*Throw back to 12years ago
《 11 》
THE SMILE ...
THAT PERSON ...
" မလိုက္ခ်င္ပါဘူးဆို ဦးေလးရာ...
မလိုက္ဘူး .. လံုးဝမလိုက္ဘူး Appaကို
ေျပာေပး "
ကုတင္ေပၚမွာျဖန္႔ထားတဲ့
အေနာက္တိုင္းဆန္ဆန္ဝတ္စံုကိုၾကည့္ရင္း
ကၽြန္ေတာ္အတင္းျငင္းမိေတာ့ အိမ္ေတာ္ထိန္းဦးေလးႀကီးက အၾကပ္ရိုက္စြာ သက္ျပင္းေတြခ်ေန၏ ။
ဒီေန႔Appaက မိဘမဲ့ေဂဟာေတြကိုသြားၿပီး
ပရဟိတလုပ္မယ္တဲ့ေလ ။ ပရဟိိတဆိုေသာ္လည္း
တစ္ဖက္ကၾကည့္ရင္ ေရြးေကာက္ပြဲအတြက္ အေထာက္အကူျဖစ္ေစတာမို႔ မဲဆြယ္တဲ့နည္းအေနနဲ႔
အသံုးခ်ျခင္းသာျဖစ္သည္ ။
ျပႆနာက ထိုကိစၥမဟုတ္ ။
ကၽြန္ေတာ့္ကိုပါ Appaကိုမိဘေဂဟာကိုလိုက္ခဲ့ဖို႔
ေခၚေနျခင္းပင္ ။
နဂိုတည္းက ဘာသိဘာသာေနတတ္တဲ့
ကၽြန္ေတာ့္အက်င့္အရ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြဆို
အခန္းေအာင္းၿပီးဂိမ္းဘဲေဆာ့ေနတတ္သလို Appaရဲ႕ကိစၥေတြမွာ တစ္ခါမွဝင္ပါခဲ့ျခင္းမရွိခဲ့။
အရွိန္အဝါႀကီးတယ္လို႔သတ္မွတ္ခံရတဲ့
Appaေၾကာင့္လည္း ေက်ာင္းမွာအေပါင္းသင္း
နည္းခဲ့ၿပီး အခုကၽြန္ေတာ့္အသက္၁၀ႏွစ္အထိ
အိမ္နဲ႔ေက်ာင္း ေက်ာင္းနဲ႔အိမ္ကလြဲရင္ လည္ပတ္စရာေနရာမရွိေသး ။
" လိမၼာပါတယ္ဟြ်န္းေလးရယ္~ ေနာ္...
Appaက ဦးေလးကိုစိတ္ဆိုးေနလိမ့္မယ္..
ဒီတစ္ရက္ဘဲေလ Appaနဲ႔ေဂဟာကိုအတူတူ
လိုက္သြားလိုက္ပါ "
" .....မလိုက္..ခ်င္ဘူး "
" အၿပီးအစီးျပင္ဆင္ၿပီးထြက္ခဲ့ဖို႔ ဟြ်န္းေလး
Appaကဦးေလးကိုအမိန္႔ေပးခဲ့တယ္...
လုပ္ပါေနာ္.. မဟုတ္ရင္ဦးေလးကိုအလုပ္ထုတ္
လိမ့္မယ္. သားလည္းသိရဲ႕သားနဲ႔ "
တစြတ္ထိုးဆန္ခ်င္ေသာ္ညား
ေတာ္ေတာ္စိုးရိမ္ေနပံုေပၚတဲ့ဦးေလးရဲ႕အမူအယာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ခဏေတြေဝသြားမိတယ္။
Appaအေၾကာင္းလည္း ကၽြန္ေတာ္အသိဘဲ။
ေျပာရင္ေျပာတဲ့အတိုင္းတကယ္လုပ္တယ္ ။
အကယ္၍မ်ား ကၽြန္ေတာ့္ေၾကာင့္နဲ႔
ဦးေလးအလုပ္ထုတ္ခံရရင္ သူ႔ရဲ႕မိသားစုအတြက္
စားဝတ္ေနေရးက်ပ္တည္းမွာအေသအခ်ာ ။
YOU ARE READING
✔《SILENT》✔
Fanfictionကျွန်တော်တို့... ဘယ်တော့မှ..... [Unicode] ကၽြန္ေတာ္တုိ႔... ဘယ္ေတာ့မွ..... [Zawgyi]. #sebaek #ks_p612
