my badboy

|| dankbaar ||

-Nina-

Ik druk de wekker uit. Dexter kreunt en rolt op zijn andere zij, met zijn rug nu naar me toegekeerd. Ik doe de gordijnen een klein stukje op en druk een kus op Dexter zijn schouder. 

"Waar ga je heen?" vraagt hij met een hese ochtendstem. 

"Ik ga me klaarmaken voor school," zeg ik. "En daarna ga ik een ontbijtje voor je maken en een lunch, als je naar school gaat." Dexter mompelt wat en trekt de gordijnen weer dicht. Ik glimlach en loop naar de badkamer. 

Ik haal de ingevlochten vlechtjes uit mijn haar en haal een hand door mijn nu gekrulde haren. Ik poets mijn tanden en doe wat make-up op en tot slot wat parfum en deodorant op. Dan loop ik terug naar mijn slaapkamer. Ik kijk naar Dexter die nog steeds in bed ligt. 

Ik open mijn kledingkast en pak er een skinny jeans en een topje uit. "Dexter?" vraag ik. 

"Mhm?" mompelt hij. 

"Hoe laat heb je les?" Ik trek mijn pyjama-shirt uit en trek mijn bh aan. 

"Geen idee," zegt hij. "Ik denk dat ik niet naar school ga." 

"Je kan niet alleen hier blijven. Dat vind mijn vader denk ik niet goed," zeg ik. Hij kent Dexter pas net, dus hij zal niet nu al al dat vertrouwen hebben. Ik trek mijn topje en broek aan.

"Ik ga dan wel naar een vriend van me," zegt Dexter. 

"Misschien moet je naar school voor afleiding." 

"Met deze wonden ga ik niet op school rondlopen." Ik kom bij Dexter op het bed zitten en buig over hem heen. Ik druk een kus op de zijkant van zijn lip. 

"Hoe gaat het nu met je?" vraag ik. Dexter heeft zijn ogen nog steeds gesloten. 

"Het gaat wel. Het is niet de eerste keer." Dat had ik zelf al uitgevogeld.

"Wil je me nu vertellen wie het heeft gedaan?" 

"Nee." Ik stap weer van het bed af. 

"Oké," zeg ik. "Wat wil je eten?" vraag ik. 

"Ik heb geen honger," zegt Dexter. 

"Je moet wat eten, Dex." 

"Ik moet niks!" zegt hij boos en hij draait zich om. Ik ben verbaasd door zijn plots boze reactie. 

"Je mag in ieder geval een beetje dankbaar zijn," zeg ik na een tijdje. "Wees blij dat je hier mocht slapen en mag blijven zolang je wilt." Dexter zucht en draait zich weer om. 

"Ik ben je ook dankbaar," zegt hij. 

"Klinkt echt alsof je het meent. Ik ga ontbijten, Dexter, en daarna ga ik naar school." Ik loop zonder een reactie van hem af te wachten naar beneden. Mijn vader is al op zijn werk. Het briefje op de keukentafel geeft dat al weg. 

Nien,

ik ben wat eerder vertrokken naar werk. Ik haal vanavond even iets lekkers te eten voor jou en Dexter. 

x papa. 

Ik leg het briefje weer op de tafel neer en maak voor mezelf een ontbijtje. Yoghurt en een crackertje. Ik ga voor de tv zitten met mijn schaaltje en kijk naar 'the big bang theory'. Halverwege het eten hoor ik de woonkamerdeur opengaan. Ik draai me om en zie Dexter de woonkamer inlopen. Hij heeft zijn broek al aan en staat nog met zijn shirt in zijn hand. 

Hoewel ik hem het liefst zou willen zoenen nu, ben ik nog wel boos op hem. Niet eens een beetje dankbaarheid. Hij kan niet eens een klein beetje dankbaarheid tonen. 

"Ga je wel naar school?" vraag ik. 

"Ik ga minimaal een uurtje naar school. Daarna wacht ik wel tot jij klaar bent met school. Ik ga even roken, dus ik kom over 10 minuten weer naar binnen." Ik knik en kijk hoe Dexter de tuin inloopt. Onderweg trekt hij zijn shirt aan. Uit zijn broek pakt hij een pakje sigaretten en een aansteker. Ik eet mijn yoghurt op en zet mijn spullen in de keuken. Dan pak ik mijn jas van de kapstok en loop ook de tuin in. 

"Sorry," zeg ik. 

"Waarvoor?" vraagt Dexter. Hij neemt een trekje van zijn sigaret. 

"Dat ik vragen blijf stellen. Ik wil gewoon weten wie je pijn heeft gedaan." 

"De persoon die het heeft gedaan heeft me geen pijn gedaan," zegt hij. 

"Je hebt letterlijk wonden in je gezicht. Dat moet pijn hebben gedaan, Dex." 

"De eerste keren wel ja, maar daarna raak je eraan gewend. Ik heb die persoon al jaren buiten mijn hart gesloten, de pijn voel ik niet meer." Dexter kijkt me nu pas recht in mijn ogen aan. "Ik vertel je uiteindelijk echt wel wie het is, maar daar is het nu nog te vroeg voor." 

"Dat snap ik wel," zeg ik. Dex neemt nog een trekje van zijn sigaret en blaast de rook weer uit. Hij leg zijn hand op mijn wang en wrijft erover heen. 

"Je ziet er goed uit, Nien," zegt hij. Ik glimlach. Dexter drukt een kus op mijn lippen. 

"Hoe lang denk je dat hier blijft?" vraag ik. 

"Ik ga vanmiddag spullen halen van huis, zodat ik in ieder geval een paar nachten kan blijven, als je vader dat goed vind."

"Van mijn vader mag je zolang blijven als je wilt." 

"Ik neem aan dat hij ook zijn privacy wilt, dus ik zal niet te lang blijven." Ik druk nog een kus op Dexter zijn lippen. 

"Ik vind het niet erg als je lang blijft," zeg ik. Dexter glimlacht. 

"Je bent te lief, Nientje," zegt hij. Nu glimlach ik. 

-

Ik loop mijn school uit. Zoals verwacht staat Dex bij mijn fiets te wachten. "Goed schooldagje gehad?" vraagt hij. Ik knik en geef hem een kus. 

"Wat heb jij gedaan?" 

"Ik heb ergens gezeten met een klasgenoot van me, tot jij klaar was met school." 

"Een klasgenoot?" 

"Maarten uit mijn klas, maar die ken je niet." 

"Oké," zeg ik. Ik haal mijn fiets van het slot af. "Ben je al thuis geweest?" vraag ik. Dexter knikt. "Geen confrontaties gehad met mensen?" 

"Nee. Ik was even alleen thuis." Ondertussen heb ik mijn fiets van het slot gehaald en uit het fietsenrek getrokken. Ik overhandig mijn fiets aan Dexter en ga achterop zitten. "Hoe laat is je vader thuis?" 

"Rond zes," zeg ik. 

"Dan hebben we nog wel even tijd om iets anders te doen," zegt Dexter en hij legt tijdens het fietsen zijn hand op mijn been. 

"Ik weet niet waar je aan zit te denken," zeg ik. Ik hoor Dexter lachen. "Wat?" 

"Dat je zo onschuldig bent," zegt hij.