√ One does not simply call Potter James || Jily Christmas Story || NL

Five: 22-12-1976

22-12-1976

Tijd: 11:30

Status: Geblinddoekt 

_______________________________________________________

'Is dit echt nodig,' klaagde Lily, toen ze een hand op haar hoofd voelde en merkte hoe ze iets naar beneden werd gestuurd. De vier heren riepen "ja" in koor. Ze hadden enkele uren geleden schijnbaar unaniem besloten dat er één voorwaarde aan de deelname van een buitenstaander aan hun uitjes naar Hogsmeade zat en nu hadden ze de arme jongedame geblinddoekt om zo te voorkomen dat ze achterhaalde hoe ze deze ongemerkte ontsnapping precies uitvoerden. Het was vrij vervelend en zinloos. Lily kende het kasteel op haar duimpje en wist ongeveer waar in het kasteel ze waren geweest toen Black "Dissendium" had gemompeld. Ze was namelijk niet dom of doof. Misschien dachten ze dat vrouwen geen richtingsgevoel hadden, maar dan onderschatten de heren Lily Evans toch echt. In sommige dingen was ze echt een ramp, zoals vliegen of balsporten, maar ze kon prima kaartlezen en de weg onthouden. Ze hield totaal niet van dat soort traditionele wijzen van denken. Ze was ervan overtuigd dat ze later ook prima auto zou kunnen rijden.

'Als ik mijn hoofd stoot vervloek ik jullie alle vier. Dit is belachelijk. Ik dacht dat één van de redenen om te gaan mij opvrolijken was. Nou, dan zijn jullie bizar slecht in opvrolijken,' verliet chagrijnig haar mond en ze sloeg haar armen over elkaar. Ze had sterk de neiging om Potters stropdas gewoon van haar hoofd te trekken met de mededeling dat dit het meest nutteloze was dat ze de Marauders ooit had ziet doen. En dat zei héél veel, want het waren nou niet de meest zinvolle en productieve mensen op deze aardbol. Vooral Peter niet.

'Hoe wil je ons in Merlijnsnaam vervloeken met die blinddoek om?' vroeg de jongen in kwestie met een lach. Binnen een seconde had Lily haar toverstok uit haar zak en richtte hem ongeveer op de plek waar ze Peters geluid vandaan hoorde komen. Het hele groepje stopte met bewegen.

'Ik zou mij niet uitdagen. Ik kan je misschien niet zien, maar ik kan jullie allemaal met gemak horen. Leuk wachtwoord trouwens. Kan nooit moeilijk zijn deze geheime gang terug te vinden straks. En mag dan nu die verdomde blinddoek af?' Er volgde een stilte. Lily moest bekennen dat ze ietwat schrok toen twee handen voorzichtig achter haar hoofd de stropdas los maakte. Haar ogen moesten even wennen aan de donkere gang, maar ze kon Remus recht voor haar met gemak van de andere onderscheiden. 'Dankjewel,' mompelde ze. In stilte liep het groepje verder. Ze meende Black iets tegen Potter te zien fluisteren, maar Lily moest zich toch vooral concentreren op het ploeteren door de geheime gang waar ze haar mee naartoe hadden genomen, gezien het vrij donker was en ze dikwijls nog wel zo onhandig was om haar hoofd te stoten in ruimtes met een laag plafond. Ze was dan ook ontzettend blij, toen ze eindelijk het einde van de tunnel hadden bereikt. Black, die voorop liep, opende een luik boven hun hoofden.

Toen hij aangaf dat de kust veilig was, slopen de vijf Hogwarts studenten snel door richting iets wat Lily onmiddellijk herkende als het winkelgedeelte van Honeydukes om zich vervolgens te gedragen alsof ze de winkel gewoon via de voordeur waren binnengegaan. Het was allemaal nogal apart en onhandig in Lily's ogen en bovendien was de kans om betrapt te worden op deze manier ontzettend groot. Echter leek het op miraculeuze wijze niemand op te zijn gevallen. Lily liep samen met Remus langs de schappen met de heerlijkste chocolade, terwijl de andere drie jongens verder naar de voorkant van de winkel liepen.

'Sorry dat het allemaal zo moest. We hadden kunnen weten dat jou blinddoeken het meest idiote plan ooit was, maar het is een beetje raar om na vijf schooljaren alles met zijn vieren te hebben gedeeld, opeens dingen te laten zien aan iemand anders,' legde Remus verontschuldigend uit, terwijl hij een reep omhoog hield die claimde te bestaan uit zingende aardbeien met een perfecte combinatie van chocolade- en fruitsmaak. Lily wiebelde bij het zien van het snoepgoed met haar wenkbrauwen en bekeek dezelfde soort alleen dan met sinaasappels.