Carrying The Demons Child

Chapter 24

Busangot ang mukhang sinuot ko ang isang maong na puti at puting blouse ba hapit sa aking katawan. This bastard knows how to play games. He really knows how his enemy think kaya ipinasuot nya sakin ang kulay na malingat man sya ay malalaman nya gad kung may nagbago ba sakin. This bastard.

Suot ang bigay nito at inabot ko naman ang bili nyang sandal. Napataas ang kilay ko lang makitang itim naman ang kulay non. Nakataas ang kilay na tinitigan ko sya habang nakatalikod sakin.

"Where are we going?" Demanding kung untag. Sumilup sya sakin at niligpit ang laptop at tinago yon sa bag sa gilid nito. Nagkibit ito ng balikat at pinunasan ang iilang patak ng pawis sa noo. Oh, this boy.

"OB-Gyne. Might check how is the h-he." For the first time ay ngayon lang ito nautal. Nga naman. His not sure kung babae o lalaki o pagkain lang ang dinadala ko. Kahit magaling sya nginginigin parin sya kung anong itatawag sa baby nya. Parang ngayon lang ito nanghula ng sasabihin. His cute. Umirap ako at tumayo. Sukbit ang maliit na purse ay tumungo ako sa pintuan. Yes, you read it right. I think Im not his hostage anymore.

San ka nakakita ng kasing ganda ko na hindi nagawan ng paraan para hindi makatakas. Sa ganda kung to imposible magtagal ako ng isang buwan bilang bihag. Sa ganda kung to? Sila ang handang magpa-alipan para sakin.

"Tara na." Naiinip kung untag. Nang silipin ko ito ay abala ito sa cellphone at natipa. "Anong ginagawa mo?" Natiim ang titig ba tanong ko.

Ni hindi man ba sya mag abala na tignan ako na I finallt dress up nice na and how gorgeous I can be? Lumingon ito sakin. Hindi ko mabasa ang kanyang isiisip pero it doesnt matter. Ang mahalaga ngayon ay makakalabas na ako sa bahay na ito na walang kawalis walis. Urgh.

Tila Doña akong hinihintay ang aking alipin na pagbuksan ako ng pinto. Suot ang shades na binili nito kung saan ay mas nagmumukha akong nakabili ng basurang building na ito na handa ng ipa-demolish. Taas kilay akong tumingala rito. Bagot na bagot ang ekspresyon ng mukha nito na tila nalaman nyang naungusan ko sya.

Aba, kasalanan ko pa ba?

Pagbukas ng pintuan ay bumungad sakin ang magkaparehang magkahawak kamay sa hallway. Halos umabot na sa baby bangs ang aking kilay dahil medyo maayos naman pala ng building madumi na ang kulay abo nitong pintura pero dahil na-expose ako sa napakaduming lugar. Maayos at mukhang malinis naman ang mga taong nakikita ko. Pero bakit..Sinamaan ko sya ng tingin ng may mapagtanto. Tumikhim sya. Mukha alam kung anong iniisip ko.

"Did you purposely rent the worsiest room for me?" Hindi nakapaniwalang tanong ko rito? Ganon lang ba ako nararapat sa paningin ko? Umawang ang labi ko at kinalma ang sarili. Hindi ako makapaniwala sa lalaking ito.

Nagkibit ito ng balikat at hindi pinansin ang nag uusok kung kaluluwa. Dumiteso ito sa elevator na ikinagilalas ko. Akalain mo nga naman may elevator pa ang lintik na building na ito?

"What the hell?" Pakiramdam ko isa akong matanda ng tumaas ang altapresyon at sa unang pagkakataon ngayon ko lamg binanggit ang salitang iyon. "Oh, Ghad. This is annoying." Mahinang usal ko. Kinalma ko ang sarili at pumasok sa elevator. Prenteng sumandal ito at tinitigan akong mabuti.

"What." Pikon na pikon kung sikmat. Hindi ko mabasa kung anong iniisip nya. Inangilan ko ito at tinalikuran. Pumwesto ko sa pinakagilid malayo sa kanya kanda irap ako at halos tumirik ang mata ko sa iritasyon. Kapag talaga lagi lagi akong mai-stress papangit ako. Baka maging number 2 nalang ako sa pinakamaganda sa lahi namin.

Tumunog ang elevator badya na may papasok sa elevator. Inayos ko ang sarili upang hindi ako mapagkamalang babaeng may sama ng loob sa mundo.   Hindi ako papayag na magmukhang bitter at stress dahil sa timawang na lalaking ito. Ako ang iniiyakan at ang sinasamba at ako ay ginapang nya!