my badboy

|| af en toe ||

-Dexter-

Daar sta ik weer voor het grote, witte huis. De zoen met Sarah deed me beseffen dat ik slecht bezig ben. De vlinders leiden me naar Nina en alles wat ik kan doen is Nina pijn doen. Het minste wat ik kan doen is mijn excuses aanbieden. Ik bel aan. Iris staat in de deuropening in haar badjas. "O hallo" zegt ze. "Nina is in de badkamer" zegt ze gelijk.

"Kan je aan haar doorgeven dat het me spijt voor gisteren?" vraag ik.

"Kom binnen. Dan geef je het straks zelf even door. Ze heeft me alles al verteld en het lijkt me beter als je zelf je excuses aanbiedt" zegt Iris en ze stapt opzij zodat ik naar binnen kan lopen. Ik stap naar binnen en wordt door Iris naar de woonkamer begeleidt. Een jongen komt zonder shirt de keuken uitgelopen.

"Hallo" mompelt hij. "Ian" stelt hij zichzelf voor en hij gaat achter Iris staan.

"Dex" zeg ik kort terug en ik kijk even naar de hal. "Ik ga naar boven" zeg ik en kijk naar Iris.

"Ja tuurlijk. Ga je gang" zegt ze. Ik loop de hal in en de trap op.

"Nina?" vraag ik. Ik hoor gemompel vanuit een kamer achterin de gang. Ik loop op het gemompel af en klop op de deur waar het geluid achter vandaan komt.

"Ja?" hoor ik Nina's stem vragen.

"Nina. Je mag best boos op me zijn, maar ik wil dat je weet dat het me spijt voor gisteren" zeg ik. Ik hoor gezucht en dan gaat de deur voorzichtig open. Nina's gezicht verschijnt in de deurkier. Ze ziet er prachtig uit. Kutvlinders. Nina keekt me even fronsend aan. Waarschijnlijk vanwege de blauwe plekken in mijn gezicht. 

"Dat je weet waar Iris woont, betekend niet dat je zomaar langs mag komen" zegt ze dan bot en ze sluit de deur weer. Ik zucht en open de deur weer. Nina kijkt me verschrikt aan en ze trekt de handdoek strak tegen zichzelf aan. Ik wist niet eens dat ze geen kleding aanhad, maar god, wat is ze knap. Godver. Kutvlinders. "Dex, ga weg" zegt ze. "Ik wil je niet meer zien"

"Ik ga zo weer weg, maar eerst moet ik nog sorry zeggen" zeg ik.

"Nou je hebt het gezegd. Nu kan je weer gaan" zegt Nina. Ik vouw mijn armen over elkaar.

"Nina, niet zo doen" zucht ik. "Het spijt me oprecht voor wat ik gisteren heb gezegd" zeg ik.

"Zegt de klootzak" zucht Nina.

"Zegt het takkewijf" zucht ik. Nina kijkt me waarschuwend aan. 

"Jij noemde me een takkewijf omdat ik niet naar de kermis wilde" zegt ze. "Dat is niet eens een legitieme reden om boos op me te zijn" 

"Daarvoor zeg ik toch sorry?" vraag ik. 

"En daarna zeg je het gewoon weer" zucht Nina. 

"Omdat jij me een klootzak noemde, alweer" zeg ik. "Het spijt me, oké?" vraag ik. 

"Prima" zucht Nina. "Wil je nu dan alsjeblieft uit de badkamer gaan zodat ik me kan omkleden?" vraagt ze. Ik knik en sluit de badkamer deur achter me wanneer ik weer op de gang sta. 

---

Nina stapt na een paar minuten de badkamer uit. "Wanneer ga je weg?" zucht ze en ze loopt langs me af naar de slaapkamer. 

"Ik zal Ryan met rust laten" zeg ik. Nina kijkt me over haar schouder heen aan en schudt glimlachend haar hoofd. 

"Eerst zien, dan geloven" zegt ze. 

"Oké prima" zeg ik en loop achter haar aan de slaapkamer in. "Heb je al met je ouders gepraat?" vraag ik. 

