19

1.6K 43 2
                                    



Before we went to our house, dumaan muna kami ni Juan sa isang supermarket store since he wants to give something for my parents na hindi naman kailangan but he insisted.

"You don't have to buy naman something for my parents Juan. It's fine really" I told him when we walked in the store.

"No, I have to. It's an etiquette for us, guys, na if you're going to meet the parents of the girl you're courting, you have to give something. It shows politeness" Wika niya naman saka niya kinuha ang kamay ko and intertwined it with his. "...c'mon help me look some stuffs for your parents"

Nagpatianod na lamang ako and lumiko kami sa wine section ng store na ito. We look at different wines being displayed on the rack and halos mapasinghap ako sa mga presyo dito.

"Ang mamahal" I scrunched my nose while looking at the price ngunit hindi ako pinansin ni Juan at kinuha niya yung tag-dalawang libo na wine na hindi ko alam kung ano ang pangalan. Mahirap bigkasin. French word ata 'yon.

"They don't have deserts here.. Let's stop na lang at Red Ribbon after this" sabi niya as he placed the wine on the counter kasabay ng dalawang libo when we decided to pay it na.

Lumaki naman ang mga mata ko sa sinabi niya because this is all too much!

Naisip ko tuloy, when I met his family, wala man lang akong dala na kahit ano. And I wasn't even prepared last night! Hindi ko pinaghandaan ang sarili ko ng sobra dahil biglaan, tapos ngayon bibili pa talaga siya para sa pamilya ko. Nakakahiya.

"Huy! Okay na'to! Ano ka ba!" Saway ko sa kanya but he shook his head as he received the wine from the cashierna nakapunch na. "No, it's better if there's a pair of this"

"Juan, okay na nga 'to. That already cost you too much tapos bibili ka na naman" I told him nang lumabas na kami ng grocery.

"...you're not here para bilhan sila Mommy and Daddy ng kung anu-ano. You're here because they want to meet you" I added. Ayoko talaga siyang paggastuhin ng mga bagay na hindi naman kailangan. Nakakahiya kaya.

Juan then lets out a breath and said, "Fine". I grabbed his hand and this time ako naman yung nagsalikop sa aming mga daliri. "Let's go?" ngiti ko sa kanya.

"Yep" He smiles back. We walked towards his car at pinagbuksan niya ako ng pinto. I got in and sinara niya naman yung pinto ko before he jogged to the other side and climbed in the driver's seat.

Pinaandar na niya yung sasakyan and he start backing the car to leave the parking area. At habang, nagbabacking siya, hindi ko mapigilan mapatingin sa kanya because ang hot lang talaga ni Juan tignan nung nilagay niya ang kamay niya sa backrest ng seat ko at tumitingin siya sa likod while nagba-backing kami and also, seryoso pa ang mukha niya. Hay nako. Bakit gan'on?

While we're on our way to my house, Dad texted me kung sa'n na raw kami and I replied him naman na papunta na kami.

"Hindi ka ba kinakabahan?" tanong ko sa kanya because Juan just seems so chill. Walang bahid sa kanyang mukha or body language that he's nervous. Tsaka sumasabay pa siya sa kanta ng nakaplay ngayon sa stereo ah.

"Maybe a little, but you know Eva, I've been preparing for this since the day we met that's why konti lang" sabi niya at tinignan ako nang saglit saka ibinaling ang tingin sa daan.

"Wow ah. Bale, nung pagkita natin alam mo na kagad na i-introduce kita sa family ko? Advance mo naman pala mag-isip" Tawa ko sa kanya.

My Juan | Juan GDLWhere stories live. Discover now