28

1.3K 45 12
                                    

"Eva..."

"Huy, Eva gising na.."

"Eva.."

Bigla akong nagising ng may tumatawag sa'kin. I slowly opened my eyes and nakita ko si Ate.

"Gumising ka na, kakain na tayo." Wika niya at dahan-dahan naman akong tumango. I am still tired. Nagpuyat kasi ako gabi gumagawa ng assignment na ang haba and I had to pass it before 12. Buti naman natapos ko iyon.

"By the way, nag text si Juan sa'kin kung gising ka na ba raw kasi hindi ka raw nagrereply sa kanya.." Dagdag ni Ate and suddenly, when Ate mentioned Juan's name, bigla akong may natigilan.

Juan

Juan

Juan

Juan

Holy shit.

What the fuck.

Tangina. That's when I really remembered na napaginipan ko pala si Juan.

Oh my God, lahat ng nangyari... all of those were just part of my dream! Starting from UST Paskuhan, to breaking up with him for reason I do not know, then also seeing him somewhere in UP begging me to come back to him, holy shit. Those were just freaking part of my fucking dream. Lahat 'yon, hindi talaga nangyari!

Omg. Hindi talaga kami nagbreak ni Juan! Panaginip lang 'yon! But why do I feel like those were real? Ang haba ng panaginip ko na feeling ko totoong totoo talaga.

"Okay ka lang sis?" My sister asks me looking at me weirdly and I shook my head. Hinablot ko ang cellphone from the bed side table and when I opened it, I got 5 missed calls from Juan this morning and series of messages. Putangina. So hindi talaga kami nagbreak ni Juan.... Omg.

"Ewan ko sa'yo Eva, basta punta na'ko sa baba, magbe-breakfast na. Baba ka na rin." Ate told me and lumabas na siya ng kwarto while I'm busy waiting for Juan's answer.

Habang inaantay yung sagot niya, naalala ko yung part sa panaginip ko na UST Paskuhan where my dream started and I realized that was still from last year, noong second year pa kami. And now, we're on our third month na nga of our third year. Tas yes, it's October already.

"Babe?" Nang marinig ko na boses ni Juan, my heart jumped.

"Babe, good morning. Sa'n ka?" I asked pero ewan ko, bigla akong kinabahan. I have this feeling of missing him even though magkasama kami kagabi pero because of my dream, bigla ko siyang namimiss. I badly want to see him right now.

"I'm here sa house. Why? Are you okay?" Alalang tanong niya.

"Yup, I'm okay. Pwede ka bang pumunta dito sa bahay?"

"Yeah sure. And are you sure okay ka lang ba talaga?" Ulit naman niyang tanong at napatawa ako. "Okay lang ako. Don't worry about me. Basta punta ka dito sa bahay, I missed you."

And then siya naman ang tunawa. "What? Kakakita lang natin kagabi ah, miss mo na'ko?"

I rolled my eyes. Etong talagang lalakeng 'to hmmm. Pero totoo naman, he was with me last night. Nastress kasi ako kagabi due to lots of assignments and Juan, being Juan, pinuntahan ako dito bahay para dalhan ako ng batchoy, my comfort food.

"Shut up... Basta, punta ka dito sa bahay ha?" Sabi ko sa kanya, slightly chuckling.

"Okay, going na po Ma'am.." Tugon niya at muli naman akong tumawa. "Okay, ingat ka. I love you."

My Juan | Juan GDLWhere stories live. Discover now