my badboy

|| gebroken ||

-Nina-

"Weet je, je bent echt een klootzak!" schreeuw ik en smijt de deur dicht.

"Dan is het nu klaar!" schreeuwt Rye aan de andere kant van de deur.

"Eindelijk!" schreeuw ik terug. Ik hoor zijn scooter opstarten en hem wegrijden. Dan glijd ik langs de deur naar beneden en begin ik te huilen. Het is voorbij. Een relatie van twee jaar is dan nu officieel voorbij. Ik hield zielsveel van Rye, maar kennelijk was ik voor hem niet genoeg...

---

"Het is uit" huil ik aan de telefoon.

"Gelukkig" zegt Iris aan de telefoon. "Het werd tijd dat je inzag wat voor een sukkel het wat. Rye is echt de grootste eikel die ik ooit heb ontmoet" zegt ze. Iris is mijn beste vriendin en laten we het er maar op houden dat zij en Rye elkaar niet echt mochten.

"Ik mis hem" huil ik.

"Het is toch letterlijk pas vijf minuten uit?" vraagt Iris.

"Ja" snik ik.

"Hou dan je bek. Hoe kan je zo'n eikel missen?" vraagt ze. "Jij bent een prachtmens en hij is... ja niks eigenlijk" zegt Iris. Ik zucht en huil harder.

"Ik heb twee jaar van mijn leven aan hem verspild" huil ik.

"Ja, wasted time" zegt Iris. "Maar niet getreurd! Je bent pas 17, fucking knap, single en ready to mingle!" zegt Iris vrolijk. Ik kan de blijheid niet uit het gesprek halen. Ik blijf huilen. "Oké laat maar. We hebben een code 302, ik kom eraan met ijs en chocolade" zegt ze en ze hangt op. Ik laat me op mijn bed vallen en huil. De jongen waar ik met heel mijn hart van hield heeft mijn hart in miljoen kleine stukjes gebroken. Hoe kon hij dat doen? We hielden van elkaar en toch moest hij een ander wijf neuken. Ik gooi mijn kussen van het bed af en schreeuw. Ik gaf alles aan hem en dit is wat ik terug krijg. Pijn en verdriet.

---

Iris komt mijn huis binnen met ijs en chocolade. "Ik zei het je" zegt ze en geeft de bak ijs aan mij. "Hoe vaak heb ik gezegd dat het een eikel is?" vraagt ze.

"Ja ja ik weet het wel oke" snik ik en pak een lepel uit de keukenlade. Ik open de bak ijs en neem een grote hap.

"Maar meid, je vindt sowieso iemand veel beter dan die Rye" zegt ze en breekt de chocolade. Bij zijn naam begin ik weer te huilen. "Stop met janken!" zegt Iris bot.

"Ik kan het niet helpen" zeg ik. "Het waren toch twee jaar" snik ik.

"Ja, twee domme jaren. Ik zei al vanaf de eerste week dat het over zou gaan" zegt Iris kortaf en pakt de lepel uit mijn hand. Zij neemt ook een grote hap. "Ik word nog depressief van jou" zucht ze. Ik zucht ook en veeg mijn tranen weg. "Weet je wat jij nodig hebt?" vraagt Iris. Ik haal mijn schouders op. "Een avondje stappen" zegt ze. Ik schud mijn hoofd.

"Nee dankje" zeg ik.

"Je gaat gewoon hoor. Ik ben uitgenodigd voor een feest. Ik ga niet zonder jou" zegt Iris.

"Ga maar wel zonder mij. Ik wil even alleen zijn" zucht ik. Iris kijkt me teleurgesteld aan.

"Prima, dan blijf jij lekker saai hier" zegt ze.

"Oké" zeg ik en pak een stuk chocolade. Ik kijk uit het raam bij de keuken en zucht. Ik ga Rye nooit meer kunnen vergeten. Zijn blonde haren, zijn groene ogen, zijn glimlach. Ik haal een keer diep adem om mijn tranen binnen te houden.

---

Het is half 11 in de avond. Iris stuurt me foto's van het feest met teksten als: 'jammer dat je dit mist' en 'het is zoooo leuk'. Ik geloof echt wel dat het leuk is, maar het laatste waar ik op zit te wachten is mensen die hun best gaan doen om mijn verdriet weg te halen. Laat mij maar even pijn hebben en verdrietig zijn. Is dat niet hoe iedereen over een breuk heen komt? Ik sta op en trek mijn jas aan. Een frisse lucht zal me goed doen. Mijn ouders zitten beneden tv te kijken. "Ik ga even een stukje lopen" zeg ik.

"Doe voorzichtig" zegt mijn vader.

"Ja, doe ik!" roep ik en sla de deur achter me dicht. Ik loop de straat uit en loop dan richting het centrum. Er is tenslotte een kermis en kermis betekend eten en eten betekend een blije ik. Ik pak mijn telefoon uit mijn zak en stop oortjes in mijn oren. Ik zet een verdrietige afspeellijst op en kijk naar de grond. Rye was echt een heel leuk vriendje, maar hij kon geen genoegen nemen met alleen ik. Hij wilde meerdere meiden. Puur omdat ik nog niet klaar was voor seks, maar ik was er net een beetje klaar voor aan het worden. Wist ik veel dat hij intussen al met vijf andere meiden naar bed was geweest. Ik hoor een toeter.

"Godver, kijk uit ofzo takkewijf" hoor ik een boze jongensstem zeggen. Ik draai me om. "Ga van de weg af!" schreeuwt een jongen op een motor. Ik stap aan de kant. Hij kijkt me boos aan. De jongen draagt geen helm, dus ik kan zijn gezicht goed zien in het licht van de straatlantaarn boven me. Zwart haar en helderblauwe ogen. Ik staar hem aan. "Dankjewel" moppert hij en passeert me. Hij geeft vol gas en is binnen een paar seconden uit mijn zicht verdwenen. Kutjoch. Waar haalt hij het lef vandaan om zo tegen me te praten? Ik zucht en strompel verder naar de kermis.