√ One does not simply call Potter James || Jily Christmas Story || NL

Fourteen: 31-12-1976

31-12-1976

Tijd: 23:21

Status: Oud

_______________________________________________________

Het ogen goed openhouden begon zo onderhand vrij vermoeiend te worden. De heren hadden nog niks uitgespookt, hoewel ze met veel te grote grijnzen rond hadden gelopen de gehele dag. Er was iets geslaagd, iets van hun plannen was al gelukt, maar Lily had geen idee wat. Ze had alle jongens gepoogd uit te horen. Remus liet sowieso niks los en Sirius had haar kei hard uitgelachen. Bij Peter had ze meer hoop gehad, maar ook die had voet bij stuk gehouden dat hij van niks wist, ook al kon Lily duidelijk zien dat hij loog. Het ondervragen van Potter was de grootste ramp ooit. Eerst had ze het idee gehad hem te verleiden tot hij het zei, dat idee had ze toch maar weer overboord gegooid, vervolgens weer uit het stof gehaald en daarna nogmaals afgezworen. Uiteindelijk vroeg ze, antwoordde hij op een geheel andere vraag en dat was haar poging om hem onder druk te zetten dan. Ze verdiende echt een applaus, dacht ze sarcastisch.

'Evans, Evans, Evans.' Lily keek op naar Potter die voor haar stoel was gaan staan en zijn hoofd schudde. 'Waar maak je je toch druk om? Vier gewoon lekker oud en nieuw en laat ons. We gaan jou heus niks aandoen. Je bent veiliger dan wie dan ook in dit kasteel, zolang wij in je buurt zijn,' sprak hij met een knipoog en gebaarde naar het portretgat. 'Weet je dat het veel gezelliger is in de grote zaal? Kom.' Hij stak zijn arm hoffelijk naar haar uit, waarop ze met haar ogen rolde. Ze vertrouwde hem totaal niet. Eerst niet en nu nog niet.

'Erg grappig. Dan weet ik zeker dat ik slachtoffer wordt van jullie achterlijkheden.' Ze snoof. Potter boog zich naar haar toe, maar werd meteen volledig uitgescholden door de sneeuwman op haar trui, waardoor hij snel achteruit deinsde en vervolgens hard lachte.

'Daar is echt over nagedacht. Wat heb ik toch vervelende vrienden,' zei hij met een lichte grijns. 'Maar serieus Evans, ik ga mij niet tegen laten houden door een scheldende trui. Als je niet zelf opstaat en meekomt om een knallend einde van dit jaar mee te maken, dan gooi ik je over mijn schouder en dwing je. Het doel was om jou leuke feestdagen te bezorgen en dat werkt niet als je nu hier alleen gaat zitten wachten tot het rampjaar 1976 over is. Laten we vieren dat er een nieuw jaar aankomt vol nieuwe kansen en vriendschappen, vertrouw mij.' Nogmaals bood hij zijn arm aan. Lily beet nadenkend op haar lip. Ze had eigenlijk geen goede argumenten meer om niet mee te gaan.

'Ik vermoord jullie nog voor jullie "gelukkig nieuwjaar" kunnen zeggen als ik merk dat het niet in de haak is.' Voorzichtig haakte ze haar arm door de zijne, wat gemopper opleverde van de sneeuwman, maar scheldwoorden bleven voor nu uit.

'Natuurlijk, alleen er gaat niks gebeuren. We gaan alleen het vuurwerk afsteken. Cool idee trouwens om er extra veel leeuwen in te stoppen. Ik weet zeker dat je het geweldig gaat vinden.' Lily haalde simpelweg haar schouders op. Natuurlijk zou ze het geweldig vinden. Speciaal magisch Gryffindor vuurwerk, alleen zat ze op Hogwarts met de Marauders en niet thuis met haar ouders. Verlangend liet ze haar blik over de ramen gaan. Ze merkte pas dat zij en Potter veel dichter tegen elkaar aan waren gaan lopen, toen de sneeuwpop weer begon te schreeuwen en tieren. Geschrokken sprongen ze allebei een meter in de lucht en tegelijk ook van elkaar af.

'Ooit krijg ik die trui te pakken en verbrand die sneeuwman levend, ik zweer het plechtig,' gromde Potter geïrriteerd. Lily sloeg beschermend haar armen om haar lichaam en daarmee ook om de trui heen.

'Nee, je mag Faon niet vermoorden. Hij is mijn lieve scheldende sneeuwman en het coolste cadeau dat ik ooit voor kerst heb gekregen.' Potter trok een pruillip.

'Het coolste cadeau?' Zijn blik dwaalde af naar Lily's pols waar nu al enkele dagen de hinde blonk in de vlammen van de fakkels die Hogwarts verlichtten. Ze voelde haar wangen roodkleuren, maar wist gelukkig verder haar kalmte te bewaren. Verdomde blozende wangen ook. Misschien viel het niet op in het rode licht dat het vuur uitzond.