Ephemeral|✓

Chapter 19: Capture The Moment

Unedited Chapter

Chapter 19: Capture The Moment

Me and Ryder are walking here at the park together with Ava and Shone. Lumipas na ang isang buwan at nasa maayos na kundisyon na si Shone.

"Hoy, libre ninyo naman ako! I am starving." Wika ni Avalyn na ikinagulat namin. "Anong gusto mo, Avii ko?" Tanong ni Shone sa kaniya. "Enebe, kinikilig ako Shonii, don't touch me!" Biro ni Avalyn na ikinatawa namin. Inakbayan naman ako bigla ni Ryder.

"Gusto ko ng ice cream, Shonii. Bili mo 'ko!" Saad ni Avalyn kay Shone. Napailing na lamang si Shone. "Maghihirap ako sa'yo, Avii, eh." Reklamo ni Shone na ikinahalakhak ni Ava. "Yiee! I love you too, Shonii ko." Tugon naman ni Ava. "Hay, Ryder! Bubukod lang kami ni Avii. Bye! Enjoy your date!" Paalam ni Shone at tumango lamang si Ryder.

Inakay ako ni Ryder patungo sa parte ng park kung saan kita ang sunset. Malamig ang simoy ng hangin ngayon sapagkat hapon na.

May dalang camera si Ryder at bago kami umalis ay tinanong ko ito tungkol dito.

"Ryds, bakit ba may dala ka pang camera? Pupunta lang naman tayo d'un sa park." Tanong ko sa kaniya. Ngumiti lamang ito sa akin ng matamis.

Shems, that killer smile!

"W-wag mo nga akong ngitian d'yan. Tinatanong kita!" Reklamo ko. I pouted. Ang cute niya, mas cute pa siya sa'kin!

"Nothing, I'd bring this with us to capture our memories together. Lalo na at pahapon ngayon. Makikita natin ang sunset." Sagot niya. I was left dumbfounded there. Dire-diretso siya patungo sa labas at sinimulan na ang motor niya.

"Let's go, Azi!" He called me from the outside. Natauhan ako at agad sumunod. I saw him wearing his helmet and he handed me another for me to wear. Siya pa ang nagsuot sa akin.

"Ang lapit lang naman ng park, Ryds. Bakit kailangan pa nating sumakay ng motor? Pwede naman nating lakarin." Sabi ko na ikinataas niya ng kilay. "Kung pwede nga, dinala ko nalang 'yung kotse ko. I don't want you to get tired." Sagot naman niya.

His little reasons make me flutter.

Napakatamad ng lalaking 'to. Alam ko naman na tinatamad 'yan maglakad.

Hinampas ko siya. "Aw, what was that for?" Tanong niya. Hinihimas pa ang parte kung saan ko siya hinampas ng malakas.

"You! Wag mo 'kong spoil-in. Baka masanay ako!" Naiiyamot kong sermon sa kaniya. "Sabi mo eh, sige. Go, maglakad ka nalang. Magmomotor ako. Mainggit ka." Pagpapalihi niya at sinimulang istartin ang makina. Nanlaki ang nga mata ko.

"I'm just kidding, you idiot!" Sigaw ko. Rinig ko ang mahina niyang tawa.

"Come on, sumampa ka na." Saad pa niya. Hindi na ako nagreklamo at pumayag na lamang.

I didn't realized he is already taking stolen pictures of me. Nanlaki ang mata ko. "Come on, wag mo 'kong picturan! Patingin ako! Anong hitsura ko diyan? Baka mukha akong ulikba!" Sigaw ko sa kaniya. He laughed at me. "Hoy, Ryder!"

Dinilaan niya lamang ako. "Look, you're as beautiful as the sunset behind you." Wika niya habang nakatitig sa akin. He removed strands of hair covering my face. Inirapan ko siya.

"Correction, I'm more beautiful than the sunset behind me." Biro ko. "Ahh! Azi, help! Humangin bigla, oh no! Azi, babe, baka matangay ka, be careful!" Ganti niya at niyakap ako. Puno kami ng tawanan.

We took a lot of pictures of us. Inagaw ko pa ang camera niya at siya naman ang pinicturan ko.

While reviewing the pictures I took, I noticed how stunning he is.

"Ryds, look at how this man is such a beauty. Ang swerte talaga ng babaeng pakakasalan nito." saad ko nang may halong biro sa tono. Itinuro ko sa imahe niya. He smiled. "Yes, I know I am. And you're the beast." Mahanging pahayag niya. Tinaasan ko siya ng kilay. "Aba! At bakit?" Mataray na tanong niya.

"Because, hmm.. You're sadist? And a beast in eating? What else, ah! Let's accept that I am much beautiful than you, and booty-ful." He proudly told me.

Napanganga ako. Agad ko siyang hinampas na pabiro ngunit napalakas kaya't napadaing na naman siya. "Aw, see? It looks like ikaw pa 'yung magtatanggol sa ating dalawa kung sakaling may manakit sa atin." Biro niyang muli. "Whatever, Ryds. Eh 'di ikaw na mas ma-pwet kaysa sa'kin!" Tugon ko na lamang. He laughed at my remarks.

--

Dumiretso kami sa mga bilihan ng pagkain at kumain muna ng miryenda. We just made fun of each other while eating, took pictures.

Matapos ay bumalik kami sa pwesto namin kanina. We talked about the future, our plans.

I can't help but to think of the consequences. What if he'd leave me?

I stared at the sunset. I thought of us. Kasi ang sunset, saglit lang ang kagandahan. At 'yung gandang 'yun, para nang.. perfect. Ang sunset, napakaperpektong tingnan. Pero oras na lumubog na siya nang tuluyan, mawawala ang ganda nito at ang liwanag ay mapapalitan ng kadiliman.

That's how I see my future if ever he'll leave me. I would be the sun's light before dusk when I'm with him, but once he leaves me, I'll be the sun that might never rise again.

I don't know what to feel kung sakaling mawala siya sa akin.

I hope he won't leave me.

I always miss his smile, each nights I think about him. I always cherish our memories.

"Ryder," I called him. Oh, hindi pa rin pala siya tumitigil sa pagpicture sa akin. "Hmm?" Sambit niya at lumapit sa akin. He leaned on my shoulder and reviewed the pictures he took. "I'm really lucky to have you. Please don't leave me, Ryder?" Wika ko.

He just smiled at me. "I love you, Azaleah. Remember that, okay? I won't leave you. I am lucky to have a beast like you, Azaleah." He said and kissed my forehead.

"And I'm lucky to have a beauty like you as well."

-----
heartalicien