ေျဖးေျဖးခ်င္းဘဲဖတ္ပါ
အဆံုးသတ္က သင့္ကိုေစာင့္ႀကိဳေနပါလိမ့္မယ္။
____________________________
အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာေသာ
ကယ္တင္ျခင္းေတြထက္
တစ္ႀကိမ္တည္းေသာ ေပးဆပ္ျခင္းက ပိုျမတ္ခဲ့မယ္ဆိုပါလၽွင္ ~
_____________________________
《 19 》
လမ္းတစ္ေလၽွာက္ ေျဖာင့္ေျဖာင့္တန္းတန္း
သြားေနရင္းက ေဘးလမ္းၾကားတစ္ခုထဲ ခ်ိဳးဝင္လိုက္ေတာ့ အေနာက္ကလိုက္ဝင္လာသည့္ထိုလူ။
လြန္ခဲ့သည့္ ဆယ္မိနစ္ေလာက္တည္းက
သူ ကၽြန္ေတာ့္ေနာက္လိုက္ေနျခင္းပင္ ။
သူလိုက္ေအာင္လည္း ကၽြန္ေတာ္ကတမင္ မၽွားေခၚခဲ့သည္ကိုး ။
ခ်န္းေယာလ္စကားအရ အမတ္ေလာင္းဟြမ္
ကေနဒါမွာ လူလြတ္ၿပီးကၽြန္ေတာ့္ကို စံုစမ္းခိုင္းထားသည္တဲ့ ။
ငါးႏွစ္အတိ အျပစ္ခံယူေပးၿပီးၿပီဘဲ ။
ဒါကို သူတို႔ဘက္က မေက်နပ္ႏိုင္ေသးတာ ။
ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဝင္သြားသည့္
လမ္းၾကားက လူရွင္းသည့္တစ္ဖက္ပိတ္လမ္းတစ္ခု။
မေန႔တစ္ေန႔ကမွ ကေနဒါကိုေရာက္တာမို႔
ဘယ္ကဘာဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္တစ္ခုမၽွမသိေပ။
အေနာက္ကလူကို အကဲခတ္ရင္း
ေျခဦးတည့္ရာ ေလၽွာက္သြားေနျခင္းသက္သက္ ။
" ဘာလိုခ်င္တာလဲ "
အေနာက္ကိုလွည့္ၾကည့္ၿပီး
ထိုလူႏွင့္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ေမးလိုက္ေတာ့
သူက ႀကိဳသိထားသလိုပံုစံႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့္ကိုျပန္ေမာ့ၾကည့္လာ၏ ။
ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းဂ်ာကင္တစ္ထည္နဲ႔ ထိူလူသည္ကား
ကေနဒါႏိုင္ငံသားမဟုတ္သည္မွာ ေသခ်ာသည္။
အနည္းငယ္ ရင္းႏွီးသလိုခံစားရသည္မို႔ ။
" ဆယ္မိနစ္ "
" ဘာအတြက္လဲ "
" မင္းလိုက္ခဲ့ရင္သိလိမ့္မယ္ "
ပတ္ဝန္းက်င္ကိုုမသိမသာ အကဲခတ္ရင္း
ေဆာင္းထားသည့္ capဦးထုပ္ကို မ်က္ႏွာလံုေအာင္ ဆြဲအုပ္ေနသည့္လူက ကိုရီးယားစကားကို
ပီသစြာေျပာႏိုင္၏ ။
YOU ARE READING
✔《SILENT》✔
Fanfictionကျွန်တော်တို့... ဘယ်တော့မှ..... [Unicode] ကၽြန္ေတာ္တုိ႔... ဘယ္ေတာ့မွ..... [Zawgyi]. #sebaek #ks_p612
