6

5.8K 761 27
                                    

[ Zawgyi ]

Chanyeol ကုတင္ေပၚက ျဖဴလႊလႊပံုရိပ္ကေလးကို ထိုင္ၾကည့္ေနမိသည္။

ခြဲစိတ္ခန္းထဲ 5နာရီနီးပါးဝင္ခဲ့ရၿပီး ေဆး႐ွိန္ျဖင့္
ေမ့ေျမာေနေသးေသာ ေကာင္ေလးသည္ အျမဲတေစတက္ႂကြေနသည့္ သူ႔ပင္ကိုယ္ပံုစံကေလးႏွင့္မတူစြာ....။

ေအာက္စီဂ်င္ပိုက္ကေလးနဲ႔ Baekhyunက တကယ္ကိုတျခားတစ္ေယာက္လိုပင္။

'Baek.. Baekhyuneeေလးကေလ.... သူ... သားရဲ႕ ေစ့စပ္သတင္းကိုၾကားၿပီး......'

ကုတင္တဖက္ျခမ္းမွေျပာလာတဲ့ Mrs.Byunရဲ႕ စကားေၾကာင့္ Chanyeolေခါင္းတစ္ခုလံုးပူထူသြားသေယာင္ပင္...။

"အမွန္ဆို... အန္တီ သူ႔ကိုတစ္ေယာက္တည္း... မထားခဲ့သင့္ဘူး.....
မျဖစ္ႏိုင္တာေၾကာင့္.... အရမ္းငိုေနတဲ့ ကေလးကို အန္တီ... ေသခ်ာႏွစ္သိမ့္မေပးခဲ့မိဘူး.... တစ္ေယာက္တည္း..... တစ္ေယာက္တည္းထားခဲ့မိတယ္...."

ငိုသံေရာေနေသာ စကားတို႔ကို Chanyeolနားလည္သလိုေတာ့႐ွိသည္။
ထို႔ေၾကာင့္လည္း သူအားနာရသည္။

"ကြၽန္ေတာ္..... ေတာင္းပန္ပါတယ္"

Chanyeol၏ေတာင္းပန္စကားေၾကာင့္ Mrs. Byunမွာ ျပာျပာသလဲႏွင့္ေခါင္းခါျပလာသည္။

"မဟုတ္တာ... မဟုတ္တာကြယ္...
သားေတာင္းပန္စရာမလိုပါဘူး..."

ငိုေနေသာ Mrs. Byunကို ႏွစ္သိမ့္ေပးဖို႔ရာ စကားလံုး႐ွာမရခဲ့....။
အျပစ္႐ွိသူတစ္ေယာက္လိုခံစားေနရသည္ေၾကာင့္ ေျပာစရာစကားကင္းမဲ့ေနတာလည္းျဖစ္ႏိုင္သည္။

ကုတင္ေပၚကအိပ္ေမာက်ေနတဲ့ ေကာင္ေလးကေတာ့ တကယ္ကိုအျပစ္ကင္းေနသေယာင္....။

                      .............

Baekhyun ထိုင္ခံုတစ္ခုတြင္ထိုင္ေနတာျဖစ္သည္။

သူ႔ေ႐ွ႕တြင္လည္း လူေတြအမ်ားႀကီး အသီးသီးထိုင္ေနၾကေသးသည္။
သူထိုင္ေနရာက ေနာက္ဆံုးတန္းတြင္ျဖစ္ၿပီး တစ္ေယာက္တည္းမို႔ သူ႔အားမည္သူမွသတိမထားမိၾက....။

Baekhyunေ႐ွ႕တည့္တည့္သို႔ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ သတို႔သားဝတ္စံုျဖင့္ ခန္႔ခန္႔ညားညား႐ွိေနသည္ကိုျမင္လိုက္ရသည္။

NonchalanceWhere stories live. Discover now