Glaiza's POV
"Krystal, bakit ang bilis mo naman? Nakita mo-" Kusa itong tumigil sa pagsasalita ng siya ang malingunan nito. "G-Glaiza? Anong ginagawa mo dito? Nasan si Krystal?" Takang tanong nito.
Ano nga ba ang ginagawa niya dito? Di ba kaya nga siya napapadpad sa ibat-ibang bansa ay dahil sa pag iwas niya dito tapos ngayon sa isang text lang sa kanya ni Krystal na nagsasabing tatalon daw ata ang Unnie Rhian nito dahil daw sa depression sa kanya ay naniwala siya agad, lalo pa nga at ayon sa locator ay nasa rooftop nga ang mga ito.
"Tinext ako ni Krystal, nagaalala daw kasi siya sayo, dahil para ka daw yatang nagbabalak tumalon dyan." Walang emosyon na sabi niya. Kung kaharap lang niya ngayon si Krystal ay baka nasakal na niya ito. Dahil malinaw na sa kanya ngayon na isinet-up lang siya nito. Eto ata iyong tinutukoy na bonus ng babaitang iyon.
"Ako? Tatalon? Bakit?
"Eh, depressed ka daw dahil sa pangyayari kahapon, e."
Bigla itong tumawa ng nakakainsulto para sa kanya.
"Ako? Depressed? Gawa nung kahapon? Ang tagal na nating magkakilala, Glaiza. Sabihin mo nga sa akin, kailan na ako naapektuhan sa mga babae o kahit lalaking nagkakagusto sayo?"
Tama nga naman ito. Kahit kasi noong sila pa ay never itong nagselos. Pinababayaan lang siyang palagi nito. At ng kumprontahin niya ito tungkol doon ay ito lang ang isinagot nito sa kanya - "Masyado akong maganda para ma insecure sa iba at secured naman ako, na ako lang ang mamahalin mo, di ba. Kahit madami pa ang magpakita ng interest sayo." At tama nga naman ito doon.
"Alam kong naalala mo pa ang isinagot ko sa iyo noon ng kumprontahin mo ako. At iyon pa rin ang sasabihin ko sayo ngayon, dahil sigurado akong may nararamdaman ka pa rin sa akin, kahit pa itanggi mo. Hindi mapupunan ng kahit lahat ng half sisters ko ang puwang na iniwan ko sa puso mo, Glaiza."
Hindi siya agad nakaimik at tila pa siya nanigas sa kinatatayuan at kahit ng lapitan pa siya nito ay nanatili lang siyang nakatayo doon. Huminto ito sa tapat niya at inilapit pa ang mukha sa kanya. Kung mayroon ngang magbibirong magtulak sa kanya ay siguradong mahahalikan niya ito.
"Tama ako di ba, ako pa din ang laman nito." Ipinatong nito ang palad sa dibdib nya, sa tapat ng kanyang puso.
Napaatras tuloy siya sa takot na malaman nito ang pagreregudon ng kanyang heart beat.
"Tama na, Rhian! Masyado kang bilib sa sarili mo! Matagal na akong walang nararamdaman sayo!" Madiing sabi niya. Nagagalit kasi siya dahil totoo naman ang lahat ng sinabi nito, kaya tumalikod na lang siya.
Sakto namang bumukas ang elevator at palabas doon si Krystal na may dalang mga tinake-out na pagkain.
"Mga Unnie, sorry kung medyo natagalan itong food, ha."
"Mag-uusap tayo mamaya!" Ani ko kay Krystal, bago ko ito nilampasan.
"Sige, Glaiza! Layasan mo na ulet ako! Dyan ka naman magaling e, sa pag-iwas!
Sigaw sa kanya ni Rhian, pero hindi na siya lumingon at tuluyan ng sumakay ng elevator.
----------
Krystal's POV
"Unnie, what was that?" Takang tanong niya.
"Cause ng kasinungalingan mo!"
Napakagat na lang siya ng labi dahil alam naman niyang guilty siya.
"Sorry, Unnie." Sinamahan pa niya iyon ng isang malupitang bow.
"Marunong ka na namang mag commute di ba?" Tanong nito.
