√ One does not simply call Potter James || Jily Christmas Story || NL

Four: 21-12-1976

21-12-1976

Tijd: 22:16

Status: Verward

_______________________________________________________

'Pssst Evans.' Lily keek expres niet op van het boek waarmee ze zich in één van de grote fauteuils voor het Gryffindor haardvuur had genesteld. Het was een complete uiteenzetting van liefdesdrankjes. Hoewel ze niet zoals van die tutjes al zwijmelde bij het horen van de naam "liefdesdrankje", was ze wel geïnteresseerd in toverdranken en hiermee ook in dit specifieke type. Ze had dan ook niet de behoefte wéér ruw onderbroken te worden door één van de Marauders. Of twee. Black had Remus immers meegesleurd, iets waar de jongen een gewoonte van leek te maken. Hoewel Potter en Black sowieso altijd al onafscheidelijk waren, had de zwartharige Gryffindor blijkbaar deze vakantie als doel zoveel mogelijk tijd door te brengen met zijn andere beste vriend Remus, die hier niet helemaal content mee leek, vooral als hij op een dergelijke ruwe wijze werd gestoord zoals nu bij Lily gebeurde.

'Red, ik weet dat je mij hoort en die drankjes kunnen nooit interessanter zijn dan wat ik je te vertellen heb,' sprak hij op fluistertoon en met een lange uithaal bij de "nooit". Een zucht glipte langs Lily's lippen, terwijl ze de bladzijde uitlas en vervolgens noodgedwongen opkeek. Ze was weg van de hoeveelheid gezelligheid die de jongens met zich mee brachten, echt waar. Ze konden soms alleen wat overheersend zijn. En dan vooral Black. Potter hield zich overduidelijk met veel moeite een beetje op de achtergrond en Remus zou zichzelf nooit opdringen even als Peter. Black had echter geen enkele reden om zich niet te gedragen als zijn oude irritante zelf nu zijn zwartgallige humeur van de eerste twee dagen een beetje naar de achtergrond leek te zijn verdreven.

'Wat jij wil, Black, maar als het niet interessanter is, dan krijg je die drankjes naar je hoofd gesmeten als straf voor het verstoren van mijn rust.' Lily zwaaide gevaarlijk met het boek, waarop Black achter een stoel dook en Remus met zich meetrok.

'Dat zou ze nooit doen toch?' vroeg hij aan Remus die zichzelf wist los te maken en zijn kleren afkloppend overeind kwam. Hij ving Lily's blik en rolde met zijn ogen, waarna hij zijn schouders optrok naar Black en op de nog lege bank ging zitten.

'Oh dat doet ze zeker wel. Ze zou Lily Evans niet zijn als ze het niet deed,' klonk opeens een luide stem vanuit het portretgat. Het begon ondertussen vrij irritant te worden dat Potter een talent bleek te hebben voor spontaan en geruisloos op plekken opduiken, om vervolgens heel luid te spreken. Natuurlijk was Lily eraan gewend dat Potter irritant was, maar dit was toch wel een verontrustende eigenschap voor de jongen die haar normaliter half stalkte. Oké, misschien was dat een tikkeltje overdreven, maar hij had toch zeker wel de gewoonte haar in de gaten te houden.

'Ja bij jou, maar ik ben net een schattige puppy. Wie slaat er nou een schattige puppy met een boek?' piepte Black vanachter de stoel waar hij achter was gaan zitten. In de tussentijd plofte ook Potter neer op de bank waar Remus was gaan zitten. De jongen bleek ook Peter mee te hebben gebracht, wat het clubje compleet maakte. Iedereen lachte hard.

'Pads, ik wil je niet teleurstellen, maar je bent alles behalve een schattige puppy.' Potter strekte zich uit om zijn beste vriend op zijn schouder te kloppen. Vervolgens had hij voor Lily het doorhad het boek uit haar handen getrokken en bladerde het door. Verbaasd knipperde ze met haar ogen. Sinds wanneer was Potter haar te snel af? Ja, hij was honderdmaal sportiever dan zij, die waarschijnlijk nog geen meter boven de grond zou kunnen vliegen zonder van de desbetreffende bezemsteel af te donderen, maar normaal was ze wel oplettender, toch? 'Evans, waarom lees je in Merlijnsnaam een boek over liefdesdrankjes.' Hij trok zijn wenkbrauwen naar haar op en legde het op de bijzettafel die tussen hen in stond.

'Het is een boek over toverdranken en ik ben nou eenmaal geïnteresseerd in toverdranken. Het maakt mij vrij weinig uit of het over liefdesdrankjes gaat of drankjes waarmee je mensen op gruwelijke manieren kan vermoorden. Beide wil ik kunnen bestrijden en beide bezorgen mij de kriebels.' Daar kon de jongen blijkbaar niet echt iets op terugzeggen en dus hield hij verder zijn mond. Remus had een tevreden glimlach om zijn lippen gangen. 'Black, kom je overigens nog achter die stoel vandaan om uit te leggen waarom je mijn rustige leesmoment zo ruw hebt verstoord, of kan ik weer verder lezen?' Dit spoorde Black aan om overeind te springen, zichzelf letterlijk op de bank te draperen over de andere drie heren heen –alsof er niet genoeg plaats was om naast elkaar te zitten- en zijn haar naar achter te zwiepen.