję,
dla tego innych i siebie nie szanuję.

Pomocy.