Pusta przestrzeń bezruchu

7 2 0
                                    

Wylane łzy płyną rzeką przeszłości,
po raz ostatni dotykają rozgrzanych polików.

Wiązki niewiadomego, przeplatane wiecznym czasem przeszłości i przyszłości.

Zamglonym wzrokiem obserwuje wyraźne wspomnienia.
Zastyga, pozostawiając swą krew w ruchu.

Bez żadnego tła stoi nudno, a ciało wtapia się w tło niczego.
Tylko niewidzialne wnętrze, wypełnione kolorami burzy: Emocji i myśli.

Zachłannie połyka powietrze burzy,
pozostając w leniwym, pustym tle.

Ciche westchnięcie wypychające część burzy,
roprzestrzeniająca się z wielką siłą bez uszkodzeń.

Świat był i nadal jest pusty.
Tylko niewidzialne wypełnia przestrzeń.

Wiersze zdobione uczuciamiWhere stories live. Discover now