The Two Weeks Relationship

Chapter 11

Hindi ko alam kung paano ako nakasurvive kagabi, basta ang alam ko, tinulak ko na lang siya at tumakbo na papasok ng bahay. First time kasi iyon, e... Naging kami ni Alex pero hindi naman kami umabot sa ganoong punto, hanggang sa pisngi lang. Pero 'yung kay Xzayvian... Hindi ko alam kung paano ko siya haharapin.

Alam ko naman na lasing lang siya noon pero kasi, iba talaga, parang ayoko na tuloy lumabas ng bahay. Tiyak kasi na magiging awkward kapag nagkita kami! Sana lang, hindi niya maalala iyong nangyari kagabi kasi lasing naman siya, pero paano kung naaalala niya pa rin? Mamamatay yata ako sa sobrang awkward! Kaso, ayoko namang sayangin 'yung araw na 'to o 'yung araw bukas, kasi ilang araw lang naman kaming magkasama tapos aalis na ako papuntang China.

Nakarinig ako ng sunod-sunod na katok sa pintuan. Ito na siya. Nanatili lang akong nakahiga at nakatalukbong sa kumot, sure ako na si Xzayvian iyan pero ayokong buksan iyong pinto, hindi ko alam kung paano ko siya haharapin. Hindi naman ako iyong humalik pero ako pa iyong natatakot na makita siya. Pero kahit na, hindi talaga ako lalabas. Lalabas ako pero mamayang 2pm na, kapag papasok na ako sa café.

Ilang minuto pa siya sa pagkatok pero nagsawa rin yata kaya umalis na, wala na akong narinig na katok, e. Mabuti naman at umalis na siya, tinanaw ko 'yung orasan ko, 9:16am na pala. Okay. Ilang oras na lang akong hihiga at maghihintay dito bago lumabas. Kaya ko ito, hihiga lang naman o... sa sala na lang ako, manonood ng TV.

Tumayo na ako, niligpit ko muna iyong pinagtulugan ko 'tsaka ako lumabas ng kwarto, sakto namang bumukas iyung pinto ko.

Wait... Bumukas? Nakalock iyan, ah?

Nakita ko si Xzayvian na pumasok, sinara niya 'yung pinto. Nanlaki agad iyong mata ko, anong ginagawa niya rito? Paano siya nakapasok? Tumalikod agad ako at tumakbo papuntang kwarto. Hala! Ba't ba walang pinto 'tong kwarto ko? Kurtina lang 'yung nakapartition. Humiga ako at nagtalukbong ng kumot. 'Wag kang papasok dito. Cross fingers.

"Luan..." Ramdam ko iyung pagpasok niya rito sa kwarto dahil sa yabag ng paa. Ba't ka pumasok? Nanatili lang akong 'di gumagalaw. I heard him sighed. "Hey," napasinghap pa ako nang tapikin niya ako.

Ano bang dapat kong gawin? Tumayo bigla sabay takbo palabas ng bahay? O magpakain na lang ako sa lupa? Ano ba iyan!

"Uh... S-Sorry," napatigil ako sa pag-iisip nang marinig ko siyang magsalita. Sorry? Para sa paghalik niya? E? "Nirerespeto kita. Promise. Pero, hindi ko kasi napigilan, 'tsaka wala ako sa wisyo ko noon... alam mo naman na lasing ako, 'di ba?" He sighed again. "Sorry ulit. Naiintindihan ko naman kung hindi mo ako kakausapin. But, if you need me or you have a problem, you can talk to me, I'm always here... for you," napangiti na lang ako. Sabi ko nga, hindi talaga mawawala 'yung sweetness sa katawan niya, e. Kainis na iyan.

Mga 30 minutes pa akong nakahiga pero hindi ko na siya maramdaman, siguro wala na. Tumayo na ako at nag-inat-inat. Anong oras na ba? 10am na? Hindi pa ako nagsasaing! Oh, my gosh.

Paglabas ko ng kwarto, hindi ko alam iyong ire-react ko nang makita ko siyang nandoon sa may lababo at naghuhugas ng mga pinggan. Nandito pa rin siya? Bakit ba ang tibay niya pagdating sa akin? Lalo akong nahuhulog, e.

"Xzayvian," pinatay niya iyong gripo at tumingin sa akin. He smiled.

"Gising ka na pala. Diyan ka muna sa sala, magsasaing lang ako." O...kay? Napatango na lang ako. For real? Ako, tulog? Hay.

Pumunta ako sa sala at binuksan 'yong TV, ano namang gagawin ko rito bukod sa manood? Parang gusto ko na ulit pumasok. Namimiss ko na 'yung mga classmates ko. Ano kayang kukunin nila sa college? Sana magkakaklase pa rin kami. Kinuha ko iyong walis tambo at nagwalis muna, tinali ko rin iyung kurtina para maaliwalas, binuksan ko ang pinto at nagwalis sa labas ng bahay.