The Gangster Heirs

Heir 15: Apart

Heir 15 ♚ Apart

Nathaniel Gabriel's POV

Tahimik akong nakatingin sa kawalan, nangungulila pa din ako. Ilang linggo na simula ng mawala s'ya. Pero ako naiiwan sa mga panahong kasama s'ya.

Nag-re-reminisce sa mga panahong kasama ko s'ya. I was wondering, kelan kaya ako magiging okay? Kelan kaya ako sasaya?

Obviously, alam ko na ang sagot sa mga tanong ko, Hindi na. Tanga tanga mo kasi Gab, Kung 'di mo s'ya pinabayaan edi, sana buhay pa s'ya. I said to myself.

Tumindig ako mula sa pagkakahiga sa Kama ko, at nagsimulang maglakad palabas ng school. Hindi ako sinisita ng guard o ng Kung ano pa man, anak ako ng isa sa shareholders dito, kaya nagagawa ko kung ano ang gusto ko.

Habang naglalakad, napa-isip ako. San ba ako pedeng pumunta? Wala akong maisip kaya nagdecide na Lang ako na maglakad hanggang sa may Makita na magandang pagpahingahan.

Hindi ko alam pero, sa isang lugar ako dinala ng paa ko. Sa park... Sa park Kung saan ko nahila si Light noon Kung saan ko s'ya unang nakita.

"Light," I softly whispered. How come na dito ako dinala ng paa ko? Dahil ba sa sobrang pangungulila ko sa'yo Light? Dahil ba umaasa pa din ako na makikita Kita dito?

Oo nagbago ang pakikitungo ko sa Iba, pero Hindi nabago nun ang pangungulila, ang lungkot, ang pagmamahal ko sa'yo, Light.

How I miss those smiles, those laughs, those eyes. The whole you. God knows how much I've missed you. Please come back... Bumalik ka na. Then, tell me it's just a dream-- a painful dream; a nightmare.

Tandang tanda ko pa 'yung annoyed face n'ya noon. Napangiti na lang ako ng mapait ng maalala ko ang una naming encounter.

"Hey, Ms. Dauntless!" Sita ko sa kaniya.

"Wanna say thank you?" I asked.

"Heck no." She immediately answered. Grabe! 'Di marunong mag-thank you. Tsk. Tsk. Tsk.

"Woah, di ka marunong tumanaw ng Utang na loob?" I sarcastically retorted.

"Hell yeah. And I didn't asked for your help anyway." Inis na sabi n'ya. Sa loob loob ko, gusto ko ngumiti, napaka-candid n'ya. S'ya Lang ang unang naka-sigaw at naka-Sita saakin ng ganito. She must be something.

"Wow ms. Dauntless. Thank you ah. Thank you. I just saved you from that predicament." I sarcastically said. Nakakatuwa 'yung annoyed expression n'ya.

"You just saved me? You just intruded!" She screeched.

"Woah. Woah. Woah. Stop shouting. Mag-tha-thank you ka Lang di mo pa magawa." Now I'm pissed. Na sobra na s'ya, akala mo Kung sino na. Though, I'm still amused. Fvck! What the hell is happening to me?