ေကာ္ဖီေရာင္ ဆံႏြယ္အိအိကို
လြမ္းတယ္ ~
သြယ္လ်တဲ့ လက္ေခ်ာင္းလွလွေတြကို
သတိရတယ္~
သိပ္ေတာ့နားဝင္မခ်ိဳလွတဲ့
သူ႔စကားသံေတြကို ၾကားေယာင္တယ္~
တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ကၽြန္ေတာ့္ကမာၻရဲ႕
ေက်ာဖက္ျခမ္းမွာ တိတ္ဆိတ္စြာဘဲစာစီထားတဲ့
ခံစားခ်က္တစ္ခ်ိဳ႕ရွိတယ္ ။
မပူပါနဲ႔ ။
တစ္သက္လံုးထုတ္ျပမွာမဟုတ္တဲ့
ရင္ဖြင့္ခ်က္ေတြအတြက္ ရင္နာနာနဲ႔ဘဲ
ဒီလူကိုမုန္းပစ္လိုက္ပါ ။
ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ေဝးရာမွာ
ကၽြန္ေတာ့္ကိုေမ့လို႔
ေတာက္ပစြာျဖစ္တည္ပါ ~ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ၾကယ္ ။
___________________
《 16 》
ၿပီးဆံုးလုနီးပါး ၿငိမ္သက္ေနၿပီျဖစ္တဲ့
အေျခအေနအရပ္ရပ္က လူတိုင္းအတြက္
စိတ္ေအးႏိုင္ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့မဟုတ္။
အစေဖာ္လို႔မရတဲ့ သူ႔အေၾကာင္းနဲ႔
ဘယ္မွာဘယ္လိုရွိေနတယ္ဆိုတာ လ်ိဳ႕ဝွက္ထားတဲ့
Appaနဲ႔ ခ်န္းေယာလ္ေၾကာင့္လည္း ဘာသတင္းအစအနမွ မသိရေပ ။
ေန႔စဥ္ဒူဝအလုပ္ေတြထဲ အိမ္ျပာေတာ္မွာ
တစ္ေနကုန္ထိုင္ၿပီး အက်ဥ္းခ်ခံထားရတာကလြဲရင္
လက္ကိုင္ဖုန္းပင္ ကၽြန္ေတာ့္လက္ထဲမရွိ ။
တစိမ့္စိမ့္ထိုင္ၾကည့္ရန္ ေပးထားသည္က
ကေနဒါမွာေက်ာင္းတက္ဖို႔လိုအပ္တဲ့ စာအုပ္ေတြရယ္ ေလယာဥ္လက္မွတ္တစ္ေစာင္ရယ္။
ေနေကာင္းပါၿပီ .. အဆင္ေျပေနပါၿပီလို႔ ေျပာတာေတာင္ ကၽြန္ေတာ့္ေဘးမွာ အေနာက္တိုင္းဝတ္စံုနဲ႔ လူေတြကႏွစ္ေယာက္သံုးေယာက္ ရွိစျမဲ ။
တစ္ပတ္ရွိၿပီ ။
တစ္ပတ္တိုင္တိုင္ရွိခဲ့ျပီ ။
ဒီလိုစိတ္ပ်က္စရာ အေျခအေနႀကီးက ။
" ဘတ္ခ္ဟြ်န္း.. မင္းမနက္စာမစားျပန္ဘူးလား"
ဆူပူသည္မဟုတ္ေသာ္ညား
ေဒါသသံစြက္ေနသည္မို႔ အေရးစိုက္ကာ
ကၽြန္ေတာ္အေျဖမေပးမိ ။
ထိုသူသည္ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕တစ္ဦးတည္ေသာ
သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ေနပါေစဦးေတာ့
ကူညီရာမရတဲ့ သူ႔ကိုကၽြန္ေတာ္စိတ္ကသိကေအာက္
ျဖစ္မိတာအမွန္ ။
VOUS LISEZ
✔《SILENT》✔
Fanfictionကျွန်တော်တို့... ဘယ်တော့မှ..... [Unicode] ကၽြန္ေတာ္တုိ႔... ဘယ္ေတာ့မွ..... [Zawgyi]. #sebaek #ks_p612
