Leyal, başka biriymiş gibi davranacak kadar çok naçar kalmıştı. Artık yalan ağzına değil, tüm benliğine yuva yapacaktı ve bu konuda yalnız da değildi.
Mükemmellik içinde yaşadığı sanılan aileler, gerçekleri kimselere duyurmamak için ant içmişti. Sır...
Beğenip yorum yapmayı unutmayın lütfen. Satır arası yorumlarınızı okumaya ve sizinle sohbet etmeye bayılıyorum.
Instagram: rana.betb
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
aykırı yıldız rol yapıyor, güneş olmak istemiyor.
nefes alıyor, gözünü yumuyor ve yalana inanıyor.
დ
3. BÖLÜM - KAMP ATEŞİ
Taylor Swift, This Is Me Trying
დ
Akşam yemeği faslında Asım Dede'ye bulduğum işten bahsetmiş ve akşamına ben odamda Selenra'nın verdiği kitaplardan birini okuduktan sonra kapım çalınmıştı. Selenra beni odasına çağırdığında Deha'nın da orada olduğunu görmüş ve hiçbir yere gitmeden orada takılmıştık. Bana sorulan kişisel soruları geçiştirmeyi başarmış ve çoğunlukla onları dinlemiştim. Daha sonrasında uykumun olduğunu söyleyip kendi odama geçip uyumuştum.
Sabah kahvaltısı yine aynı geçmişti ama dünle kıyasla bugün kahvaltı bahçede yapılmıştı ve sessiz geçmişti. Günden güne konuşacak konu kalmayacak ve hiçbir söz söylemeden karnımızı doyuracağımızı anlamış bulundum.
Belki de dün, konuşmaktan kahvaltı yapamadıkları fasıl bir gösteriydi. Sahteydi. Bugün ise aynı rolleri yeniden oynamak istememişlerdi. Sandığım kadar konuşkan bir aile değildi.
Ya da sadece suskun geçen günlerden biriydi.
Onları tanımaya çalışıyordum.
Kahvaltıdan sonra saate baktım ve çiçekçiye gidene kadar ne ile meşgul olabilirim diye düşünerek merdivenlerden çıkarken arkamdan Selenra geldi ve benimle kitap okumak istediğini söyledi. Ona eğer sessiz bir okuyucuysa kabul edeceğimi söyledikten sonra odasında takılmaya başladık. Şaşırtıcı bir şekilde sessizdi. Arada okuduğu karakterler nasıl betimlenmişse onlar gibi surat ifadeleri yapıyordu ve muhtemelen bunun farkında bile değildi.
Duvardaki saate kafamı kaldırdım. Şimdi çıkarsam çiçekçiye daha erken varabilirdim ki ben de bunu istiyordum. Bu nedenle yarısına geldiğim kitabın içinden çıkan ayraçla işaretledikten sonra yerimden kalktım.
Selenra yerinden hareketlenip benim gibi saate baktıktan sonra yeniden bana dönerek, "Kaça kadar çalışacağını biliyor musun?" diye sordu.
"Hayır ama 17.00'de çağırdığına göre herhalde en az 22.00'e kadar orada kalırım."
"Delirdin mi? Akşam yemeğini kaçıracaksın."
Omuz silktim. "Gelince yerim. Ne olacak ki?"
"Melike abladan sana sandviç yapmasını isteyeyim." dedi ve uzandığı yerden doğruldu. Elindeki kitabı bırakmadan çıplak ayaklarını sürte süre hızla koştu ve kapısını açıp merdivenlerin oradan korkuluklara yaslanıp Melike ablaya seslendi. Hemen sonrasında yeniden yanıma geldiğinde ben de kitabı yerine koyuyordum.
