√ One does not simply call Potter James || Jily Christmas Story || NL

Nine: 26-12-1976

26-12-1976

Tijd: 14:13

Status: Uitgerust

_______________________________________________________

De volgende ochtend was Lily wakker geworden met een vreemd voldaan gevoel. Het bal was een succes geweest. Alle leerlingen waren er overduidelijk van opgeknapt. De sfeer was een stuk minder gespannen en bedompt op tweede kerstdag. Overal zongen mensen kerstliedjes, vooral Dumbledore verscheen op de meest onverwachte momenten en neuriede dan de meest bizarre kerstdeuntjes. Gelukkig voor Lily waren de meeste aanwezigen kinderen die wel iets van de muggle wereld mee hadden gekregen, waardoor ook voor haar bekende nummers werden gezongen en ze zich toch niet helemaal wereldvreemd voelde.

Ze had de trui met de sneeuwbal gooiende sneeuwpop aangetrokken met een warme legging en dikke Gryffindor rode wollen sokken. Haar lange rode haren zaten in een rommelknot op haar hoofd gebonden, terwijl ze haar ogen langs de pagina's van haar favoriete boek liet dwalen. Ze had Pride en Prejudice minstens tien keer gelezen, maar het bleef één van de boeken die ze standaard verslond tijdens de vakanties. De letters werden verlicht door het warme knapperende haardvuur.

Ze had het eigenlijk prima naar haar zin. Het enige wat haar een licht verontrustend gevoel gaf, was het feit dat ze de Marauders nergens gezien had. Al de hele dag niet. Ze dacht Blacks gouden pak te hebben gespot in de Grote zaal tijdens het ontbijt, maar hij was binnen enkele seconden weer verdwenen. Sowieso was het vreemd dat hij zijn pak nog steeds aanhad. Waarschijnlijk was het zijn idee van feestelijk door de kerstdagen heen gaan, maar persoonlijk vond Lily het maar overdreven. Echter was het makkelijk haar zorgen te vergeten wanneer ze Pride and Prejudice las.

Toen ze de laatste bladzijdes had bereikt, zat ze zo in het verhaal dat ze de drie heren die eindelijk hun slaapzaal hadden verlaten vandaag en naast haar neer ploften voor het vuur pas opmerkte, toen Black voor een derde keer overdreven hard zuchtte.

'Hé, waar waren jullie?' vroeg Lily schaapachtig, nog niet helemaal terug uit de wereld van Elizabeth.

'We probeerden Prongs zo ver te krijgen zijn bed te verlaten. We hebben werkelijk alles geprobeerd, maar hij weigert überhaupt zijn gordijnen open te doen. En feitelijk hebben we geen idee waarom,' legde Peter uit, toen Black te uitgeput bleek om te antwoorden en Remus eruitzag alsof hij een aspirine goed kon gebruiken. Hij was gelukkig wel nog in staat Peter te verbeteren, want op het moment begreep Lily er helemaal niks van. Het was toch een prima avond geweest gisteren? Althans zij had niks vreemds meegemaakt op het feit na dat ze een wals had gedanst met de desbetreffende jongen, maar er was niks gebeurd. Ze had tot laat geholpen met opruimen samen met Remus en daarna was ze met hem terug gelopen naar de leerlingenkamer waar hij de jongensslaapzaal in was gegaan en zij de meisjesslaapzaal. Ze had Potter verder niet meer gezien en ging ervanuit dat hij was gaan slapen. Niets bleek minder waar.

'Dat is niet helemaal waar, Wormtail. We weten dankzij jou dat hij minstens vijf minuten met Fanny Osbourne in een bezemkast heeft doorgebracht en daarvoor ging het nog prima dus daar moet het iets mee te maken hebben.' Lily's lippen werden spontaan droog en met een klap sloeg ze het boek dicht. Hij had Fanny een beurt gegeven in een vieze bezemkast en nu durfde hij zijn bed niet meer uit te komen? Wat een slappe zak.

'Nou, dat zou hem niet zo van streek kunnen maken, toch? Ik heb nog nooit slechte verhalen over Fanny gehoord en ik hoor alles over dat soort dingen,' sprak Black ondertussen Remus tegen. Het hielp niet echt. Lily werd er alleen maar misselijker van. 'Misschien heeft hij de harde aanpak nodig?' Iedereen had nu zijn blik op de jongedame gericht. De harde aanpak was zeker iets waar ze normaliter goed in was, maar op het moment voelde ze er eigenlijk helemaal niets voor om Potter te zien. Ze snapte niet waarom ze zo heftig op dit alles reageerde, want ze was ervan overtuigd dat de bezemkast geen onbekend terrein kon zijn voor iemand zo walgelijk als Potter. Waarschijnlijk kwam het omdat ze voor een enkele seconde gedacht had dat het wel meeviel met hem en was dit een teleurstelling, maar wat had ze dan van hem verwacht?