ေသးငယ္လြန္းတဲ့ႀကိဳးစတစ္ခုဆိုရင္ေတာင္
ကၽြန္ေတာ္ဆက္ၿပီးလွမ္းဆြဲထားမိအံုးမယ္ ။
ေျဗာင္ဘတ္ခ္ဟြ်န္းဆိုတဲ့ကၽြန္ေတာ့္အတြက္
အဲ့ႀကိဳးစဟာ ေနာက္ထပ္မရွိႏိုင္ေတာ့တဲ့
ရွင္သန္ျခင္းတစ္ခုမို႔ ~
* * * * * * *
《 10 》
အနည္းငယ္... မဟုတ္ေသး ။
ေတာ္ေတာ္ကိုစိတ္ညစ္ေနပံုေပၚတဲ့ ဘတ္ခ္ဟြ်န္းက
သူ႔ေရွ႕က ဝီစကီခြက္ကိုေငးၾကည့္ရင္း
ၿငိမ္သက္ေနတာ တစ္နာရီေလာက္ၾကာၿပီျဖစ္သည္။
အိမ္ကထြက္သြားၿပီးတည္းက
ညအထိျပန္မလာေသးလု႔ိ ကၽြန္ေတာ္စိတ္ပူၿပီး
GPSနဲ႔လွမ္းေထာက္ေတာ့မွ အခုလိုကလပ္မွာ
ေရာက္ေနျခင္း ။
ကလပ္... ။
အင္း* တစ္မ်ိဳးေတာ့မထင္လိုက္နဲ႔ေပါ့ ။
ဘတ္ခ္ဟြ်န္းက ဒီလိုေနရာမ်ိဳးကိုစိတ္ဝင္စားတဲ့သူ
မဟုတ္သလို သူ႔ေရွ႕ကဝီစကီခြက္ကလည္း
သူေသာက္တတ္တဲ့အရာထဲမွာမပါဘူး ။
ကၽြန္ေတာ္ သူထိုင္တဲ့ေနရာနဲ႔
ခပ္လွမ္းလွမ္းေလာက္ကဘဲ သူ႔ကို
ထိုင္ၾကည့္ေနမိတယ္။
သူကေတာ့ ဘာေတြစဥ္းစားေနတယ္မသိ ။
ဆူညံေနတဲ့ကလပ္ထဲမွာေတာင္ ဘာမွမျဖစ္သလို
ေအးေဆးေနႏိုင္တယ္ ။
ေရာင္စံုမီးေတြတလက္လက္နဲ႔
ခံစားလို႔မရတဲ့သံစဥ္ေတြၾကားမွာ
တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ပူးကပ္ရင္း ကေနၾကတဲ့
လူတစ္စုကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔မနီးမေဝးမွာ
သူတို႔အာရံုနဲ႔သူတို႔ ။
တစ္ခါမွ မလာဖူးတဲ့ဘတ္ခ္ဟြ်န္းက
အခုမွဒီေနရာကိုဘာလို႔မ်ား .. ...
" ... ေျဗာင္! "
" .........* "
" ဟုတ္ပါတယ္ ေျဗာင္မလား "
မရိုးႏိုင္သည့္ အတိုအျပတ္ဝတ္စံုမ်ားႏွင့္
ေဒါက္ဖိနပ္အသံေပးကာ ဘတ္ခ္ဟြ်န္းနား
ေလၽွာက္လာသူကေတာ့ ႏွစ္ေယာက္မရွိသည့္
ဂ်န္းဆိုရာ ။
ကံဇာတာက ေကာင္းတယ္လို႔ဘဲေျပာရမလား။
ေရစက္ပါတဲ့သူေတြနဲ႔ ေနရာတိုင္းမွာဆံုေနတာဘဲ။
" ဘယ္သူမ်ားလဲလို႔အေနာက္ကၾကည့္ေနတာ
ၾကာၿပီ "
" ...... "
YOU ARE READING
✔《SILENT》✔
Fanfictionကျွန်တော်တို့... ဘယ်တော့မှ..... [Unicode] ကၽြန္ေတာ္တုိ႔... ဘယ္ေတာ့မွ..... [Zawgyi]. #sebaek #ks_p612
