√ One does not simply call Potter James || Jily Christmas Story || NL

One: 18-12-1976

18-12-1976

Tijd: 11:36

Status: Koud en alleen

_______________________________________________________

Het was muisstil in de verlaten gangen van Hogwarts. Iedereen was die ochtend vertrokken richting huis om daar Kerst en Oud en Nieuw te kunnen vieren met zijn familie, op een zekere jongedame met felrode haren na die zich nu een weg baande richting de Great Hall. Lily Evans had zojuist met een stralende glimlach haar beste vriendin Mary Macdonald uitgezwaaid. Ze had de hele slaapzaal nu voor zichzelf, want ook haar andere jaargenotes hadden de trein genomen.

Een diepe zucht verliet haar lippen, terwijl Lily zich liet zakken op één van de banken van de Gryffindor tafel. Nu pas begon het echt tot haar door te dringen hoe alleen ze was. Ja, natuurlijk waren er nog zat andere leerlingen. Opvallend weinig hadden dit jaar besloten naar huis te gaan. Sommigen hadden geen keuze meer gehad, anderen voelden zich veiliger ver weg van hun familie, probeerden de schijn op te houden. Het was vreemd hoe in de afgelopen jaren de oorlog, die zich ver uit het zicht van de leerlingen bevond, steeds dichterbij leek te komen. Lily rilde en schonk voor zichzelf een dampende mok thee in om het kille gevoel dat haar volledig leek te overspoelen weg te kunnen drinken. Ze gaf koppiger wijze de sneeuw in haar haren en gewaad de schuld, maar feitelijk had sneeuw haar nog nooit écht koud doen voelen. Ze was altijd dol geweest op winter en kerst. Tot dit jaar dan.

'Merlijns ballen. Sorry hoor, maar nu lopen de koters ons zelfs met kerst voor de voeten. En ik was al zo dol op de feestdagen,' hoorde Lily een maar al te bekende stem klagen. Een eind verderop aan de tafel gingen vier jongens onder luid kabaal zitten. Het was dat ze niks beters te doen had. Anders had ze waarschijnlijk niet eens opgekeken. Blijkbaar waren de Marauders, zoals het idiote clubje zichzelf noemde, eindelijk ook in staat geweest hun bed te verlaten. Lily wist dat het vooral Black, Pettigrew en Remus moesten zijn die nooit wakker konden worden, want ze had Potter vaak genoeg rond zien lopen in de vroege ochtend, of beter gezegd rond zien vliegen. De jongen leek constant aan een bezemsteel vast te zitten geplakt als hij geen andere leerlingen lastig viel.

Hoofdschuddend nam Lily nog een slok van haar dampende thee voor ze een boek uit haar schoudertas viste en dit op tafel opende om te kunnen lezen. Het was een boek van Lawrence Block genaamd The Sins of Fathers, welke ze nieuw had gekocht deze vakantie. Het was een spannende detective, iets wat nooit echt slecht kon zijn in haar ogen. Ze had net één pagina gelezen, toen blijkbaar eindelijk haar aanwezigheid opgemerkt werd. Het had nog bizar lang geduurd.

'Hé Evans, wat doe jij nou weer hier?' De stem van Potter schalde op onaangename wijze door de Great Hall. Wetend dat verdere pogingen tot rustig lezen nu toch zinloos waren, sloeg Lily het boek dicht en keek noodgedwongen op naar de jongen die nu met statige passen naar haar toe paradeerde. Misprijzend liet ze haar blik over zijn gelaat gaan. Hij had zijn haar waarschijnlijk niet eens gedaan deze morgen, zijn grijns was overdreven en bovendien eerder beangstigend dan geruststellend. Het overhemd dat hij droeg was gekreukeld en verkeerd dichtgeknoopt. Ze had geen idee of hij het expres deed of niet, maar alles aan hem stootte haar af.

'Dit is de tafel van Gryffindor, Potter. En misschien dat je het nog niet door hebt gehad de afgelopen vijf jaar, maar ik ben toch echt een Gryffindor,' beet ze hem vinnig toe. Alleen zijn aanwezigheid zorgde er al voor dat haar humeur zover kelderde als het maar kon. 'Bovendien hoef je niet zo te schreeuwen. Ik ben niet doof.' Ze rolde met haar ogen, toen hij alle hints negeerde en gewoon tegenover haar ging zitten, ook al was het ontzettend duidelijk dat ze zichzelf nog liever verdronk in het meer dan dat ze tijd in zijn nabijheid doorbracht. Haar blik vond die van Remus, die een zorgelijke frons op zijn voorhoofd had en zijn twee andere vrienden aanspoorde om op te staan en Potter te volgen. Hopelijk was dat het begin van een reddingsactie, want Lily had totaal geen behoefte de rest van de dag aan die malloot van een Snotter vast te zitten.