Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Ben korkak falan değilim!"
Pekala, bunu söyleyen kişiyi az çok anlamışsınızdır. Bu kişi, kendisinin tamamen insan olduğunu ve dik başlı olmadığını da savunurdu -ki halen daha savunmayı bırakmış sayılmazdı, çünkü neden dik başlı biri dik başlı olmadığını savunmasın ki?
Şu korkak olmama meselesine gelirsek; artık bilge şifacının kulübesinde sadece alfa, şifacı ve dik başlı olmayan Harry yoktu. Liam da oradaydı ve sahipsiz bir omegayı sinirlendirmeye bayılmıştı. Sahipsiz bir omegayı sinirlendirmeye herkes bayılırdı ama bekar bir beta iseniz, durumlar daha eğlenceli olmak zorundaydı. Bilirsiniz, beta erkekler biraz daha eğlenceye düşkün, ergenliğin ilk aylarındaki gençler gibi başıboşlukla dolanırlardı.
Alfa Louis ise duruma el atmamaya çalışıyordu. Sonuçta o bir omegaydı. Sahipsiz, sürü üyesi olmayan ve başı boş omega, taliplerini bulabilmek için elbette bu tür ortamlara girmeliydi. İşin doğrusu, dün gece odasına gizlice girip rüyasında konuştuğunu duymasaydı ve açıkça "Alfa'm," diye fısıldadığını işitmeseydi -bu hitap tarzı halen daha tüylerini diken diken ediyordu-, Harry'yi tamamen bağsız bir omega olarak kabul edebilirdi.
Fakat omeganın, ya da humeganın, ya da Harmega'nın düpedüz bir alfası vardı. Eh, yine de beta ve onun arasına girmeyecekti. Kendisini neden ilgilendirirdi ki zaten?
Beta Liam'ın onunla eğlenmesi, omegaya gülmesi, omeganın ona korkusuzca laf yetiştirmeye çalışması içindeki öfke kıvılcımlarını her ne kadar beynine sıçratıp mantık çerçevesini yakmaya başlasa bile, evet, aralarına girmeyecekti.
"Sen fazla mı konuşuyorsun acaba?" Diye gözlerini kıstı Liam kollarını bağlamış halde ona eğilerek.
Harry de burnundan soluyup kendisinden on santim yukarıda olan betaya dikti gözlerini. "Sen de beni sinir ediyorsun. İlk günden beri."
Beta ona kısık sesle hırladı. Sırtı gerildiğinde Harry yutkunup birkaç adım arkaya doğru atarak ondan uzaklaşmıştı ki, beta omuzunda alfanın sımsıcak elini hissederek pozisyonunu normale çevirdi. Alfanın gözlerindeki uyarıcı bakışlar, betanın gözlerini kaçırıp yerine sinmesine neden olmuştu.
"Sana dediğimi yapmış olduğunu umuyorum Liam."
"Evet alfa, evinin tüm kısımlarını kontrol ettim. Herhangi bir alfa veya betaya rastlayamadım. Güvende."
"Güzel. Peki Zayn? Geleceğinin haberini almıştım. O da buralarda mı?"
Liam'ın gözleri kırgınlıkla çökerken omuzları da hafifçe eğilmişti. Fakat yine de kendini toparlayıp yumru oturmuş boğazından zar zor yutkunduktan sonra, belli belirsiz başını salladı. Normal bir ses tonuyla, "Burada," dedi. Derin bir nefes alarak gözlerini alfanın mavilerinde gezdirdiğinde, cümlesini daha kısık sesle tamamlama gereği hissetmişti. "Eşiyle gelmiş."
