The Heiress Gangster 2 [COMPLETED]

Special Chapter #1

XYLEAN

"Thank you, Xin. Our closure is really important to me." Napalingon ako sa gawi ni Ken at napangiti.

"Please, be happier but this time with her, Bianca." Utos ko dahilan para matawa siya.

"I will." Sagot niya.

Mahabang katahimikan ang bumalot sa'min hanggang sa narinig ko siyang bumuntong hininga.

"Bakit?" Agad na tanong ko.

"Wala, I guess mamimiss ko ang merong tayo." Napakunot naman ang noo ko sa sinabi niya.

"Sshh.. Sorry Ken. I'm sorry, my only plans was to get our revenge but I've never thought that I'll fell for him but I'm sorry to tell that I have no regrets." Sagot ko. Alam kong masasaktan siya sa sinagot ko pero, he deserves to know the truth.

"It's okay, Xin. Knowing that you had a plan on coming back to me is already enough." Agad akong napangiti at hinawakan siya sa magkabilang pisngi niya saka pinunasan ang tumutulong luha mula sa magaganda niyang mata.

"Isa sa mga nagustuhan ko sa'yo ay 'yung mga mata mong magaganda, kaya please don't cry it really breaks my heart." Malungkot kong pahayag.

"Parehas pala tayo. Isa rin ang mga mata mo ang minahal ko dahil pakiramdam ko napakarami nitong sinasabi. Mahal parin kita, Xin." Malungkot din niyang sabi.

"Hindi mona 'ko mahal, Ken." Pangkokorek ko. Ramdam kong napalingon siya sa'kin. "Hinayang nalang 'yang nararamdaman mo." Paliwanag ko pa.

"No, I'm sure about it." Giit niya pa dahilan para mapabuntong hininga ako at napailing.

"Jack Kennedy?" Sabi ko na may nagbabalang tono. Dinig ko ang malakas niyang pagbuntong hininga.

"Fine." Sabay kaming natawa sa sinagot niya.

Matapos noon ay sabay naming inalala ang nakaraan namin at panay tawa na lamang ang isinusukli namin.

"Naalala mo ba nung lagi mo 'kong hindi pinapansin? Lalo na nung nalaman mong isa pala akong fuckboy?" Natatawa niyang kwento dahilan para maalala ko ang mga senaryong iyon. "But I still managed you to say yes." Paniguradong nakangisi na ito ngayon.

"Blinackmail mo kasi ako. Tch!" Pikon kong sabi nang maalala ko 'yung araw na sinagot ko siya.

"Grabe, dahil kaya 'yun sa charm at sex appeal ko." Agad na sabi niya at napahalakhak na unti-unting nagiging hikbi.

"Sabing wag umiyak. Tch." Sabi ko habang palihim na pinunasan ang luhang bigla nalang tumulo.

"Sinong umiiyak? Baka ikaw?" Bigla niya akong tinawanan ngunit ramdam ko ang sakit sa bawat paghalakhak niya.

"I'm sorry." Nakatungong saad ko. Naramdaman kong hinawakan niya ako sa balikat dahilan para mapalingon ako. Agad naman akong nagulat nang maramdaman ko ang pagyakap niya.

"Don't be sorry about what happened. It's like you're being sorry for loving me too. Please don't say sorry." Agad naman akong napatango. Namalagi muli ang katahimikan.

"Ken, ikaw na pala bahala kay Blake. I'll be gone for awhile." Biglang sabi ko. Naramadaman kong natigilan naman siya.

"He'll surely get mad if you'll do that. Please don't leave him, iniwan mona siya ng ten years. Isn't that enough?" Napabuntong hininga naman ako.