ခတၱာဖုန္းဆက္ၿပီးၿပီးခ်င္းအခန္းထဲကထြက္လာခဲ့သည္။ဆရာမလာေသး၍သာေတာ္ေတာ့သည္။မဟုတ္ရင္အရစ္ခံရမည္မဟုတ္ပါလား....
ေျခလွမ္းတို႔ကမေတာ္ရေသးေသာေယာကၡမေလာင္းႀကီးေခၚေသာေနရာထံသို႔
အမွန္တိုင္းဝန္ခံရလ်ွင္ခတၱာေၾကာက္မိသည္။မဥၨဴကိုမိမိႏွင့္သေဘာမတူမွာကိုႀကိဳသိေနသည္။
မဥၨဴ အေမေခၚေသာေနရာေလးကေက်ာင္းနားမွေကာ္ဖီဆိုင္ေလး
ေက်ာင္းနားဟုဆိုေသာ္လဲ၁၀မိနစ္ခန္႔မ်ွေတာ့သြားရသည္။ဒါေတာင္ဆိုင္ကယ္ျဖင့္
ဆိုင္အတြင္းထဲဝင္ေတာ့ေကာ္ဖီေလးတစ္ခြက္ႏွင့္ထိုင္ေနေသာသူမ၏မိခင္
"အန္တီ.....''
"ေအာ္..ကေလး...မင္းေရာက္ပီလား....''
"ဟုတ္ကဲ့အန္တီ....''
"ကဲထိုင္ပါအံုး...မင္းဘာမွာအံုးမလဲ....''
"မမွာေတာ့ပါဘူးအန္တီ....''
".......''
ႏွစ္ေယာက္အၾကားမွာတိတ္ဆိတ္လာလိုက္တာအေတာ္ပင္ၾကာသြားခဲ့သည္။
ထိုစဥ္မွာပင္...
"ကေလး...မင္းအန္တီသမီးကိုခ်စ္ႏိုင္တယ္ဆိုတာေသခ်ာလို႔လား...ခနတာေပ်ာ္ရႊင္မႈအတြက္စိတ္ကစားတာမ်ိဳးကိုအန္တီမုန္းလို႔....''
"႐ွင္....''
"မင္းကိုအန္တီေျပာစရာေတြအမ်ားႀကီး႐ွိတယ္....သမီးေလးနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီးေကာ....ေနာက္ၿပီး...အန္တီ့ရဲ႕အေၾကာင္းေကာ...''
ခတၱာအနည္းငယ္ေတာ့အံျသမိသည္။သည္ေလာက္ထိေအးစက္ေနမည္မဟုတ္ပဲ မိမိပိုးဆိုးပက္ဆက္အေျပာခံရမည္ဟုတစ္ထစ္ခ်ယံုၾကည္ထားခဲ့တာ....
"ဟုတ္....''
"အန္တီ့သမိီးေလးမွာေမြးရာပါႏွလံုးအားနည္းေရာဂါ႐ွိတယ္....''
"႐ွင္....''
"ဟုတ္တယ္....သမီးေလးမွာအဲ့လိုေရာဂါ႐ွိတယ္...
ငယ္ငယ္ထဲကက်န္းမာေရးျခဴခ်ာလြန္းလို႔အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္နဲ႔ေစာင့္ေ႐ွာက္ခဲ့ရတာ....အဲ့တာေၾကာင့္လဲအန္တီသူ႔ေ႐ွ႕မွာသူစိတ္ဆင္းရဲရမယ့္ကိစၥမ်ိဳး...သူနာၾကင္ရမယ့္ကိစၥမ်ိဳးအန္တီအျဖစ္မခံႏိုင္ဘူး....''
YOU ARE READING
Memories |completed|
Romanceဆက္ခ်စ္ရမွာလား ေနာက္ဆုတ္ရမွာလား မသဲကြဲေသးတဲ့အေျခအေနကိုဘယ္လိုရင္ဆိုင္သင့္လဲ ပထမဆံုးေရးဖူးတာပါ😁
