ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကို လြတ္လပ္စြာဘဲ....
ပိုင္ခြင့္ျပဳခဲ့ပါတယ္ ~... ။
* * * * *
《 4 》
ဘတ္ခ္ဟြ်န္းေက်ာင္းမသြားတာ
ႏွစ္ရက္ပင္ျပည့္ေတာ့ေလမည္ ။
အစက ရေအာင္သြားမယ္လို႔က်ံဳးဝါးထားေပမယ့္
ကၽြန္ေတာ္သူ႔ကိုေဖ်ာင္းဖ်ေျပာၾကည့္ေတာ့
သူကလက္ခံေပးပါသည္ ။
လူႀကီးမင္းေျပာတာက်နားမေထာင္ဘဲ
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ စိတ္ပူလို႔ပါ ဆိုတဲ့စကားေနာက္မွာ
ေက်ာင္းမသြားဖို႔ဘတ္ခ္ဟြ်န္းသေဘာတူခဲ့တာ ။
ဒါမယ့္သူေျပာေသးတယ္ ။
စိတ္ပူရင္ကၽြန္ေတာ့္ကိုေက်ာင္းလိုက္တက္ပါလား
တဲ့ေလ ။
" ဟာ!! ေသစမ္းကြာ.. အသံုးမက်တဲ့အေကာင္ "
ဘတ္ခ္ဟြ်န္းက တကယ့္ဂိမ္းသရဲေလး။
အိမ္မွာဂိမ္းေဆာ့လို႔ရတာေတာင္
တစ္ခါတစ္ေလ အျပင္မွာဂိမ္းဆိုင္သြားထိုင္ၿပီး
ေဆာ့ေသးတာ ။
အခုလည္းၾကည့္..
အိမ္မွာဂိမ္းထိုင္ေဆာ့ေနရင္း
ဂိမ္းရွံဳးလို႔ထိုင္ေအာ္ေနျပန္ၿပီ ။
" ယားး* ဆယ္ဟြန္း!.. မင္းအဲ့မွာထိုင္ၾကည့္မေနဘဲ
ငါ့ကိုဝိုင္းတိုက္ေပးဖို႔စိတ္ကူးမရွိဘူးလား "
သူဂိမ္းေဆာ့တဲ့ေနာက္က
ဆိုဖာေပၚမွာထိုင္ေနတဲ့ကၽြန္ေတာ့္ကိုလွည့္ကာ
မဲေလၿပီ။
အိမ္ေနရင္းhoodieအက်ီအပြႀကီးနဲ႔
နားမွာနားၾကပ္ႀကီးတပ္ထားတဲ့သူ႔ပံုက
နည္းနည္းေလးခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနတယ္ ။
" ကၽြန္ေတာ္..အဲ့တာေတြမေဆာ့တတ္ဘူး "
" ေယာက်္ားေလးျဖစ္ၿပီး စစ္ေတာ့တိုက္တတ္
ရမွာေပါ့ကြာ "
ကၽြန္ေတာ့္စကားကို
မေက်နပ္သလိုျပန္ေျပာလာသည္က
ဆူပုတ္ပုတ္မ်က္ႏွာထားနဲ႔ ဘတ္ခ္ဟြ်န္း ။
တကယ္ႀကီးေျပာတာ ။
ကၽြန္ေတာ့္မွာငယ္ငယ္တည္းက အဲ့တာေတြေဆာ့ဖို႔
အခ်ိန္ေပးႏိုင္ခဲ့တာမဟုတ္ဘူး ။
" ေဆာ့ေလ့မရွိေတာ့ ဘယ္လိုေဆာ့ရမယ္ဆိုတာ
ကၽြန္ေတာ္မသိဘူး "
YOU ARE READING
✔《SILENT》✔
Fanfictionကျွန်တော်တို့... ဘယ်တော့မှ..... [Unicode] ကၽြန္ေတာ္တုိ႔... ဘယ္ေတာ့မွ..... [Zawgyi]. #sebaek #ks_p612