"Ik heb vanochtend met mijn vader gebeld" zegt Nina. "Maar de scheiding is al helemaal rond" zucht ze. "Ik kan ze niet meer bij elkaar houden" Nina's stem slaat over. Ze gaat op de rand van het bed zitten en kijkt naar het plafond. "Maar ach" zegt ze. "Ga je weer?" ze kijkt me aan. 

"Wil je dat ik ga?" vraag ik en leun tegen de deuropening aan. 

"Ja" zegt Nina kort en ze veegt een traan weg. Oké, deze situatie is nieuw voor me. Ik heb nog nooit een meisje zien huilen om iets wat er echt toe doet. Op school huilen meiden al als een een vlek op hun schoen zit, maar Nina huilt om de scheiding van haar ouders. Ik weet niet wat ik moet doen, dus ik loop naar haar toe en trek haar van het bed af. Ik sla mijn armen om haar heen en trek haar tegen me aan. Ik voel Nina's lichaam schokken tegen dat van mij. Ze huilt nu echt. 

"Rustig maar" zeg ik en wrijf over Nina's achterhoofd heen. Ze slaat haar armen om me heen en huilt op mijn borst. Ik hoor voetstappen achter me. Ik draai mijn hoofd om en zie Iris staan. 

"Wat heb je nu weer gezegd?" vraagt ze boos. Nina laat me los en veegt haar tranen weg. 

"Hij zei niks" zegt Nina. 

"Ik zei niks" zeg ik tegelijkertijd. Iris kijkt naar Nina. 

"Waarom huil je dan?" vraagt ze. 

"Niks" zegt Nina en ze haalt een hand door haar haren. 

"Oké, dan ga ik weer" zegt Iris en ze loopt de slaapkamer weer uit. Nina glimlacht voorzichtig naar me. 

"Sorry" zegt ze met een rilling in haar stem. "Ik stel me weer aan" ze loopt naar de slaapkamerdeur. Ik volg haar. "Waarom deed je gisteren zo gemeen?" verandert ze het onderwerp.

"Omdat jij..." ik stop met praten. Laat ik het voor een keer eens niet op haar afschuiven. "Omdat ik een eikel ben" zeg ik. Nina knikt. "Dat ik dat zei betekend niet dat je ermee in hoeft te stemmen" lach ik. 

"Wat is er met je gezicht gebeurd?" vraagt Nina en ze raakt zachtjes mijn kaak aan. Er gaan allerlei tintelingen door mijn lichaam. Nina wrijft zachtjes over de blauwe plekken heen. 

"Een ongeluk met de motor" zeg ik. 

"Je rijdt ook veel te hard" zegt Nina. "Doet het pijn?" vraagt ze. Haar bezorgdheid voelt fijn. Het voelt echt. Ze doet niet net alsof ze bezorgd is om me te krijgen, want ze wil me überhaupt niet krijgen. 

"Nee hoor" zeg ik. "Ik overleef het wel" Nina glimlacht en kijkt bezorgd naar de krassen op mijn wang. "Het doet echt geen pijn" verzeker ik haar nog een keer. 

"Oké" zegt ze. Ze haalt haar hand van mijn wang af en glimlacht naar me. God, ik wil haar zo graag zoenen. Ik veeg nog een paar tranen van haar wangen af. 

"Je weet dat het niet erg is dat je hebt gehuild he?" vraag ik. Nina haalt haar schouders op.

"Ik wil niet dat je denkt dat ik over-emotioneel ben" zegt ze. 

"Dat denk ik niet. Het is heel normaal dat je hierom huilt" zeg ik. Weer haalt Nina haar schouders op. Ik wrijf over haar wang heen. Nina kijkt me recht in mijn ogen aan en glimlacht. 

"Je bent af en toe best aardig" zegt ze. Ik lach. 

"Af en toe is goed" zeg ik. "Maar het moet niet te gek worden" Nina grinnikt even en bijt dan even op haar lip. 

"Af en toe lijkt me prima" zegt ze. "Klootzak" voegt ze er glimlachend aan toe. 

"Takkewijf" zeg ik. Nina lacht. Ze is prachtig. De kutvlinders nemen plots de overhand en voor ik het weet druk ik mijn lippen op die van haar.